Ξανά στους δρόμους του αγώνα βρέθηκαν οι εργαζόμενοι σε ΕΔΕΣΣΑ & ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για να διαδηλώσουν στις συγκεντρώσεις στους Μικρούς Καταρράκτες & στη Πλατεία ΕΠΟΝ ( Πεζόδρομος ) αντίστοιχα και στις πορείες που ακολούθησαν με αγωνιστικά συνθήματα ενάντια στις πολιτικές , που φορτώνουν για μια ακόμη φορά τα βάρη της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στις πλάτες εργαζομένων, αγροτών , αυτοαπασχολούμενων .
Ουσιαστικά ήταν οι μοναδικές συγκεντρώσεις , που πραγματοποιήθηκαν για τη 1η ΜΑΗ και με την ολοκλήρωση των ομιλιών ακολούθησαν αγωνιστικές πορείες με τις σημαίες του ΠΑΜΕ & της ΠΑΣΥ στους κεντρικούς δρόμους και των δύο πόλεων του Νομού με τα συνθήματα να δίνουν ξεχωριστό αγωνιστικό τόνο στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Πέλλας .
Οι απεργιακές συγκεντρώσεις ξεκίνησαν με χαιρετισμούς εκπροσώπων της Γραμματείας της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης ( ΠΑΣΥ ) :
Κατήγγειλαν τις εφαρμοζόμενες αντιαγροτικές πολιτικές ΕΕ & κυβερνητικών κομμάτων στη χώρα μας , που έχουν φέρει σε αδιέξοδο τους μικρομεσαίους αγρότες και τους οδηγούν στον αφανισμό ( απαράδεκτα χαμηλές τιμές παραγωγού σε όλα τα αγροτο - κτηνοτροφικά προϊόντα ( Ροδάκινο , Κεράσια , Σπαράγγια , Σιτηρά , Γάλα κλπ ) , απλήρωτη μέχρι και σήμερα περσινή ροδακινοπαραγωγή , συνεχής αύξηση του κόστους παραγωγής των εφοδίων ( γεωργ.φάρμακα , λιπάσματα , πετρέλαια , μηχανήματα , κλπ ) .
Κατήγγειλαν τον «κανονισμό – χαράτσι» του ΕΛΓΑ , επιβάλει αύξηση των εισφορών του αγρότη από το 3% που πλήρωνε μόνο επί των τιμολογίων πώλησης, τώρα καλείται να πληρώσει προκαταβο-λικά 4% επί της αξίας της συνολικής γεωργικής παραγωγής του δηλ. ανεξάρτητα αν θα πουλήσει ή όχι την παραγωγή του . Για τους κτηνοτρόφους ανεβάζει το συντελεστή ασφάλισης από το 0, 50% που ήταν προηγούμενα στο 0,75% σε μια περίοδο που το κτηνοτροφικό επάγγελμα κατάντησε πέρα για πέρα ασύμφορο από τη συνεχή αύξηση των ζωοτροφών & τις διαρκώς χαμηλές τιμές παραγωγού στα ζωοκομικά προϊόντα . Επιπλέον αν κάποιος κάνει και κάποια εξωγεωργική εργασία για να συμπληρώσει το πενιχρό αγροτικό του εισόδημα για να επιβιώσει με την οικογένειά του καλείται να πληρώσει μεγαλύτερο «χαράτσι» με επιπλέον 2% εισφορά .
Τα «χαράτσια» , που καταφθάνουν ταχυδρομικά φτάνουν και τις 3500 ευρώ για κάθε μεσαίο παραγωγό . Χαρακτηριστικά για το κύριο προϊόν της περιοχής το Ροδάκινο τα ασφάλιστρα βρίσκονται στα 49 ευρώ/στρέμμα για το Επιτραπέζιο & στα 26 ευρώ/στρέμμα για το Βιομηχανικό . Σε πολλές περιπτώσεις, όπως στα Μήλα, τα Κεράσια, τα Αμπέλια κ.α., το ποσό είναι πάνω από 60 ευρώ/στρέμμα, όταν τόσο δεν είναι το κέρδος που βγάζει ο αγρότης από την παραγωγή του και πολύ περισσότερο δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι θα πουλήσει την παραγωγή του . Επιπλέον δεν ασφαλίζει την παραγωγή από όλους τους φυσικούς κινδύνους και ασθένειες (τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η ζημιά που προκλήθηκε πέρσι από το σκουλήκι στο βαμβάκι και θα αποζημιωθεί με τα ψίχουλα των ΠΣΕΑ ή διάφορες επιδημίες στο ζωικό κεφάλαιο) .
Το χειρότερο απ’όλα είναι η μη διασφάλιση αποζημίωσης σε περίπτωση ζημιάς μιας και θα πρέπει - πέρα από κάποια προκαταβολή αποζημίωσης μετά την εκτίμηση της ζημιάς - να περιμένει στο τέλος της χρονιάς νάχει ο ΕΛΓΑ ταμείο για να πάρει το σύνολο της βεβαιωμένης αποζημίωσης . Ειδικά για τους Νομούς Πέλλας & Ημαθίας με τα ευπαθή προϊόντα ( Φρούτα & Λαχανικά ) , που θεωρούνται από τον ΕΛΓΑ ότι έπαθαν μεγάλες ζημιές τη τελευταία 5ετία και «απορρόφησαν πολλές αποζημιώσεις» , μπορεί η τελική αποζημίωση να περικοπεί στο 50% της βεβαιωμένης ζημιάς .
Κατήγγειλαν την υποχρεωτική προπληρωμή των ασφάλιστρων συνδεδεμένων εκβιαστικά με τη κατάθεση των δηλώσεων ΟΣΔΕ και κάλεσαν τους αγρότες της Πέλλας να συμμετέχουν στην πανελλα-δική κινητοποίηση της ΠΑΣΥ ενάντια στο φοροεισπρακτικό «νόμο-έκτρωμα» στις 18 Μάη, να μην τον νομιμοποιήσουν και να μην υπογράφουν τη δήλωση για τον ΕΛΓΑ .
Είναι φανερό πως και αυτός ο Νόμος λειτουργεί σαν εργαλείο ισχυροποίησης των αγροτοεπιχει-ρηματιών , που έχουν τη δυνατότητα να προπληρώσουν μεγάλα ασφάλιστρα και σε βάρος της μικρομεσαίας αγροτιάς , που σμπρώχνεται στην εγκατάλειψη των χωραφιών & στο ξεκλήρισμα .Αυτό αποδεικνύεται και από την επιδότηση ασφάλιστρου όταν κάποιος καταφύγει στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και όχι στον ΕΛΓΑ .
Την κεντρική ομιλία από τη γραμματεία του ΠΑΜΕ Ν.Πέλλας παρουσίασε στα Γιαννιτσά ο Κουτούφης Φάνης & στην Έδεσσα ο Προυσανίδης Λάμπος επισημαίνοντας ανάμεσα στα άλλα :
Χαιρετίζουμε, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που σε μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες πήραν μέρος στην απεργία και στα συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ.
Είχαν να αντιμετωπίσουν την εργοδοτική τρομοκρατία που έχει οργιάσει, τον κίνδυνο της απόλυσης και της ανεργίας που εκτοξεύεται στα ύψη κάθε μέρα που περνά, την ιδεολογική τρομοκρατία που καλλιεργούν τα επιστρατευμένα ΜΜΕ, υπηρετώντας με κάθε ανοιχτό ή υπόγειο τρόπο τη στρατηγική του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της τρόϊκας, και των άλλων κομμάτων που συνωστίζονται για να συνεισφέρουν σε μια δήθεν «εθνική» λύση που θα εξυπηρετεί το μόνο υπεύθυνο γι’ αυτή κρίση, το κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι, εκτός απ’ όλα αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν και τη καλλιέργεια κλίματος απογοήτευσης και αναποτελεσματικότητας των αγώνων.
Από την αρχή, το ΠΑΜΕ, είχε πει ότι είναι κρίσιμη η σημερινή απεργία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είτε κρυφά είτε φανερά, είτε με προτάσεις εθνικής συστράτευσης είτε με απειλές κατά των εργαζόμενων, ετοιμάζεται να πάρει νέα δυσβάστακτα μέτρα, ετοιμάζεται να υπογράψει και δεύτερο μνημόνιο, χειρότερο και πιο δυσβάστακτο από το πρώτο, για το λαό. Aποδείχθηκε πια περίτρανα ότι ετοίμαζε το μνημόνιο με το ΔΝΤ πριν ακόμα αναλάβει τη κυβερνητική εξουσία. Δικαιώνεται πια πανηγυρικά το ΠΑΜΕ που έλεγε και λέει ότι όλα τα μέτρα που ζούμε ήταν προαποφασισμένα εδώ και χρόνια, απλά τώρα εφαρμόζονται με καταιγιστικούς ρυθμούς.
Μεθοδεύουν νέα δραματική μείωση μισθών. Στον ιδιωτικό τομέα, όπου ήδη γίνεται χαλασμός με την υπογραφή ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων κάτω ακόμα και από το όριο της σύμβασης – ντροπής της ΓΣΕΕ, με την γενίκευση της ελαστικής και μερικής απασχόλησης, την εκ περιτροπής εργασία, τις απολύσεις, τα επιδοτημένα από τα δικά μας χρήματα προγράμματα του ΟΑΕΔ – χάρισμα στους εργοδότες για τζάμπα εργατικό δυναμικό.
Στο δημόσιο με το ενιαίο μισθολόγιο που θα φέρει τη 4η κατά σειρά περικοπή μισθών, αυτή τη φορά σε μόνιμη βάση. Οργανώνουν μαζικές απολύσεις στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Επιδιώκουν να περικόψουν ακόμα και απαράδεκτα χαμηλό επίδομα ανεργίας και άλλα κοινωνικά επιδόματα , κόβονται επιδόματα των 200 Ευρώ το μήνα από μακροχρόνια άνεργους, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Κόβουν κάθε δικαίωμα στην ίδια την υγεία, κάνοντας την όλο και πιο πανάκριβη στο λεγόμενο δημόσιο σύστημα υγείας. Ετοιμάζονται για νέα, ακόμα πιο βάρβαρη φορολογική επιδρομή στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα με τη μετάταξη όλων των βασικών αγαθών από τον ΦΠΑ του 13% στο ΦΠΑ του 23%.
Πουλάνε ότι απέμεινε από τη δημόσια περιουσία (ΔΕΗ, Νερό, Φυσικό Αέριο, Λιμάνια, Αεροδρόμια, δρόμους, παραλίες και βουνά, νησιά) ή τα υποθηκεύουν για να πληρωθούν τα δάνεια που κατέληγαν και καταλήγουν όχι στο λαό αλλά στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Και στα μέτρα αυτά είναι όλοι τους συντονισμένοι : ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ, η Ελληνική αλλά και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.
Σχεδιάζουν για δεκαετίες μπροστά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη που συνταράσσεται από τη καπιταλιστική κρίση, πως θα ολοκληρώσουν τη πτώχευση του λαού, αλλά και πως θα περισώσουν το σύστημα τους, πως θα θωρακίσουν την εξουσία τους, τώρα που δείχνει το όρια της αλλά και τα δόντια της.
Η πολιτική του μνημονίου παρά τις θυσίες που επέβαλε στο λαό, έφτασε στα όρια της ακόμα και για τους εμπνευστές της και τους ωφελημένους από αυτή. Τελικά θύματα αυτής της πολιτικής θα είναι και πάλι οι εργαζόμενοι για να ζήσει και να εξυγιανθεί πρόσκαιρα το κεφάλαιο, να εξορμήσει για νέα κερδοφορία, στηριγμένο τα αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα που έχει πάρει και θα πάρει στο άμεσο μέλλον και τα οποία δεν θα ανακληθούν, ακόμα και όταν επανέλθει η περίφημη «ανάκαμψη».
Η ιδεολογική τους τρομοκρατία για τη πτώχευση, για την αναδιάρθρωση και την επιμήκυνση του χρέους σημαίνει ένα και μοναδικό πράγμα : μνημόνιο διαρκείας για το λαό. Και η οικονομική αναδιάρθρωση συνοδεύεται από την πολιτική αναμόρφωση.
