Ανοιχτή επιστολή του Γ. Κωστόπουλου για την Δωροθέα

                                     

Προς τον κ. Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αλμωπίας,

καθώς και προς όσους θα επιδιώξουν τη διοίκηση του δήμου.

_______

Κύριε Δήμαρχε και λοιποί παράγοντες του δήμου,

Απευθύνομαι σε σας, με πόνο ψυχής, ως απλός δημότης, με την ελπίδα ότι θα κινήσω το ενδιαφέρον σας για το χωριό μου, την διαχρονικά παραμελημένη Δωροθέα. Δε θα σας απασχολήσω αυτή τη στιγμή συνολικά με τα προβλήματα του χωριού μου, τα οποία κατά καιρούς έχω αναδείξει, χωρίς, δυστυχώς, να ιδρώσει το αυτί κανενός. Επισημαίνω μόνο την καταστροφή που συντελείται στο ποτάμι του χωριού, από τη μεταπολίτευση και δώθε, με τις άστοχες (ή και σκόπιμες;) κακοποιήσεις που δέχτηκε και δέχεται από ορισμένους κοινοτάρχες.

Αναφέρω μόνο δύο, τις χειρότερες:

α) Τοποθετήθηκαν παλαιότερα τσιμεντοσωλήνες μεγάλου διαμετρήματος στη μέση της κοίτης του ποταμιού και από κακό υπολογισμό της κλίσης του χρειάστηκε να μεταφερθούν χαλίκια από άλλα ποτάμια, για να σκεπαστούν οι τσιμεντοσωλήνες, που είχαν μείνει ακάλυπτοι, με αποτέλεσμα εξαιτίας της καμπύλης που δημιουργήθηκε στη μέση της κοίτης να λιμνάζουν τα βρομόνερα στις δυο πλευρές του και να βρωμοκοπάει σε μεγάλη έκταση το χωριό.

Ακολούθησε όμως κάτι πολύ χειρότερο. Αρκετοί παραποτάμιοι παροχέτευσαν στους τσιμεντοσωλήνες τα βοθρολύματά τους και, όταν οι σωλήνες κατά διαστήματα έσπασαν και προκλήθηκα πίδακες, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Και δεν ήταν μόνο η βρόμα που περίσσεψε. Οι περαστικοί πίστευαν ότι οι πίδακες ήταν αρτεσιανά κι ένας ταλαίπωρος (ελπίζω μόνον αυτός) έσκυψε με λαχτάρα και ήπιε νερό από κει!  

β) Πέρασαν κάμποσα χρόνια και πρόσφατα δόθηκε στο ποτάμι η χαριστική βολή. Ένα ανατρεπόμενο κουβάλησε πέτρες, ασυνήθιστα μεγάλες, και τις σκόρπιζε  μέσα στο ποτάμι. Έπειτα ένα άλλο μηχάνημα έσπρωξε κάμποσες στις άκρες, ενώ ένα μεγάλο μέρος τους αφέθηκαν σκορπισμένες μέσα στην κοίτη  του.

Για το Θεό! Πώς μπορεί να εξηγήσει κανείς τέτοιες ενέργειες; Ποιοι παίρνουν τέτοιες ανόητες και δαπανηρές συνάμα αποφάσεις; Είχα παρακαλέσει τον αντιδήμαρχο έργων στην αρχή της δημοτικής σας περιόδου να επανορθώσει, ως πρωταίτιος, τη ζημιά που προκλήθηκε στο ποτάμι από την τοποθέτηση εκείνων των σωλήνων. «Δεν υπάρχουν λεφτά» ήταν η απάντησή του. «Δε χρειάζονται λεφτά», του είπα. «Για να απαλλαγεί το ποτάμι από τη βρομιά του, σκάψιμο θέλει με τα μηχανήματα του Δήμου».

Η συνέχεια είναι γνωστή. Και η απορία μεγάλη. Για ποιο λόγο απορρίπτονται με τόση ευκολία οι απλές και οικονομικές λύσεις και προκρίνονται οι δαπανηρές, ακόμα και όταν είναι καταστρεπτικές;

                                                           Με εκτίμηση