Ο θείος από την Αμερική...

 

Δεν είναι προφανώς κάτι νέο στην εφηρμοσμένη μαυρογιαλουρική το να "δίνει", να "μοιράζει", να "κάνει δώρο" ο πρόεδρος στο λαό. Επειδή το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια αυτό συμβαίνει από την ίδρυση του. Ο ψυχοπονιάρης ηγέτης, ο χουβαρντάς καταλαβαίνει το λαό, ανοίγει το ταμείο και γεμίζει τις τσέπες μας. Είναι κάτι σαν... τον θείο από την Αμερική που χαρτζηλικώνει γενναία, κατά προτίμηση πριν από τις γιορτές και κυρίως πριν από τις εκλογές.

Ο Κώστας, ο Γιώργος, ο Αλέξης, ο Κυριάκος (πάντα με τα μικρά τους γιατί είναι "δικός μας άνθρωπος") "πάρα τις δυσκολίες", "παρά την γκρίνια και τον λαϊκισμό" (των άλλων πάντα), βρίσκει τον τρόπο, όμορφα και νοικοκυρεμένα, να στηρίξει, να βοηθήσει, να δώσει λύση. Και όλα αυτά προϋπολογισμένα και χωρίς να διακινδυνεύσουμε τη σταθερότητα της Οικονομίας. 

Και με στοιχεία. Πάντα με στοιχεία. Άλλα καταγεγραμμένα, αλλά που τα βγάζουμε από το στομάχι μας. Πάνω από ένα βασικό μισθό κέρδισες με το καλάθι του Αδώνιδος, άλλον έναν θα κερδίσεις με το food pass του Κυριάκου, έχεις κερδίσει άλλον έναν με τη μείωση των φόρων, οι καταθέσεις σου αυξάνονται (το λένε τα στοιχεία, μην το αμφισβητείς), η ανεργία σε λίγο θα αποτέλει μια δυσάρεστη μνήμη από το παρελθόν. 

Είσαι προνομιούχος, είσαι τυχερός που ζεις σ' αυτή τη χώρα, είσαι ακόμα πιο τυχερός που έχεις στο πλάι σου τον Κυριάκο. Είσαι τυχερός που ο "μπαμπάκας- ηγέτης" σε έχει στο μυαλό του. Μπορεί ο μισθός σου να τελειώνει στις 15 του μηνός, αλλά σκέψου τι θα γινόταν αν δε μοίραζε ο πρόεδρος. Ο μισθός θα τέλειωνε στις 10. Σκέψου ότι ο ηγέτης σου χάρισε 5 μέρες ζωής. Ζωή χαρίζει ο ηγέτης, όχι λεφτά. Σκέψου πόσοι θα πεινούσαν αν ο υπουργός δε φόρτωνε- με τα ίδια του τα χέρια- πατάτες και λάχανα για να μοιραστούν στους φτωχούς. Σκέψου τι θα τράβαγες αν ζούσες στην Ολλανδία όπου έκλεισαν 1000 φούρνοι. Σκέψου τον εφιάλτη να ζούσες στη Γερμανία, όπου θα φορούσες τρία πουλόβερ για να ζεσταθείς.

Σκέψου ότι ο ηγέτης σε σκέφτεται. Και σου ζητά να τον σκεφτείς κι εσύ μία και μόνη φορά. Όταν θα ασκήσεις το κορυφαίο σου δικαίωμα μπροστά στην κάλπη. Ή ακόμα καλύτερα: Μη σκέφτεσαι. Άσε να σε παρασύρει το ευφορικό συναίσθημα ενός παιδιού που παίρνει ένα ακριβό δώρο ή ένα γενναίο χαρτζηλίκι από τον μπαμπά. Με το συναίσθημα να πας στην κάλπη. Ευτυχής και ευγνώμων.

Dimitris Soultas (FB)