Το σύστημα της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, για να σωθεί από το ξέσπασμα της λαϊκής οργής που φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι, καλλιεργεί και οργανώνει τις πολιτικές του συμμαχίες για να βρει καράβι να περάσει απέναντι, για να μη βυθιστεί. Είναι πολλοί οι «πρόθυμοι» που συνωστίζονται σ’ αυτό ναυαγοσωστικό, καθένας με το δικό του τρόπο και τη δική του συμβολή στη διάσωση αυτής της πολιτικής : ΝΔ, ΛΑΟΣ, Μπακογιάννη, Μάνος, Κουβέλης. Από κοντά και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που ορκιζόμενος ακόμα στο έγκλημα του Μάαστριχτ και της ευρωπαϊκής προοπτικής – που σήμερα πληρώνουν πανάκριβα οι εργαζόμενοι – διαλαλεί ότι αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση και όλα θα λυθούν χωρίς να θιγούν τα ιερά και τα όσια του συστήματος : η Ευρωπαϊκή Ένωση, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής απ’ αυτούς που δημιούργησαν τη κρίση και θέλουν σήμερα να τη ξεπεράσουν σε βάρος μας.
Ο ρόλος των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ , από κοντά με την απραξία & την απαξίωσή τους στα μάτια των εργαζομένων και τα Εργατικά Κέντρα της Πέλλας , είναι για μια ακόμα φορά, προδοτικός. Αφού συμφώνησαν σε όλα της μέτρα του συστήματος όλη τη προηγούμενη εικοσαετία (που προετοίμαζαν τη σημερινή κατάσταση), αφού συμφώνησαν με τα τελευταία μέτρα όπως με τη κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, τις περικοπές κ.λ.π., τώρα με άναρθρες κραυγές δήθεν αγωνιστικότητας και μπροστά στην οργή του κόσμου ενάντια τους και την απαξίωση τους, συντάσσονται «αγωνιστικά» με τους πρόθυμους της «εθνικής» λύσης σε όφελος του κεφαλαίου.
Η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα έζησαν και ζουν καθημερινά τις επιπτώσεις αυτής της πολιτικής. Ξέρουν ότι έρχονται τα χειρότερα. Ότι η ζωή η δικιά τους και των παιδιών τους υποθηκεύεται και καταστρέφεται για δεκαετίες μπροστά. Έζησαν και συμμετείχαν σε αγώνες. Μπορεί οι αγώνες αυτοί να φαίνεται ότι δεν είχαν άμεσα αποτελέσματα και κάποιοι να απογοητεύονται. Πρέπει όμως να σκεφτούν :
Πόσο χειρότερη θα ήταν η κατάσταση, πόσο περισσότερο θα είχαμε πληρώσει, πόσο πιο απογοητευμένοι θα ήταν οι εργαζόμενοι αν είχαμε παραδοθεί στην επίθεση που μας κάνουν; Πόσο λιγότερες θα ήταν οι ελπίδες για το μέλλον αν είχαμε αφεθεί στην αγκάλη της προδοσίας της ΓΣΕΕ;
Σήμερα, μπροστά στη νέα επίθεση που εξελίσσεται, το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα σαλπίζουν όχι μόνο άμυνα αλλά και αντεπίθεση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την εργατική τάξη. Η σιωπή δεν πρόκειται να σώσει κανέναν. Αυτό δείχνουν χιλιάδες που σιώπησαν και ανέχτηκαν για να περισώσουν τα ελάχιστα και τελικά απολύθηκαν. Οι θυσίες του αγώνα είναι ασύγκριτα μικρότερες από τις θυσίες που μας υποβάλλουν χωρίς τη θέληση μας. Να αποκηρύξουμε τη μοιρολατρία που βάζει σε άμεσο κίνδυνο και μας και τις οικογένειες μας και τα παιδιά μας.
Οι εργαζόμενοι μαζί με τους μικρομεσαίους της πόλης , του φτωχούς αγρότες, τις γυναίκες και τη νεολαία, με κοινή δράση μέσα από το ΠΑΜΕ, τη ΠΑΣΕΒΕ, τη ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ και το ΜΑΣ, οργανώνουμε τη δική μας απάντηση . Απορρίπτουμε και καταδικάζουμε τα νέα μέτρα. Κάτω τα χέρια από τη ζωή των οικογενειών μας. Θα κλιμακώσουμε τον αγώνα. Θα συνεχίσουμε ως το τέλος της μάχης, για να ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική και την εξουσία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου