Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

<< ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΕΖΗΣΑ>> Προσωπική εμπειρία μαθήτριας του ΕΠΑΛ Εδεσσας






             Δυστυχώς , αν δεν συμβεί το κακό στο στενό μας κύκλο , δύσκολα συνειδητοποιούμε πόσο πολύ υποφέρουν καθημερινά χιλιάδες άγνωστοι συνάνθρωποι μας
οι οποί πάσχουν από βαρύτατες ασθένειες και αγωνιούν περιμένοντας «στην ουρά »να βρεθεί το πολυπόθητο μόσχευμα που θα τους χαρίσει τη ζωή . είναι πραγματικά τραγικό , αν συλλογιστούμε , ότι χιλιάδες άνθρωποι  και οι οικογένειες τους ζουν καθημερινά με το φόβο του θανάτου, και όμως είναι μια οδυνηρή αλήθεια.
            Δυστυχώς υπήρξα μάρτυρας αυτού του φόβου τα τελευταία έξι χρόνια. Από τότε δηλαδή που ο πατέρας μου διαγνώστηκε ότι πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια, και χρειαζόταν κάθε πρωί να επισκέπτεται το νοσοκομείο για αιμοκάθαρση. Εκεί τα πάντα πάγωσαν…όνειρα, δουλειά, χαμόγελο. Πόσος πόνος και πόση αγωνία! Ένας καθημερινός αγώνας που με το θάνατο που έμοιαζε ατελείωτος! Ώσπου έγινε το θαύμα, αν μπορώ έτσι να το χαρακτηρίσω. Για την οικογένεια μου ήταν πραγματικά ένα θαύμα! Σαν να άπλωσε ο ίδιος ο θεός το χέρι του! Ο θάνατος ενός εικοσιπένταχρονου παιδιού σε τροχαίο ατύχημα χάρισε τη ζωή σε δύο ανθρώπους. Χαρά και λύπη ταυτόχρονα γιατί είναι τόσο οξύμωρο το γεγονός ότι ο θάνατος ενός νέου χάρισε δύο ζωές. Δεν μπορεί εύκολα κανείς να νιώσει πόσο ευγνώμονες για αυτό το δώρο θεού! Για το δώρο που μας έκαναν οι γονείς του νέου που μέσα στο πόνο και την οδύνη από το χαμό του  γιου τους σκέφτηκαν όλους αυτούς που περιμένουν σε λίστες αναμονής για μια <<νέα ζωή>>.
           Στην Ελλάδα κάθε χρόνο χάνονται πολλοί άνθρωποι από τροχαία ατυχήματα και θα έπρεπε υπερπροσφορά οργάνων για μεταμόσχευση. Εν τούτοις αντιμετωπίζουμε τεράστια έλλειψη. Αυτό το γεγονός οφείλεται σε ποικίλους παράγοντες. Οι άνθρωποι αναστέλλονται να γίνουν δωρητές οργάνων είτε λόγω ελλιπούς ενημέρωσης, είτε λόγω αμέλειας, είτε από ψευδαίσθηση ότι το αναπάντεχο του θανάτου δεν μπορεί να συμβεί στους ίδιους. Ακόμη υπάρχουν και ορισμένες εσφαλμένες αντιλήψεις περί διαμελισμού του νεκρού  σώματος που δεν ευσταθούν. Τέλος υπάρχουν και αυτοί που αποφεύγουν να γίνουν δωρητές οργάνων πιστεύοντας ότι θέτουν τη ζωή τους σε κίνδυνο, αντίληψη υπερβολική που σε καμία περίπτωση δεν έχει επιβεβαίωση <<η ιστορία>>.
            Όπως και αν έχουν τα πράγματα όλη αυτή η  παραφιλολογία αναφορικά με την δωρεά οργάνων πρέπει να πάψει. Ο εθνικός οργανισμός μεταμοσχεύσεων (www.eom.gr) είναι σε θέση να μας πληροφορήσει όλους έγκυρα και άμεσα για αυτή τη ύψιστη μορφή καλοσύνης και φιλανθρωπίας. Η δωρεά οργάνων πραγματικά σώζει πολλές ζωές. Όλοι μας μπορεί  να βρεθούμε στη θέση ενός ασθενή και προσευχόμαστε για μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή. Η δωρεά οργάνων δίνει πνοή. Μέσα από τον πόνο ξεπροβάλλει και πάλι το χαμόγελο. Η δωρεά οργάνων λυτρώνει τόσο τους συγγενείς του δότη   γνωρίζοντας πως ο αγαπημένος τους άνθρωπος συνεχίζει να ζει μέσα στο σώμα άλλων συνανθρώπων όσο και στους συγγενείς του ασθενή. Μέσα από το σκοτάδι αναδύεται το φως της ζωής. Ας μη μείνουμε αμέτοχοι σε όλο αυτό!!!....



                                                                                                                          Λάουρα Αγκόλλι…

                                                                                                               Μαθήτρια ΕΠΑΛ ΕΔΕΣΣΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

(3)