Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει

Γράφει ο παρα-ποιητής

Των ληστών τα φουσάτα περάσαν,

σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά,

τρόϊκες  τις πόλεις χαλάσαν,

μάς ανάψαν φωτιές στα χωριά,

οι εχθροί πια τώρα  μας σκορπίσαν

και ξανά και για όλους νέα δεσμά

τα όσα φτιάξαμε  γκρεμίσαν,

μα δεν κοιτάμε μπροστά  

Ρεφραίν

Η Ελλάδα ποτέ δεν μαθαίνει

δεν αλλάζει ποτέ της μυαλά

μόνο λίγο καιρό ανασαίνει

και ξανά προς τα ίδια  τραβά

Νέα δύναμη πιστεύει να  πάρει,

σαν κάποτε να βαδίσει  εμπρός

κι οι εγκάθετοι πολιτικοί  με καμάρι,

να σταθούν  της ελπίδας τιμωρός

 Ο λαός με τον ήλιο προβάλλει

και ψηλά το κεφάλι κρατεί,

μια ελπίδα λίγο πιο μεγάλη,

απεγνωσμένα αναζητεί…