ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

«Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» (Ἰω. 1,14)

Ἀ­γα­πη­τοὶ Πατέρες καὶ Ἀδελφοὶ ἐν Κυρίῳ,

Ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὸ Εὐαγγέλιο ποὺ ἔγραψε, ἐπιγραμματικὰ ἀναφέρει πὼς ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ, τὸ δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἔγινε σάρξ, δηλαδὴ ἄνθρωπος· «Ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο» (Ἰω. 1,14). Ἂς δοῦμε τί λέγουν οἱ ἅγιοι Πατέρες πάνω στὸ σπουδαῖο αὐτὸ γεγονός, ποὺ εἶναι καὶ ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἑρμηνεύοντας τὸ χωρίο αὐτὸ θὰ πεῖ: «Τοῦτο δέ ἐστι τὸ γενέσθαι σάρκα τὸν Λόγον καὶ τὴν τοῦ δούλου μορφὴν ἀναλαβεῖν τὸν Δεσπότην· ἐγένετο γὰρ Υἱὸς ἀνθρώπου, Θεοῦ γνήσιος ὢν Υἱός, ἵνα τοὺς τῶν ἀνθρώπων υἱοὺς τέκνα ποιήσῃ Θεοῦ», δηλαδή: «Αὐτὸ σημαίνει νὰ γίνει σάρκα (ἄνθρωπος) ὁ Λόγος καὶ νὰ ἀναλάβει ὁ Δεσπότης Κύριος τὴν μορφὴν τοῦ δούλου. Ἔγινε Υἱὸς ἀνθρώπου, ἐνῶ ἦταν γνήσιος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ κάνει τοὺς ἀνθρώπους παιδιὰ τοῦ Θεοῦ».

Ὁ ἄνθρωπος εἶχε μὲ τὴν παρακοή του πέσει σὲ «πτῶμα ἀνίατον», δηλαδὴ σὲ πτώση ποὺ δὲν γιατρευόταν, οὔτε μποροῦσε νὰ διορθωθεῖ ἀπὸ κάποιον. Εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ δυνατὸ χέρι τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ σηκωθεῖ ὄρθιος. Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐνανθρώπησή Του ἔδωσε χεῖρα βοηθείας στὸ λογικὸ πλᾶσμα Του καὶ τοῦ χάρισε τὴν ἄνωθεν ἀναγέννηση «ἐξ ὕδατος καὶ πνεύματος» (Ἰω. 3,5).

Πῆρε τὴν ἀνθρώπινη φύση ὁ Χριστὸς καὶ δὲν τὴν ἀπέβαλε, οὔτε τὴν ἀποχωρίσθηκε ποτέ. Τὴν ἀνέβασε μάλιστα στὰ δεξιὰ τοῦ Πατέρα Του καὶ ἀπὸ ἐκεῖ συνεχῶς ἱερουργεῖ τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸν ποὺ οἱ ἄγγελοι ἀδυνατοῦν νὰ δοῦν κατὰ Πρόσωπο, καὶ ὁ Μωϋσῆς, ἂν καὶ εἶχε τὴν ἴδια φύση μὲ μᾶς, κατὰ τὸν καιρὸ ποὺ ἔπαιρνε τὸν νόμο δὲν μπόρεσε νὰ δεῖ τὴν δόξα Του, ἐμεῖς εἴδαμε τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ νὰ περπατᾶ ἀνάμεσά μας καὶ «ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς Μονογενοῦς παρὰ Πατρός, πλήρης χάριτος καὶ ἀληθείας» (Ἰω. 1,14). Γιὰ νὰ δοῦμε τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νὰ κενωθεῖ ἀπὸ τὴν δόξα τῆς θεότητός Του καὶ νὰ περιβληθεῖ τὸ ἀνθρώπινο σχῆμα, γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸ μέγα τραῦμα, ποὺ λέγεται ἄνθρωπος.

Μεγάλους ἄνδρες τῆς πνευματικῆς ζωῆς εἴχαμε πολλούς, ὅπως, παραδείγματος χάριν, τὸν Μωϋσῆ, τὸν Ἠλία, τὸν Δανιὴλ καὶ ἄλλους· ἀλλὰ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ παραβληθεῖ μὲ τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔγινε παρομοιοπρόσωπος μὲ μᾶς. Εἴδαμε τὴν δόξα τοῦ Κυρίου μας, αὐτοῦ ποὺ πάνω στὴν γῆ δίδαξε, φυγάδευσε δαιμόνια, νίκησε τὸν θάνατο, μᾶς χάρισε τὸ περισσὸ τῆς ζωῆς καὶ στὸ τέλος μᾶς ἔκανε ἀδέλφια Του καὶ παιδιὰ κατὰ χάρη τοῦ Πατέρα Του. Δὲν ἀπεκάλυψε τὴν δόξα Του μόνο πάνω στὸ ὄρος Θαβώρ, ἀλλὰ μὲ τὴν ὅλη Του ἀναστροφή, τὴν διδασκαλία Του καὶ τὴν παρουσία Του μᾶς ἀπεκάλυψε τὸ θεανθρώπινο Πρόσωπό Του καὶ τὴν δόξα Του· «ἐν πᾶσιν οἷς ἔπραττε καὶ ἔλεγεν» (ἅγ. Θεοφύλακτος).

