ΠΕΔ Κεντρ. Μακεδονίας: Όχι στις απολύσεις προσωπικού των ΝΠΙΔ των ΟΤΑ

 

Να καταργηθεί η διάταξη του πολυνομοσχεδίου που προβλέπει την καταγγελία σύμβασης υπαλλήλων ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου των ΟΤΑ, ζητάει με ψήφισμα της που εγκρίθηκε ομόφωνα, η Περιφερειακή Ένωση Δήμων (ΠΕΔ) Κεντρικής Μακεδονίας.

Οι δήμαρχοι της Κεντρικής Μακεδονίας ζητούν από την ΚΕΔΕ να ηγηθεί της προσπάθειας για κατάργηση της διάταξης η οποία, όπως επισημαίνουν, πλήττει την υπόσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Ολόκληρο το ψήφισμα έχει ως εξής:

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΠΕΔΚΜ και οι Δήμαρχοι της Κεντρικής Μακεδονίας, έχοντας υπόψη την διάταξη της υποπαραγράφου ΣΤ.12. του «πολυνόμου» που ψηφίστηκε την Κυριακή των Βαΐων, η οποία προβλέπει:

«3. Οι ρυθµίσεις των περιπτώσεων 1 και 2 εφαρµόζονται αναλόγως στους υπαλλήλους µε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δηµοσίου, ανεξάρτητων αρχών, Ν.Π.Δ.Δ. και Ο.Τ.Α. πρώτου και δεύτερου βαθµού, οι θέσεις των οποίων καταργούνται. Σε περίπτωση κατάργησης θέσεων σε Ν.Π.Ι.Δ., προβλέπεται καταγγελία της σύµβασης εργασίας των υπαλλήλων µε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου».

Ομόφωνα Ψηφίζει

Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου των ΟΤΑ είναι κυρίως οι Δημοτικές Επιχειρήσεις, ένα μικρό μέρος του προσωπικού των οποίων συνδέεται μ” αυτές με σχέση αορίστου χρόνου, ενώ το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού τους απασχολείται με σχέση ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου και υλοποιεί προγράμματα συγχρηματοδοτούμενα από ευρωπαϊκές πηγές, χωρίς να επιβαρύνεται ούτε στο ελάχιστο ο κρατικός προϋπολογισμός.

Η διάταξη της υποπαραγράφου ΣΤ.12. του πρόσφατα ψηφισθέντος «πολυνόμου», {που προβλέπει την «εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας» (δηλαδή την καταγγελία της σύμβασης και την απόλυση)}, πλήττει τις Δημοτικές Επιχειρήσεις στο σύνολό τους.

Και τις πλήττει πολλαπλώς.

Μέχρι τώρα, στο πλαίσιο αρχικά του Δημοτικού Κώδικα (Ν. 3463/2006) και ιδιαίτερα του «Καλλικράτη» (Ν. 3852/2010), το πλήθος των Δημοτικών Επιχειρήσεων (που κάποτε είχαν θεωρηθεί  ως απαραίτητοι μοχλοί για την τοπική ανάπτυξη) περιορίστηκε δραστικά.  Με πρωτοβουλία της ίδιας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ομοειδείς Δημοτικές Επιχειρήσεις συγχωνεύθηκαν, και άλλες, προβληματικές ή ανεπαρκείς, Δημοτικές Επιχειρήσεις έκλεισαν.  Σε όλες τις περιπτώσεις καταβλήθηκαν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την προστασία των εργασιακών σχέσεων, με γνώμονα την στήριξη της τοπικής απασχόλησης, την αποφυγή κοινωνικών κραδασμών, αλλά και την διαφύλαξη των συμφερόντων των Δήμων.

Τώρα πλέον κάθε Δήμος μπορεί να διαθέτει μόνον δυο Δημοτικές Επιχειρήσεις:  μία Κοινωφελή και μια ΔΕΥΑ, ενώ εξακολουθούν να λειτουργούν (ολοένα και λιγότερες) προϋφιστάμενες ειδικές μορφές επιχειρήσεων, όπως αυτές που στοχεύουν στην αξιοποίηση της ακίνητης δημοτικής περιουσίας.

Μέσω αυτών των Δημοτικών Επιχειρήσεων (ΝΠΙΔ) ασκούνται θεμελιώδεις αρμοδιότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (όπως η ύδρευση και η αποχέτευση από τις ΔΕΥΑ),  υλοποιούνται πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες που χωρίς την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα έμεναν απρόσιτες στο ευρύ κοινό, αντιμετωπίζεται η ανεργία, και κυρίως παρέχονται, με τον πλέον αποτελεσματικό και οικονομικό τρόπο, υψηλού επιπέδου κοινωνικοπρονοιακές υπηρεσίες, που ανακουφίζουν τα πιο ευαίσθητα και ευάλωτα στην κρίση τμήματα του τοπικού πληθυσμού

Η μονομερής «άνωθεν» κατάργηση θέσεων εργασίας, η μονομερής «άνωθεν» διαγραφή ολόκληρων δημοτικών φορέων, πλήττει καίρια όχι μόνον τις εργασιακές σχέσεις που συνάπτονται στο πλαίσιο λειτουργίας των Δημοτικών Επιχειρήσεων, όχι μόνον την μορφή των Δημοτικών Επιχειρήσεων ως ειδικότερης έκφανσης αυτοδιοικητικής παρουσίας, αλλά αυτό τον ίδιο τον πυρήνα της υπόστασης των Δήμων ως αυτοδιοικούμενων Οργανισμών.

Το «άνοιγμα» της διόδου για την κατάργηση των ΝΠΙΔ των Δήμων, υπονομεύει και ακυρώνει τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία, ενόψει της νέας Προγραμματικής Περιόδου (ΕΣΠΑ 2014-2020) , με συνεχείς προσπάθειες, έχει πετύχει να διευρυνθεί σημαντικά το χρηματοδοτικό πλαίσιο των κοινωνικοπρονοιακών προγραμμάτων, για την υλοποίηση των οποίων κορυφαίο και αναντικατάστατο «εργαλείο» αποτελούν οι Δημοτικές Επιχειρήσεις.

Η κατάργηση των Δημοτικών Επιχειρήσεων θα ανοίξει την λεωφόρο των ιδιωτικοποιήσεων:  κοινωνικοπρονοιακές υπηρεσίες (Παιδικοί, Βρεφονηπιακοί Σταθμοί, Βοήθεια στο Σπίτι, κ.λπ.) που τώρα παρέχονται δωρεάν στον τοπικό πληθυσμό θα αποτελέσουν «φιλέτα» για την διανομή των οποίων θα διαγκωνίζονται ιδιωτικοί φορείς.  Πολύτιμα αγαθά καθημερινής ανάγκης και χρήσης (όπως ύδρευση και αποχέτευση) θα υποκύψουν στην «γοητεία» του ιδιωτικού τομέα.

Δυστυχώς, οι εμπνευστές, οι συντάκτες και οι χειροκροτητές τέτοιων «αιφνίδιων» νομοθετικών ρυθμίσεων (που ψηφίζονται, καλυμμένες σε πανσπερμία διατάξεων, ακριβώς στο κλείσιμο των εργασιών του Κοινοβουλίου, ώστε να μην υπάρχει χρόνος κοινοβουλευτικής «διόρθωσής» τους), αγνοούν ή θέλουν να αγνοούν πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν θεμελιώνεται απλώς στο άρθρο 102 του Συντάγματός μας, και δεν προστατεύεται μόνον από τον Ευρωπαϊκό Χάρτη της Τοπικής Αυτονομίας.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση πηγάζει από την ελληνική γη, ως αυτοφυής και αυτόφωτος θεσμός του κοινοτικού βίου των Ελλήνων.

Το Σύνταγμα αναγνωρίζει και περιβάλλει με τον μανδύα του μια αδιαμφισβήτητη προαιώνια πραγματικότητα:   την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως θεσμό σύμφυτο με την ύπαρξη, την ιστορία και τις παραδόσεις του Γένους.

Η «άγνοια» των συντακτών της «έκτακτης» και «επείγουσας» νομοπλημμύρας των τελευταίων ετών καταρρακώνει την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και επιχειρεί μεθοδευμένα να την μετατρέψει σε ευτελές υποζύγιο ενός αόρατου κέντρου, και σε πειθήνιο διεκπεραιωτή  άκαμπτων και ανάλγητων εντολών.

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο δείγμα αυτής της «άγνοιας» αποτελεί η απαράδεκτη διάταξη της υποπαραγράφου ΣΤ.12.

Η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί τώρα.  Και επειδή διανύουμε την περίοδο των πασχαλινών διακοπών του Κοινοβουλίου, να καταργηθεί με την ίδια σπουδή και με την ίδια μέθοδο (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου), με την οποία πλήθος διατάξεων έχει εισαχθεί στο νομοθετικό στερέωμά μας το τελευταίο διάστημα.

Απαιτούμε από το κεντρικό συλλογικό μας όργανο, την ΚΕΔΕ, να ηγηθεί αυτής της σταυροφορίας.

Επαναλαμβάνουμε:  η υποπαράγραφος ΣΤ.12. να καταργηθεί τώρα.  Όχι μόνον για να προστατευτούν εργασιακές σχέσεις που ήδη έχουν τοποθετηθεί στην λαιμητόμο.  Όχι μόνον για να περισωθούν  δημοτικοί φορείς που ήδη έχουν συμπεριληφθεί στις «προγραφές» της «εξυγίανσης».   Αλλά για να διαφυλαχθεί αυτή η ίδια η υπόσταση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.  Για να αποτελέσει και πάλι την ελπίδα των Τοπικών Κοινωνιών.