«Με καταργήσεις υπηρεσιών και νέες στρατιές ανέργων, μόνον μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

          Δυναμική αλλά και έντονα κριτική για την ολιγωρία και την απραξία τόσων χρόνων σε ό,τι αφορά την ανάγκη γενναίων μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα, ήταν η παρέμβαση Καρασμάνη στη  συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής, με θέμα το σχετικό Πολυνομοσχέδιο(Παρασκευή) .

          Ο Βουλευτής τόνισε ότι οι απαρχαιωμένες πολιτικές δεκαετιών μας έσυραν στη σημερινή δραματική κατάσταση και χαρακτήρισε ως απολύτως αναγκαίες τις ριζικές μεταρρυθμίσεις για να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις προκλήσεις του σήμερα και του αύριο.

          Υπογράμμισε όμως με έμφαση: Ότι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται με καταργήσεις φορέων και υπηρεσιών – πολύ περισσότερο με απολύσεις εργαζομένων που προσελήφθησαν με διαδικασίες ΑΣΕΠ, με πτυχία, μεταπτυχιακά και άλλα προσόντα, όπως είναι οι απασχολούμενοι στη δημοτική αστυνομία και στην τεχνική εκπαίδευση, ή άτομα προερχόμενα από τις ευπαθέστερες κοινωνικές τάξεις, όπως οι σχολικοί φύλακες. Ότι μόνον μεταρρύθμιση δεν είναι να προσθέτεις και νέους απολυμένους στη στρατιά των 1,5 και πλέον εκατομμυρίων ανέργων.

          Εξέφρασε ανακούφιση και ικανοποίηση για την απόφαση του αρμόδιου Υπουργού Εσωτερικών κ. Μιχελάκη να δώσει λύση στο πρόβλημα της Δημοτικής Αστυνομίας την οποία χαρακτηρίζει ως υπηρεσία ιδιαίτερης κατηγορίας προσωπικού, καθώς και την εκτίμηση ότι το ίδιο θα πράξει και με το θέμα των σχολικών φυλάκων.

Διατύπωσε τέλος την ελπίδα ότι, το παράδειγμα του Υπουργείου Εσωτερικών θα ακολουθήσει και το Υπουργείο Υγείας σε ό,τι αφορά στο ζήτημα του πλαφόν που το Πολυνομοσχέδιο θέτει για διαγνωστικές εξετάσεις, γεγονός που όπως υπογράμμισε ο Βουλευτής, θα βάλει σε μεγάλη ταλαιπωρία τους ασθενείς, καθώς επίσης και ο Υπουργός Παιδείας για το θέμα των καθηγητών της Τεχνικής Εκπαίδευσης.

Ακολουθούν τα επίσημα πρακτικά από την τοποθέτηση του Γιώργου Καρασμάνη στην Επιτροπή:

«ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΣΜΑΝΗΣ: … Το Πολυνομοσχέδιο που συζητάμε είναι αναμφίβολα μια θεσμική παρέμβαση εξαιρετικά σοβαρή, αφού αναφέρεται σε κεφαλαιώδη, υπαρξιακά ζητήματα της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Αυτό και μόνο μας επιβάλλει να το προσεγγίσουμε με τον ανάλογο προβληματισμό. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει η παραμικρή διαφωνία ότι αυτός ο πολύπαθος τόπος έχει ανάγκη από ριζικές μεταρρυθμίσεις. Δεν είναι πλέον δυνατόν ούτε ανεκτό ν’ αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και τις ανάγκες του σήμερα και του αύριο με νοοτροπίες και πολιτικές του χθες. Ξέρουμε όλοι ότι μ’ αυτές τις απαρχαιωμένες πολιτικές συρθήκαμε δεκαετίες τώρα. Οι κυβερνήσεις άλλαζαν, η νοοτροπία δεν άλλαζε. Δεν παρουσιάστηκε ποτέ, δεν σχεδιάστηκε ποτέ ένα εθνικό σχέδιο για μεταρρυθμίσεις, που θα άλλαζαν τις προοπτικές της χώρας και τη ζωή των ανθρώπων της. Κάτι άρχισε να κινείται τον τελευταίο χρόνο. Αλλά πέρα από προσωπικές ιδεολογίες, πέρα από πολιτικές και κομματικές θέσεις πρέπει να δούμε έγκαιρα, εάν αυτό κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.

«Μεταρρύθμιση» σημαίνει ότι «πρέπει να σχεδιάσεις από το μηδέν τη λειτουργία του Δημοσίου». Δεν είναι μεταρρύθμιση η κατάργηση δημόσιων υπηρεσιών, που στελεχώθηκαν με κρυστάλλινες διαδικασίες ΑΣΕΠ. Δεν είναι μεταρρύθμιση στο ενάμισι εκατομμύριο των ανέργων, να προσθέσουμε και τους εργαζόμενους στην Τεχνική Εκπαίδευση, στις Δημοτικές Αστυνομίες - ανθρώπους με πτυχία, με ξένες γλώσσες, με προσόντα - ή τους σχολικούς φύλακες, εργαζόμενους προερχόμενους από ευπαθέστερες κοινωνικές τάξεις.

