Μακριά από τα πράγματα
σε απόσταση από την θάλασσα
μεγαλωμένα με το πάθος της νοσταλγίας
τόσο που σου γίνονται σαράκι
και σε τρώει όπως τα παλιά έπιπλα
το ακούς να τρίζει κριτσ κρίτσ
μέσα στην απόλυτη σιωπή
μαζί με την συστολή και την διαστολή του ξύλου
και η καρδιά σου πετάει έκτακτες
κάθε που κολλά το μυαλό στα παλιά
λες και στον κάτω κόσμο
ρινίζουν το δέντρο της ζωής
χιλιάδες σκαλαπούνταροι με το πριόνι τους
όμως εσύ στολίζεις το χριστουγεννιάτικο δέντρο
περιμένοντας το μονάκριβο σου δώρο
την επιστροφή.
18/12/20 Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου