Ο Παραποιητής της …Πέμπτης

ΑΧ ΧΕΛΙΔΟΝΙ ΜΟΥ 

Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις

Στης Καρατζόβας τον ουρανό

Πίκρα σταλάζει το δειλινό

και τι να κάψεις και τι να κάψεις

αχ χελιδόνι μου

Άκου λεβέντη μου τα νιάτα φύγαν

δεν έχει δρόμο πια γελαστό

κι όσοι μιλούσαν για το σωστό

πες μου πού πήγαν πες μου που πήγαν

άκου λεβέντη μου

Άχου ιδέα μου φυλακισμένη

δε βγαίνει ήλιος που πετροβολάς

μόνο ντελάλης της χαλιμάς

σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει

άχου ιδέα  μου

    ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΠΛΟΥΣΙΟΣ

Μεσάνυχτα στη γειτονιά,

τρόϊκα γρίπη, συννεφιά

κι ο ρουφιάνος στη γωνιά

κρυφοκοιτά

Το δημαρχείο  έμπασε νερά,

η ΔΕΥΑ αδιάφορα σφυρά

και κλαίν’ συνέχεια

υπάλληλοι στα ψηλά

Και δεν μπορώ να κοιμηθώ,

να ονειρευτώ:

Πως είμαι πλούσιος,

πως είμαι πλούσιος,

πως ειμ’ αφέντης,

βασιλιάς, ταξιδευτής.

Όσα κι εσύ κι εσύ κι εσύ

θα ονειρευτείς, όταν θα φύγουνε

 οι ξένοι  της γιορτής.

Ξημέρωμα στη γειτονιά,

τρέχει ο  Μήτσος στα Δημαρχιακά

το κασκόλ  του ως τ΄αυτιά

μες το βοριά.

Κι ο γείτονας στ’ αντικρινό,

Ζεσταίνει το αμάξι το παλιό

και βλαστημάει

τον κάθε υπουργό.

Και δεν μπορώ να κοιμηθώ,

να ονειρευτώ:

Πως είμαι πλούσιος,

πως είμαι πλούσιος,

πως ειμ’ αφέντης,

βασιλιάς, ταξιδευτής.

Όσα κι εσύ κι εσύ κι εσύ

θα ονειρευτείς, όταν λιποτακτήσουν 

οι βολεμένοι της γης.

Αν ήμουν πλούσιος,

αν ήμουν πλούσιος,

καραβοκύρης,

βασιλιάς, ταξιδευτής.

Όσα κι εσύ κι εσύ κι εσύ

θα ονειρευτείς, όταν θα σβήσουνε

τα φώτα της γιορτής.

Αν ήμουν πλούσιος