Καταθέτω ενώπιόν σας συγκεκριμένη περίπτωση: αξιωματικός του στρατού, απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων και της Νομικής Σχολής επέλεξε για προσωπικούς του λόγους - δεν άντεχε τις μεταθέσεις - να συμμετάσχει στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και να πετύχει στη Δημοτική Αστυνομία. Σήμερα αυτός ο άνθρωπος κινδυνεύει: στη χειρότερη περίπτωση να μείνει στο δρόμο άνεργος ή στην καλύτερη να γίνει αστυφύλακας περιπολίας στις γειτονιές. Δεν είναι μόνο αυτός ο άνθρωπος. Σαν αυτόν υπάρχουν εκατοντάδες εργαζόμενοι στη Δημοτική Αστυνομία, που βρίσκονται σ' αυτή τη δεινή κατάσταση, σ’ αυτή την απόγνωση. Βέβαια, με ανακούφιση είδα αυτή την προσθήκη του υπουργού Εσωτερικών κ. Μιχελάκη, που πραγματικά δίνει λύση στο πρόβλημα και χαρακτηρίζει τη Δημοτική Αστυνομία ως «ιδιαίτερης κατηγορίας προσωπικού».

Αναμφίβολα, έπρεπε να έχει γίνει κάποια σωστή ορθολογική κατανομή των απασχολουμένων στο Δημόσιο. Δυστυχώς, δεν έγινε και, βέβαια, είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι «τώρα μπορεί να γίνει με κατάργηση φορέων και υπηρεσιών». Είναι γνωστό ότι δεν έγινε καμία θεσμική παρέμβαση στο Κράτος. Και τώρα, τελευταία στιγμή, άγαρμπα, οριζόντια, ισοπεδωτικά οδηγούνται στον «Καιάδα» της ανεργίας συνάνθρωποί μας. Όλα αυτά καταρρακώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όταν οι κοινωνίες δέχονται βίαιες μεταβολές, τότε υπάρχει ο κίνδυνος, να διαλυθεί ο κοινωνικός ιστός με σοβαρές επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Αναφέρομαι ακόμα σε δύο μόνο άρθρα, στα οποία δεν έχουν αναφερθεί συνάδελφοι. Είναι το άρθρο 90 παράγραφος 2Ε και ΣΤ, που προβλέπει ότι ο αριθμός των μορίων, που αντιστοιχούν σε επιμέρους κριτήρια, καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και σε εξαιρετικές περιπτώσεις και από τον συναρμόδιο Υπουργό. Κατά την άποψή μου, επειδή η ρύθμιση αφορά, αφενός, όλο το φάσμα των υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης και αφετέρου οι συνέπειες των κριτηρίων θα είναι καθοριστικής σημασίας για χιλιάδες υπαλλήλους, θεωρώ ότι τα κριτήρια και η μοριοδότησή τους πρέπει να καθορίζονται με πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και όχι μόνο του Υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Το Άρθρο 100 παράγραφος 4Α, αναφέρεται στη μηνιαία δαπάνη του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) για διαγνωστικές εξετάσεις, νοσήλια και φυσικοθεραπείες, που παρέχονται από συμβεβλημένους ιδιότητες και δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα δωδέκατο των εγκεκριμένων πιστώσεων. Για παράδειγμα, έστω ότι οι εγκεκριμένες πιστώσεις είναι 12 εκατ., δηλαδή επιμερίζεται για κάθε μήνα ένα εκατομμύριο ευρώ, πέραν αυτού ούτε ένα ευρώ παραπάνω. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι επιμερίζεται χωρίς κριτήρια. Σαν παράδειγμα αναφέρω τα γεωγραφικά κριτήρια, όταν ξέρουμε ότι υπάρχουν περιοχές οι οποίες έχουν χειμώνα οκτώ μήνες και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε αυτό το χρονικό διάστημα υπάρχουν περισσότερες ασθένειες και απαιτούνται περισσότερες δαπάνες ασθενείας. Υπάρχει δηλαδή κίνδυνος με το πλαφόν που βάζουν να περιφέρονται οι ασθενείς στα διαγνωστικά κέντρα και να μη μπορούν να κάνουν τις εξετάσεις τους  επειδή τα διαγνωστικά κέντρα έχουν ξεπεράσει το οριζόμενο πλαφόν.

Όλοι ξέρουμε ότι ο τομέας υγείας είχε μετατραπεί επί δεκαετίες τώρα σε ξέφραγο αμπέλι, ότι το απομυζούσαν άθλια τρωκτικά που θησαύρισαν σε βάρος της υγείας και της ζωής των συνανθρώπων μας, αλλά και καταληστεύοντας το δημόσιο συμφέρον. Σωστά λοιπόν το Υπουργείο Υγείας τιμωρεί με αυστηρές ποινές αυτούς τους υπανθρώπους, αλλά, όμως, φοβάμαι μήπως βάζει σε μεγάλη ταλαιπωρία και τους ασθενείς, γιατί θα υπάρχουν διαγνωστικά κέντρα τα οποία δεν θα δέχονται να κάνουν εξετάσεις, επειδή έχουν ξεπεράσει το πλαφόν.

Ελπίζω και πιστεύω ότι θα επανεξετάσει το θέμα αυτό το Υπουργείο Υγείας, επίσης ο κ. Μιχελάκης που πολύ σωστά έπραξε με τη Δημοτική Αστυνομία, θα ξαναδεί το θέμα των  σχολικών φυλάκων, θα προσθέσει επιπλέον καθήκοντα σε αυτούς. Άλλωστε ο Πρόεδρος της ΚΕΔΕ επισήμανε ότι το κόστος, η δαπάνη είναι πολύ μικρή έναντι του οφέλους από τη φύλαξη των σχολικών κτιρίων και των παιδιών, όπως επίσης και ο Υπουργός Παιδείας θα ξαναδεί το θέμα των καθηγητών της Τεχνικής Εκπαίδευσης. Και ελπίζω ότι θα φέρουν τροποποιήσεις στην Ολομέλεια….»