 |
| Χρήστου Μέγα |
Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η καθημερινότητα έχει γίνει άγος και άγχος. Πολλά τα παραδείγματα αναπήρων που δεν λαμβάνουν σύνταξη, άνθρωποι που ο ΕΦΚΑ, λαθεμένα, έχουν καταχωρήσει το θάνατό τους και ξεπαγιάζουν μέσα στο χειμώνα χωρίς σύνταξη γιατί δεν μπορούν να στείλουν ούτε mail που αποδεικνύει ότι βρίσκονται εν ζωή…
Η κατάρρευση του συστήματος απονομής συντάξεων με το απίθανο ρεκόρ των 440.000 αιτήσεων σε αναμονή αποδεικνύει την κυβερνητική αδιαφορία στη διαχείρισης των πιο απλών ζητημάτων του πολίτη και την διάλυση του κρατικού μηχανισμού στην πατρίδα μας.
Εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η καθημερινότητα έχει γίνει άγος και άγχος. Πολλά τα παραδείγματα αναπήρων που δεν λαμβάνουν σύνταξη, άνθρωποι που ο ΕΦΚΑ, λαθεμένα, έχουν καταχωρήσει το θάνατό τους και ξεπαγιάζουν μέσα στο χειμώνα χωρίς σύνταξη γιατί δεν μπορούν να στείλουν ούτε mail που αποδεικνύει ότι βρίσκονται εν ζωή…
Άμα αυτή την αντιμετώπιση έχουν οι ηλικιωμένοι που δεν διαθέτουν μέσα διεκδίκησης (για παραδείγματα δεν μπορούν να κάνουν απεργία) και μάλιστα για χρήματα που τους οφείλονται, τότε σκεφτείτε τι επιφυλάσσουν οι γραφειοκράτες και ανίκανοι κυβερνητικοί στους υπόλοιπους.
Η κρατική διάλυση αποκαλύφθηκε δια επίσημων χειλέων, όταν την περασμένη Πέμπτη ο πρωθυπουργός επισκέφτηκε το υπουργείο Εργασίας και ενημερώθηκε, μετά από 18 μήνες, για 300.000-340.000 αιτήσεις σύνταξης που στοιβάζονται σε υπόγεια ή έχουν χαθεί από τις συνεχείς μετακομίσεις των προς ένταξη στον ΕΦΚΑ επιμέρους ταμείων. Όμως και πάλι δεν του είπαν όλη την αλήθεια! Οι εκκρεμείς αιτήσεις για κυρίες, επικουρικές, εφάπαξ και δεύτερη σύνταξη (από παράλληλη ασφάλιση) φτάνουν τις 440.000!
Η κυβερνητική αβελτηρία καλύπτει όλο το φάσμα των απαιτήσεων του πολίτη. Οπωσδήποτε συμπληρώνεται από την εσωκομματική παραλυσία και τις ΝεοΔημοκρατικές αλληλοϋπονομεύσεις:
α/ αποκαλύφθηκε το ψεύδος Βρούτση, που έλεγε ότι όλα πάνε… δεξιά και, άκουσον-άκουσον, ότι «ήρθε η ψηφιακή σύνταξη και θα λύσει το πρόβλημα». (Σ.σ. Αξιοσημείωτο ότι μετά την απομάκρυνσή τους από το υπουργείου ο πολιτικός τους «προστάτης» Α. Σαμαράς «ξεσπάθωσε», στην χθεσινή-Κυριακάτικη «Καθημερινή», κατά των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία…),
β/ο νέος υπουργός τα φορτώνει στον προηγούμενο και ο υπεύθυνος(;) πρωθυπουργός νίπτει τας χείρας του. Λες και ο κ. Χατζηδάκης παρέλαβε από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Από κοντά, κάτω από το χαλί της πανδημίας, ακόμη:
-Η συσσώρευση του νέου ιδιωτικού (και δημόσιου) χρέους το οποίο συγκαλύπτεται από τις «γέφυρες», τις αναστολές και τις μικρές χρονικές μεταθέσεις.
-Η συνεχόμενη και εντεινόμενη παραγωγική εγκατάλειψη της υπαίθρου, επίσης, «χρεώνεται» στην πανδημία. Οι κυβερνητικοί συναρτούν τις «λύσεις» με την δική τους αδυναμία παρουσίας –λόγω κορονοϊού- σε επετειακές εκδηλώσεις σε πόλεις και κεφαλοχώρια…
-Η συσσώρευση υποθέσεων στη δικαιοσύνη έχει καταλύσει κάθε έννοια δικαίου. Και η εξεταζόμενη «λύση» για την αποσυμφόρηση είναι η δοκιμασμένη, από παλαιότερα, συνταγή των εκπτώσεων: ο (υποχρεωτικός) εξωδικαστικός συμβιβασμός.
Δηλαδή η στέρηση της ευχέρειας του πολίτη να παρουσιαστεί ενώπιον του φυσικού του δικαστή…
-Οι κοινωνικοί (ΟΑΕΔ, ασφαλιστικά ταμεία κ.α.), κρατικοί (φορολογικά έσοδα, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων) και κοινοτικοί (ΕΣΠΑ) πόροι μοιράζονται με αδιαφάνεια και αντιπαραγωγικά. Με μόνο στόχο την απορρόφηση, στο όνομα των εκτάκτων ανάγκην, και όχι την αποτελεσματικότητα και την αλλαγή του σαθρού παραγωγικού προτύπου.
-Με αφορμή την πανδημία και ενώ έχουν ανασταλεί όλες οι συνταγματικές ελευθερίες για συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, εκλογές (σωματεία, φορείς, κόμματα κ.α.), η κυβέρνηση και οι κρατικές εταιρείες έχουν το μονοπώλιο πρόσβασης στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Στις κρατικές δε εταιρείες, πέραν όσων έχουν περάσει υπό τον έλεγχο του υπερταμείου εν μέσω οικονομικής κρίσης (μηδέ και τις τράπεζες εξαιρούμενες), συγκαταλέγονται σχεδόν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις που έλαβαν κρατική ενίσχυση εν μέσω καραντίνα (π.χ. Aegean κ.α.).
Απλώς όλα αυτά, προς στιγμήν, κρύβονται κάτω από το χαλί της πανδημίας. Αν και, πρέπει να το παραδεχθούμε, ένα σημαντικό μέρος των κατοίκων, όπως έμαθε στην συγκυρία να διαβιεί ολιγαρκέστατα, ως προς τα υλικά αγαθά, έχει, ταυτόχρονα, συνηθίσει το φόβο, τον έλεγχο (στις μετακινήσεις), την απουσία μέσων έκφρασης… Έχει συντηρητικοποιηθεί αμυνόμενος έναντι ενός αόρατου αλλά υπέρτερου, εχθρού…
Ωστόσο υπάρχουν δύο σημάδια αισιοδοξίας:
1. Όσοι χειρίζονται κοινωνικά θέματα λένε ότι ο κόσμος βρίζει (αν όχι βράζει…). Και βρίζει την κυβέρνηση...
2. Έχει πέσει πολλή δεξιά στην εξουσία: στην κυβέρνηση, το δρόμο, τις περιφέρειες, τα κανάλια, τους εργοδότες…
Είναι οι δύο παράγοντες της μελλούσης αλλαγής. Στις επόμενες κάλπες αναμένονται ανακλαστικές εκπλήξεις.
(Ο Χρήστος Μέγας είναι δημοσιογράφος)
Πηγή:ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου