Ασφαλιστικό: Οι σίγουροι, οι εκκρεμότητες και οι χαμένοι του 2022 - Παραδείγματα

Χρήστου Μέγα

 

Οι δύο ευνοούμενες κατηγορίες του ασφαλιστικού και ο ρόλος των πλασματικών. 

Σε δύο μεγάλες κατηγορίες συνοψίζονται οι ευνοημένοι του ασφαλιστικού συστήματος οι οποίοι δεν κινδυνεύουν από τα νέα συνταξιοδοτικά όρια που θα ισχύουν από 1/1/2022.

Φέτος είναι η τελευταία χρονιά όπου οι παλαιοί ασφαλισμένοι θα έχουν την δυνατότητα να κατοχυρώσουν ευνοϊκότερες προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Πριν το 62ο έτος και με λιγότερα από 40 έτη ασφάλισης. Από το 2022 όποιος δεν έχει θεμελιώσει ή κατοχυρώσει κάτι διαφορετικό θα συνταξιοδοτείται με τα αυξημένα όρια που προαναφέραμε.

Οι διαβεβαιώσεις του υφυπουργού Κοινωνικών Ασφαλίσεων Π.Τσακλόγλου στη Βουλή ότι «σε κάθε περίπτωση τα θεμελιωμένα δικαιώματα δεν επηρεάζονται και οι ασφαλισμένοι μπορούν να τα ασκήσουν όποτε το θελήσουν...» προσέφερε εγγυήσεις για το… αυτονόητο.

Αλλά, ποιά είναι αυτά τα δικαιώματα που δεν κινδυνεύουν;

Οι δύο κατηγορίες ευνοημένων

Θα μπορούσαμε να τα εντάξουμε σε δύο μεγάλες κατηγορίες. Αφορά:

α/ Όσους έχουν ήδη συμπληρώσει την συγκεκριμένη ηλικία εξόδου με βάσει τα καταστατικά ή τις μεταβατικές διατάξεις του γ’ μνημονίου και μπορούν, ανά πάσα στιγμή, να καταθέσουν αίτηση συνταξιοδότησης. Γι’ αυτούς είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να ισχύσει κάτι διαφορετικό από την στιγμή που παραμένοντες εν ενεργεία οι συγκεκριμένοι ασφαλισμένοι «συμφέρουν» το σύστημα: Καταβάλουν εισφορές και δεν λαμβάνουν παροχές. Πρόσθετα, εάν επιχειρείτο κάτι διαφορετικό θα χρειαζόταν νομοθετική ρύθμιση. Αλλά, με την κατάθεση της όποιας τροπολογίας ο ασφαλισμένος από την πλευρά του θα… κατέθετε αίτηση συνταξιοδότησης. Άρα, οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία ή απόπειρα ανατροπών μόνο πανικό θα δημιουργούσε και τεράστιο κύμα φυγής από την εργασία (με τα συνακόλουθα οικονομικά προβλήματα στο Ασφαλιστικό).

β/Όσοι έχουν συμπληρώσει τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης, αλλά δεν έχουν ακόμη την αναγκαία ηλικία. Προς τούτο θα χρειαζόταν νομοθετική παρέμβαση, καθώς οι ισχύουσες ρυθμίσεις δεν επιτρέπουν διαφορετική ερμηνεία. Άρα, μία μεταγενέστερη νομοθετική παρέμβαση θα μπορούσε να αλλάξει τα σχετικά όρια. Ωστόσο, θα προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση και όποιος αναλάμβανε μια τέτοια πρωτοβουλία θα έπρεπε να την αιτιολογήσει ως προς το «τι στο Ασφαλιστικό ή ελληνική οικονομία είναι σε χειρότερη μοίρα από το 2015 και την υιοθέτηση (τότε) του μνημονίου»;

Ο ρόλος των πλασματικών

Ειδικά γι αυτή την δεύτερη κατηγορία σημαντικό ρόλο παίζουν τα πλασματικά έτη. Όσοι είχαν κάνει παλαιότερα αίτηση αναγνώρισης χρόνου τέκνων, στρατού, σπουδών, ασφαλιστικού κενού κ.α. θα δουν ότι αυτό μπορεί να τους ωφελήσει και να βγουν έως και 5 ή 7 χρόνια νωρίτερα στη σύνταξη. Καθώς με τα πλασματικά έτη συμπλήρωσαν τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης νωρίτερα, κατοχυρώνοντας έτσι τα ηλικιακά όρια εκείνης της περιόδου. (Π.χ. Με την αναγνώριση του στρατού και 35ετία το 2018 το όριο ηλικίας ήταν 60 ετών, ενώ φέτος εκτινάχτηκε στο 61ο και 6 μήνες).

Παραδείγματα:

1.Οι γυναίκες δημόσιοι υπάλληλοι με 25ετία ως το 2010 παίρνουν μειωμένη σύνταξη με όριο ηλικίας το 55ο έτος. Αν έγιναν 55 ετών το 2017, θα βγουν φέτος στη σύνταξη (59 και 6 μήνες).

2.Άνδρες και γυναίκες στο δημόσιο που συμπληρώνουν την 25ετία το 2011 παίρνουν μειωμένη σύνταξη με όριο ηλικίας το 56ο έτος. Αν το συμπλήρωσαν το 2016 μπορέσουν να βγουν ανά πάσα στιγμή (58 και 9 μήνες)

3.Άνδρες και γυναίκες που συμπληρώνουν την 25ετία το 2012 παίρνουν μειωμένη σύνταξη με όριο ηλικίας το 58ο έτος. Αν το σχετικό όριο το συμπλήρωσαν το 2018, βγαίνουν φέτος (61 ετών).

4.Άνδρες υπάλληλοι με 25ετία ως το 2010 παίρνουν μειωμένη σύνταξη με όριο ηλικίας το 60ό έτος. Αν όμως το 60ό έτος το συμπλήρωσαν το 2018 θα βγουν το 2021 (63 και 6 μήνες). Σε κάθε περίπτωση αυτή η… διάκριση σε βάρος των ανδρών δημοσίων υπαλλήλων κρίθηκε αντισυνταγματική από το Ελεγκτικό Συνέδριο και οι άνδρες δημόσιοι υπάλληλοι μπορούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και να συνταξιοδοτηθούν με όριο το 55ο έτος. Αν το συγκεκριμένο έτος το συμπλήρωσαν πριν το 2017, βγαίνουν ανά πάσα στιγμή με δικαστική απόφαση…

5.Γονείς με 25ετία τα έτη 2011 ή 2012 και ανήλικο τέκνο ως το 2012 βγαίνουν με πλήρη σύνταξη με τα όρια ηλικίας που ισχύουν όταν κλείσουν το 52ο ή το 55ο έτος αντίστοιχα.

6.Υπάλληλοι που προσλήφθηκαν μετά το 1983 με 25ετία ως το 2010 και 35ετία με το 58ο έτος συμπληρωμένα το 2020 παίρνουν σύνταξη με όριο ηλικίας το 61o έτος.

7.Υπάλληλοι που προσλήφθηκαν μετά το 1983, αλλά είχαν και ιδιωτικό τομέα πριν από το 1983 και συμπλήρωσαν την 25ετία ως το 2010 και την 37ετία φέτος παίρνουν σύνταξη στα 61,2.

8.Άνδρας δημόσιος υπάλληλος που είχε ανήλικο και 25ετία το 2010 μπορεί να φύγει με δικαστική απόφαση (περίπτωση 4) με όριο ηλικίας τότε (προ 8ετίας) το 50ό έτος της ηλικίας. Αν δεν το είχε συμπληρώσει μέχρι 18.8 2016 θα ακολουθήσει τα όρια ηλικίας έκτοτε.

9.Μητέρες στον ιδιωτικό τομέα (πρώην ΙΚΑ) με ανήλικο το 2010 και 5.500 ένσημα βγαίνουν με πλήρη σύνταξη στο 55ο έτος και μειωμένη στο 50ό. Αν το όριο για μειωμένη το συμπλήρωσαν τον Δεκέμβριο του 2015, βγαίνουν πλέον με πλήρη (55+ ετών). Αν συμπλήρωσαν το 2018 το 55ο έτος της ηλικίας για πλήρη σύνταξη (δεν ήθελαν εν τω μεταξύ να λάβουν μειωμένη από το 2013 (50 ετών) μπορούν να συνταξιοδοτηθούνε μέσα στο 2021 (61 ετών).

10. Για μητέρες με ανήλικο το 2011 και 2012 στο πρώην ΙΚΑ και 5.500 ένσημα τα όρια για μειωμένη είναι 52 και 55 ετών και για πλήρη σύνταξη είναι 57 και 60 ετών αντίστοιχα. Άρα, μητέρα με ανήλικο και 5.500 ένσημα (και με πλασματικά, όχι όμως πλασματικά από παιδιά) το 2012, θα βγει σε μειωμένη σύνταξη με το όριο που ισχύει τη χρονιά που θα συμπληρώσει το 55. Αν είναι γεννηθείσα το 1962 θα βγει το μέσα στο χρόνο (59 και 6 μηνών).

Πηγή: ieidiseis.gr