Μὲ τὴν ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ ἁπλώνεται μπροστά μας, ὅπως τονίζει ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, τὸ τραῦμα, ποὺ εἶναι ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἀλλὰ καὶ τὸ φάρμακο, ποὺ εἶναι ἡ πρόσληψή της ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ ἡ ἀποκατάστασή της. Παρουσιάζεται τὸ «νοσοῦν καὶ τὸ φάρμακον», δηλαδὴ ἡ ἀρρώστιά μας, ποὺ εἶναι ἡ φθορὰ τῆς φύσεώς μας, ἀλλὰ καὶ τὸ φάρμακο, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός· αὐτὸ ποὺ ἔκλινε πρὸς τὸν θάνατο, ἀλλὰ καὶ Αὐτὸς ποὺ μᾶς ἀνέστησε πρὸς τὴν ζωή· αὐτὸ ποὺ εἶχε νικηθεῖ ἀπὸ τὴν φθορά, ἀλλὰ καὶ Ἐκεῖνος ποὺ ἔδιωξε τὴν ἀλλοίωσή μας· αὐτὸ ποὺ ἦταν ὑποδουλωμένο στὸν θάνατο, δηλαδὴ τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀλλὰ καὶ Αὐτὸν ποὺ κρατοῦσε τὸν θάνατο καὶ ὑπερτεροῦσε αὐτοῦ· τὸ στερημένο τῆς ζωῆς, καὶ τὸν χορηγὸ τῆς ζωῆς, τὸν Κύριο Ἰησοῦ.

Ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Χριστοῦ συνεχίζεται μέσα στὴν Ἐκκλησία καὶ μάλιστα στὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας. Συνεχῶς ὁ Χριστὸς γεννᾶται μέσα στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων καὶ τοὺς χαρίζει τὰ ἀγαθὰ τῆς χάριτός Του. Κάθε ἕνας ἀπὸ μᾶς γίνεται σκηνὴ τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου μὲ τὴν πίστη, τὴν προσευχή, τὴν συμμετοχὴ στὰ μυστήρια, μὲ τὴν ταπείνωση καὶ τὴν ἐργασία τῶν ἐντολῶν. Πίσω ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ κρύβεται ὁ Ἰησοῦς Χριστός· «Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε» (Ἰω. 14,15), καὶ ἀλλοῦ πάλι λέγει: «ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ Πατρός μου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν» (Ἰω. 14,21). Θὰ ἐμφανίσει ὁ Κύριος τὸν ἑαυτό Του σὲ αὐτοὺς ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολές Του. Στὶς ἡμέρες μας ποὺ ὁ κόσμος εἶναι βυθισμένος στὴν ἀπελπισία καὶ στὴν μοιρολατρία, ποὺ ὁ ἀγώνας γίνεται μόνο γιὰ τὰ ὑλικὰ πράγματα, ποὺ ἡ πνευματικὴ κατάσταση τῶν ἀνθρώπων εἶναι ζοφερὴ καὶ ἀπέλπιδα, ποὺ ἡ ἐκμετάλλευση καὶ ἡ ἰδιοτέλεια κατέχουν τὴν πρώτη θέση στὶς προτιμήσεις τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἔχουμε λυγίσει κάτω ἀπὸ τὸ βάρος τῶν φοβιῶν τοῦ μέλλοντος καὶ τῶν ἐπερχομένων διαφόρων δεινῶν, σὲ αὐτὴ τὴν φοβερὴ ἐποχὴ τὸ μήνυμα τῶν Χριστουγέννων πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ μᾶς, εἶναι ἐλπιδοφόρο. Μπορεῖ νὰ χαρίσει στὸν ἄνθρωπο τὴν χαρὰ ποὺ θὰ εἶναι μόνιμη. Δὲν εἶναι τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ καταξιώνουν τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἡ ζωντανὴ σχέση του μὲ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο χαρούμενο, ἔστω καὶ ἂν ἀντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες.

Ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, μὲ τὴν ἀφορμὴ τῆς σωτηριώδους ἐπετείου τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀπευθύνομαι στὸν Ἱερὸ Κλῆρο, στοὺς εὐσεβεῖς Χριστιανούς, σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν κάποια ὑπεύθυνη θέση, στοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς ἀρχομένους, στοὺς ἐπιφανεῖς καὶ ἀφανεῖς, στὸν λαὸ τοῦ Κυρίου μας, καὶ ἐγκαρδίως τοὺς εὔχομαι νὰ νιώσουν τὴν χάρη τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ καταλάβουν τὸ μήνυμα τῆς ἐνσαρκώσεώς Του, ποὺ εἶναι μήνυμα ἀγάπης καὶ καλοσύνης.

Χρόνια πολλὰ καὶ εὐλογημένα.

Ἀδελφοί, χαίρετε καὶ ὑγιαίνετε.

Χρι­στού­γεν­να 2011

Πρὸς Θεὸν εὐχέτης σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Ἐδέσ­σης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας ΙΩΗΛ