TΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΦΙΛΗ ΩΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ.

    Γράφει ο     Γιάννης     Καλαϊτζίδης

                                                      

       Έχουμε βαρεθεί με την ψευτοεπιστημονική εμμονή σε θέσεις πάγια ανθελληνικές στο όνομα μιας δήθεν αντικειμενικότητας που μπορεί μεν αενάως να μας διαφεύγει, αλλά παράλληλα αποκαλύπτει το βαθύτατο εθνικό μας σύμπλεγμα. Αυτά για τα οποία όλοι οι άλλοι σεμνύνονται, εμείς εύκολα τα αμφισβητούμε ή και τα ποδοπατούμε. Το επεισόδιο Φίλη είναι ενδεικτικό κι έρχεται να ολοκληρώσει μια σειρά άλλων δήθεν προοδευτικών ανοησιών, τις οποίες όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να καταναλώσουμε αμάσητες στο όνομα μιας προοδευτικής και αριστερής αλάνθαστης πολιτικής σκέψης.           

Οι ελληνικοί πληθυσμοί που σφαγιάστηκαν συστηματικά, στη Μικρά Ασία, είχαν εγκατασταθεί εκεί ήδη από την πρώτη χιλιετία προ Χριστού, σύμφωνα με όλα τα ανασκαφικά ευρήματα και τις λοιπές ιστορικές μαρτυρίες. Από την εποχή του Ομήρου η ελληνική γλώσσα μιλιέται από την Προποντίδα ως τις εσχατιές της Μαύρης Θάλασσας και από την Κιλικία ως τον Πόντο. Μια τραγική ιστορική συγκυρία και συγχρόνως τα ολέθρια λάθη της πολιτικής ηγεσίας μας, αλλά και του λαού που την ψήφισε, οδήγησαν στην καταστροφή της Σμύρνης και στο ξερίζωμα 1.500.000 ψυχών, ενώ οι σφαγιασθέντες στο διάστημα μιας δεκαετίας, είτε στα τάγματα εργασίας είτε στις μεθοδικές επιθέσεις γενοκτονίας και τους διωγμούς, ξεπέρασαν το μισό εκατομμύριο. Χωρίς να ξεχνάμε τα φοβερά Σεπτεμβριανά του '55 που εν μια νυκτί έδιωξαν τον ανθούντα ελληνικό πληθυσμό της Πόλης. Οι Αρμένιοι και οι Έλληνες της Μ. Ασίας, του Πόντου και της Κωνσταντινούπολης που επιβίωσαν σε όλη τη διάρκεια της πολυφυλετικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έπρεπε να εξαφανιστούν με το καινούργιο μονοφυλετικό Κεμαλικό κράτος. Αυτή είναι η ωμή ιστορική αλήθεια. Δεν ζητάμε ρεβανσισμούς, δεν προπαγανδίζουμε το μίσος, είμαστε δίπλα στον απλό τουρκικό λαό, στους διανοουμένους του - πόσο μάλλον που μοιραζόμαστε μία εν πολλοίς κοινή κουλτούρα - αλλά και δεν ξεχνούμε.

Κυρίως δεν λησμονούμε τις απροκάλυπτες βλέψεις της Τουρκίας στο Αιγαίο και τα νησιά του, την εισβολή στην Κύπρο και την πολιτική της Άγκυρας για μια de facto διχοτόμηση του νησιού. Οι Έλληνες, για αιώνες συνυπήρξαν ειρηνικά με τους Τούρκους, αυτό όμως δεν διαγράφει την αιματηρή πραγματικότητα που από κοινού βίωσαν οι δύο λαοί. Όσοι ξεχνάνε τον Παναγιώτη Κονδύλη και τις οξυδερκείς αναλύσεις του σχετικά με το ελληνοτουρκικό, απλώς ανοηταίνουν και δολιχοδρομούν. Ούτε συνωστισμό είχαμε στη Σμύρνη, ούτε οι Πόντιοι ήρθαν αβρόχοις ποσίν από τον Εύξεινο στην Μακεδονία και όπου αλλού. Οι Πόντιοι ξεριζώθηκαν μαζικά και σφαγιάστηκαν μεθοδικά και κατ' επανάληψη. Δυστυχώς την ίδια τύχη τους επεφύλασσε αργότερα και ο Στάλιν σε όσους είχαν καταφύγει στον Καύκασο. Τους διέσπειρε στις εσχατιές της κεντρώας Ασίας. Πρόκειται για τους περίφημους Ρωσοπόντιους. Είναι ντροπή λοιπόν στη μνήμη όλων αυτών που υπέφεραν τόσα και απεβίωσαν μαρτυρικά να λέγονται τέτοια φληναφήματα. Ντροπή όμως  είναι να μην έχουμε καταφέρει ως Κράτος να αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία των Ποντίων, ντροπή επίσης αποτελεί  το μνημόσυνο της 19ης Μαΐου να έχει μετατραπεί σε φορκλορικές φιέστες και οι ποντιακοί σύλλογοι να έχουν μετατραπεί σε κομματικούς συλλόγους , προκειμένου κάποιοι να καλύπτουν τις ανασφάλειές τους και όχι μόνο. Όπως βέβαια και μέγιστη ντροπή αποτελεί  Έλληνας Πρωθυπουργός να καταθέτει στεφάνι στο μαυσωλείο του σφαγέα όλων των Ελλήνων του Πόντου και  της Μ. Ασίας

 Καταληκτικά και περιλιπτικά θα θέλαμε να τονίσουμε ότι    ούτε οι επιστημονικές προσεγγίσεις των εννοιών «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση» μπορούν να σταθμιστούν ψυχρά με εκατό χιλιάδες πάνω ή εκατό χιλιάδες κάτω διαφορά νεκρών . Το Kεμαλικό κράτος ήθελε να απαλλαγεί και από τους Αρμένιους και από τους Έλληνες και τα κατάφερε. Οι Aρμένιοι τιμούν συνεχώς την συγκλονιστική θυσία 1.500.000 ψυχών. Οι Αρμένιοι φέτος, με εκδηλώσεις σε όλον τον κόσμο, θυμούνται τι συνέβη στο έθνος τους 100 χρόνια πριν. Εμείς; Εμείς απλώς συνεχίζουμε να θεραπεύουμε το εθνικό μας σύμπλεγμα μειονεξίας. Τον αταβιστικό μας φόβο απέναντι στην Ιστορία μας την ίδια. Αλλά και στις ευθύνες που συνεπάγεται μια τέτοια Ιστορία...  Δέσμιοι αυτού του φόβου αρνούμαστε λοιπόν, να συνεργαστούμε σε όλα «τα μήκη και πλάτη» με την Ορθόδοξη Ρωσία, παρόλο που αυτή την στιγμή δίνει μάχες για την Ελληνορθοδοξία της Συρίας.      

                                                                             Mε  εκτίμηση

                                                                     Γιάννης     Καλαϊτζίδης