Στον Άκη Τσοχατζόπουλο είναι αφιερωμένη σήμερα η στήλη OPINIONS του iEidiseis, καθώς τρεις σημαντικοί δημοσιογράφοι γράφουν για τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Μανώλης Κοττάκης, Γιώργος Λακόπουλος και Τάσος Παππάς (κατά αλφαβητική σειρά) αναλύουν την περίπτωση του προσώπου που έφυγε με τους πρώην συντρόφους του να κάνουν πως δεν τον…ξέρουν!
Ο Τάσος Παππάς
«Νομίζω ότι τη στροφή στην πορεία του την έκανε το 1996 μετά τη διπλή ήττα του από τον Κώστα Σημίτη», επισημαίνει ο Τάσος Παππάς, υπεύθυνος φύλλου του Σαββατούριακου της «Εφημερίδας των Συντακτών», ενώ υπογραμμίζει:
«Πίστεψε ότι έχει στο τσεπάκι του την πρωθυπουργία μετά την παραίτηση του ασθενούς Α. Παπανδρέου. Είχε υπό τον έλεγχο του κόμμα και μια ισχυρή ομάδα βουλευτών. Έχασε τη μάχη στην κοινοβουλευτική ομάδα τον Γενάρη του 1996 από τον Κώστα Σημίτη για μερικές ψήφους.
Οι ελπίδες του αναπτερώθηκαν στο συνέδριο που έγινε τον Ιούνιο του 1996, λίγες μέρες μετά το θάνατο του Α. Παπανδρέου. Σύμφωνα με τη δήλωση του Κώστα Σημίτη αν δεν εκλεγόταν και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα παραιτούνταν από πρωθυπουργός. Για δεύτερη φορά ο Άκης Τσοχατζόπουλος πίστεψε ότι ήρθε η σειρά του. Αστόχησε ξανά. Και τούτη τη φορά η διαφορά ήταν μικρή σ’ ένα συνεδριακό σώμα που αριθμούσε περίπου 6.000 μέλη.
Πήγε δύο φορές στην πηγή της εξουσίας και δεν κατάφερε να πιεί νερό. Νομίζω ότι τότε συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ ούτε πρωθυπουργός ούτε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Απέρριψε τις προτάσεις συνεργατών του για δημιουργία νέου κόμματος. Δεν ήθελε να συνδέσει τ’ όνομα του με τη διάσπαση του ΠΑΣΟΚ».
Ο Μανώλης Κοττάκης
«Ο Τσοχατζόπουλος την πλήρωσε γιατί διεφθάρη αποδεδειγμένα, γιατί προκάλεσε, αλλά γιατί ήταν ο ιδανικός στο να πληρώσει σχεδόν για όλους. Την πλήρωσε όμως και προς παραδειγματισμό: Ήταν ένας Υπουργός Άμυνας που εκτός πλαισίου συμμαχίας είχε κάνει δουλειές με τους Ρώσους. Με τις αγορές ρωσικών πυραύλων TorM1 και με αποβατικά Ζupr,αν θυμάμαι καλά τον τύπο. Η ρωσική μίζα για τους πυραύλους είχε κάνει τον γύρο του κόσμου για να μην καταφέρει να εντοπιστεί ποτέ που κατέληξε. Αυτή του η παρέκκλιση ήταν ένας επιπλέον λόγος για να τιμωρηθεί παραδειγματικά», αναφέρει στην παρέμβασή του ο Μανώλης Κοττάκης, Διευθυντής της εφημερίδας «Εστία», αρθρογράφος της «Δημοκρατίας» και συγγραφέας, ενώ επισημαίνει: .
«Δεν έχω αμφιβολία ότι επειδή ήταν το DNA του κόμματος τέτοιο από το 1997 και μετά πως υπάρχουν και άλλοι πολιτικοί που έκαναν τα ίδια με τον Άκη και την γλύτωσαν. Γιατί; Ίσως γιατί- εκτίμηση διατυπώνω , δεν έχω στοιχεία- οι δικές τους μίζες να ήταν δυτικές, όχι ανατολικές. Κανείς δεν έμεινε μακροχρονίως στην φυλακή για μίζα γερμανική ή άλλης χώρας πάντως. Και όποιος μπήκε για λίγο, βγήκε. Ο Τσοχατζόπουλος όμως είναι ο μόνος πολιτικός μετά την μεταπολίτευση που τιμωρήθηκε πραγματικά για όσα διέπραξε κατά την άσκηση των καθηκόντων του. 'Ο,τι και να ειπωθεί σήμερα για τον Άκη, για τον Κουτσόγιωργα χθες , για τους πολιτικούς που βρέθηκαν κοντά σε μεγάλους ηγέτες και έκαναν αλαζονικά κατάχρηση εξουσίας, η ιστορία έχει γραφτεί. Έφυγαν από την ζωή αυτή ταπεινωμένοι».
