Ο δρόμος έχει τη δική του ιστορία

Γράφει ο

Γιώργος Κωστόπουλος

Προεκλογικά επισκέφτηκαν διαδοχικά το Μέγαρο Μαξίμου  οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι της ευρωπαϊκής νομενκλατούρας με σκοπό να σώσουν τον κ. Σαμαρά από την διαφαινόμενη εκλογή του ήττα. Μάλιστα ο σκληρός της παρέας, ο σύγχρονος Μέτερνιχ κ. Σόιμπλε, μας σύστησε ξεδιάντροπα να εκλέξουμε κυβέρνηση του γούστου του, κυβέρνηση που να την αποτελούν «πρόσωπα οικεία!», όπως είπε.

Μετεκλογικά, επειδή δεν εισακούστηκε η προεκλογική εντολή του, ο κ. Σόιμπλε, με περισσότερη αλαζονεία αυτή τη φορά «Λυπάμαι, είπε, τον ελληνικό λαό που εξέλεξε μιαν ανεύθυνη κυβέρνηση!». Τσιμουδιά το δικό μας μνημονιακό πολιτικό κατεστημένο, αν δεν του άρεσε κιόλας η παρατήρηση του μεγάλου αφεντικού. Μόνον ο Αλέξης Τσίπρας του απάντησε περήφανα: «Να λυπάσαι κ. Σόιμπλε, τους λαούς που περπατάνε με το κεφάλι σκυφτό. Όχι τους λαούς που περπατάνε με το κεφάλι όρθιο!».

Όμως ο κ. Σόιμπλε και η παρέα του ήξεραν τι έλεγαν και τι έκαναν. Είχαν εμπιστοσύνη στα «οικεία» ελληνικά χέρια, που είχαν καταστρώσει έγκαιρα το σχέδιο, για να επιτύχουν την ξεδιάντροπη «αριστερή παρένθεση», δηλαδή την ανατροπή της κυβέρνησης της αριστεράς, την ενοχλητική και επικίνδυνη  για την εγχώρια και ξένη  ολιγαρχία.

Οι ενέργειες κατά της κυβέρνησης φάνηκαν εξαρχής ως ασυγκράτητο ξέσπασμα φανατικών. Δυο παραδείγματα είναι αποκαλυπτικά των διαθέσεων της εγχώριας αντίδρασης. «Γερούν γερά! Σπάσ’ του τον τσαμπουκά» έγραψε ο ανεκδιήγητος Λυκούργος Λιαρόπουλος, τομεάρχης Υγείας του Ποταμιού στις 30 Ιανουαρίου 2015, όταν ο πρόεδρος του Eurogroup επισκέφθηκε τη χώρα μας, για να συναντήσει τον Έλληνα υπουργό οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη.

  Εξάλλου τα μέλη της φοιτητικής παράταξης που πρόσκειται στην Νέα Δημοκρατία καλούσαν στις φοιτητικές εκλογές τον πρόεδρο του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ να... «κρατήσει γερά» στις διαπραγματεύσεις του με την Ελλάδα.

Ο κ. Βενιζέλος κάποια στιγμή ειρωνεύτηκε τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ότι παριστάνουν τους πατριώτες. Και πρόσθεσε: «Κι εμείς τι είμαστε δηλαδή, προδότες;». Ας αφήσουμε όμως τις βαριές κουβέντες, κ. Βενιζέλο. Ας μιλάμε καλύτερα για πατριωτικές και αντιπατριωτικές ενέργειες. Τα κατάπτυστα που προαναφέρθηκαν δε συνιστούν πατριωτική συμπεριφορά. Ακολούθησαν όμως τα χειρότερα:

Την ώρα που η νέα ελληνική κυβέρνηση διαπραγματευόταν σκληρά, παλεύοντας με θεούς και δαίμονες για τη περιστολή της οικονομικής λιτότητας, που έχει εξαντλήσει το λαό μας πέντε ολόκληρα χρόνια, την κρίσιμη εκείνη στιγμή ο κ. Σαμαράς στις 12 Φεβρουαρίου έβαζε την υπογραφή του στην απόφαση της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος να ακολουθήσει ο Τσίπρας την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης, σαν να μην είχαν προηγηθεί στη χώρα μας εκλογές(!), πράγμα που προκάλεσε αντιδράσεις ακόμα και στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.

«Σε μία εθνική διαπραγμάτευση είμαστε πρωτίστως όλοι Έλληνες» έγραψε  η Ντόρα Μπακογιάννη. Και ο Γιάννης Μιχελάκης έγραψε: «Όταν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα απαιτεί σεβασμό όλων των προηγούμενων δεσμεύσεων, αποκλείει κάθε διαπραγμάτευση! Απαράδεκτο το ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Απαράδεκτη και η αποδοχή του από την ελληνική αντιπροσωπεία!».

Στο ίδιο πνεύμα με τον κ. Σαμαρά και ο κ. Βενιζέλος καλούσε τη νέα κυβέρνηση να ακολουθήσει την προηγούμενη πολιτική γραμμή. Εξάλλου υψηλόβαθμα στελέχη της παλιάς κυβέρνησης έστελναν μέσα και έξω από τη χώρα το μήνυμα ότι σύντομα θα επιστρέψουν στην εξουσία, για να σώσουν και πάλι τη χώρα!

«Βάστα Ρόμελ», μουρμούριζαν στην Κατοχή οι συνεργάτες των κατακτητών μας, καθώς και οι ομογάλακτοί τους μαυραγορίτες, για να μη χάσουν τη βολή τους, ενώ σήμερα κάποιοι άλλοι, μαζί με τους σύγχρονους μαυραγορίτες, στα κρυφά στα φανερά, ψιθύριζαν «βάστα Σόιμπλε», για να μη σημειωθεί και η παραμικρή ρωγμή στην αντιδραστική πολιτική της Ευρώπης.

Έτσι σε κάθε νέα διαπραγμάτευση οι δανειστές μας πρόσθεταν ολοένα και νέες απαιτήσεις με σκοπό να εκβιάσουν τον πρωθυπουργό μας να υπογράψει στο παραπέντε τη σημερινή επώδυνη συμφωνία με την απειλή της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, πράγμα που στη μεγάλη του πλειοψηφία δεν επιθυμεί ο ελληνικός λαός.