Ο Γιώργος Λακόπουλος
«Όταν βγήκε στον αφρό η παραπομπή Τσοχατζόπουλου, όλοι και όλα κρύφτηκαν πίσω του. Ο ιδανικός αποδιοπομπαίος τράγος, που σήκωσε τις αμαρτίες του κόμματός του και του πολιτικού συστήματος», γράφει στην παρέμβασή του ο εκ των κορυφαίων δημοσιογράφων και αρθρογράφος του iEidiseis Γιώργος Λακόπουλος, ενώ τονίζει: .
«Τα οικονομικά σκάνδαλα πολιτικών άρχισαν και τέλειωσαν σ αυτόν. Και αφού αυτός καταδικάστηκε, οι άλλοι είναι λευκές περιστερές.
Δεν πήγαν στην κηδεία του στελέχη του ΠΑΣΟΚ με τα οποία συμπορεύθηκε . Όσο και αν είχαν λόγους να διακόψουν μαζί του μετά την καταδίκη του, τόσο είναι απάνθρωπο ότι εξαφανίσθηκαν και από το κατευόδιό του.
Ο Άκης πλήρωσε κατά τη δικαστική κρίση. Κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε, εξέτισε την ποινή του, διασύρθηκε. Πλήρωσε για τις επιλογές του. Αλλά έμεινε όρθιος.
Του αποδίδεται η γενναιότητα να μην επιχειρήσει να πάρει άλλον μαζί του. Οι πάντες ξέρουν ότι μπορούσε να μιλήσει και για το ΠΑΣΟΚ και για τον επιχειρηματικό κόσμο. Με ονόματα και διευθύνσεις.
Δεν το έκανε, οπότε κάποιοι μένουν άσπιλοι και αμόλυντοι και συνεχίζουν. Έτσι είναι η ζωή και η πολιτική.
Οι φίλοι του θα τον θυμούνται κυρίως σαν αυτό που ήταν: ανθρώπινος, απλός, γήινος, ανοιχτόκαρδος, μαχητικός, ευθύς, με δημοκρατικά εύσημα και άκακος- στην ισχύ του.
Δεν ήταν μόνο «καταχραστής». Ήταν και πολλά άλλα, για πολλά χρόνια. Είχε μπέσα. Και δεν έβλαψε περισσότερο από άλλους το δημόσιο ταμείο.
Στο τέλος κατέβαλε το τίμημα που του αναλογούσε, για τις πράξεις και τα λάθη του. Αλλά όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα , αντιλαμβάνονται ότι ήταν το κορόιδο της παρέας».
Πηγή: ieidiseis.gr
Το ότι δεν ήταν ο μόνος σε αυτήν την ιστορία δεν τον απαλλάσσει από αυτό για το οποίο καταδικάστηκε(τουλάχιστον, διότι σίγουρα διέφυγαν και άλλα πράγματα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσα ίσα δείχνει ότι το σύστημα όταν φτάσει κάτι στο μη περαιτέρω "θυσιάζει" τον πλέον εκτεθειμένο.Κανόνας μεταξύ τους.
Και τα γραφικά "ο νεκρός δεδικαίωται" και άλλα χαριτωμένα που επικαλέστηκαν και τα πετσομπουκωμένα τοπικά μέσα (που τα έπιασε μια ευαισθησία), ας ψάξουν το ιστορικό της έκφρασης που αποδόθηκε λάθος, πριν γράψουν τις ανοησίες τους και τις χρεώσουν στην "θρησκευτική μας παράδοση".
Το να μη γνωρίζουμε δεν είναι κακό. Να παριστάνουμε τους πονόψυχους "πνευματικούς ανθρώπους" όντες τενεκέδες, είναι αστείο.