ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ....!!!!

Γράφει

 ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Στον απόηχο των εκδηλώσεων μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, νιώθω την ανάγκη υπό το βάρος της ποντιακής καταγωγής μου, να υπογραμμίσω ότι η 19η Μαΐου σήμερα, λειτουργεί ως πηγή εθνικής αφύπνισης, κοινωνικής, ιστορικής και εθνικής αυτογνωσίας. Γίνεται κίνητρο και αφετηρία, σημαία και αγώνας για το μεγαλείο της ποντιακής κοινωνίας και τη θριαμβευτική δικαίωση των ποντιακών προσδοκιών, οραμάτων των απανταχού ποντίων. Η παρουσία της ποντιακής στολής μεταξύ των ηρωικών ευζώνων της προεδρικής φρουράς, πολλώ δε μάλλον η συμβολική παρουσία του εύζωνα με την ποντιακή στολή στις παρελάσεις και στο σημείο όπου, φυλάσσεται η εθνική μνήμη ήτοι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, τιμά αναντίρρητα τους αγώνες και την προσφορά της ποντιακής κοινότητας στο Έθνος. Αυτό, όμως, πόρρω απέχει από τη μεγαλύτερη δικαίωση μας ήτοι την διεθνή ανάδειξη του ολοκαυτώματος των 353.000 άταφων αδελφών μας και την ουσιαστική προβολή, καταχώρηση των ιστορικών γεγονότων του ανυπέρβλητου ποντιακού έπους στις σελίδες των σχολικών βιβλίων της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Η εθνική ταυτότητα και η ιστορία του λαού μας, δεν ήταν και δεν είναι αντικείμενο συναλλαγής. Δεν χαρίζεται, ούτε χρησιμοποιείται κατά το δοκούν (χθες ή σήμερα) ως εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής, στο όνομα μιας ερμαφρόδιτης ελληνοτουρκικής φιλίας και μιας άνευ προηγουμένου ηττοπαθούς εξωτερικής πολιτικής μόνιμων υποχωρήσεων.

Η Ελληνική πολιτεία, οφείλει, να υψώσει την γενοκτονία σε κορυφαία θέση της ιστορικής μνήμης του Έθνους και να συμβάλει μέσω της διεθνοποίησης της, στην διεθνή αναγνώριση της. Οι απέραντες στιγμές δοκιμασίας, οι ανείπωτες στιγμές φρίκης και του εξευτελισμού που βίωσαν οι Έλληνες του Πόντου, σε βάρος της ανθρώπινης αξιοπρέπειας τους από τους βάρβαρους Νεότουρκους του Κεμάλ, συνιστούν το Ολοκαύτωμα του Ποντιακού Ελληνισμού. Ήτοι το σενάριο τρόμου, ωμότητας και σφαγής, εκδίωξης, εκρίζωσης και αφανισμού του ελληνικού στοιχείου από τις ιερές πατρογονικές του εστίες. Η νέα Τουρκία, αναδύθηκε μέσα από μια κολυμβήθρα, βαμμένη με το αίμα των χριστιανικών πληθυσμών της διαλυμένης οθωμανικής αυτοκρατορίας. Η ταύτιση του Κεμαλισμού με τη γενοκτονία, δεν είναι εφεύρημα ή απλουστευμένη γενίκευση. Είναι ομολόγημα, λόγων και πράξεων, στάσης και συμπεριφοράς των πολιτικών δρώντων υποκειμένων, εκείνη την επίδικη περίοδο, στην υπό διαμόρφωση πολιτική σκηνή της Τουρκίας. Η Γενοκτονία της περιόδου 1916-1923, έχει ιστορικές καταβολές στην εθνικιστική σκέψη του 1890 και στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο ιδεολογικός προσανατολισμός των Νεότουρκων, όπως τα ιστορικά γεγονότα θεμελιώνουν, είχε, συναφθεί με την πεποίθηση της φυλετικής αλαζονείας δηλητηριασμένης από την εθνικιστική ψύχωση, την ρατσιστική, αυταρχική αντίληψη και το πνεύμα μισαλλοδοξίας έναντι όλων των αναφομοίωτων εθνοτήτων στο πλαίσιο ενός εθνικιστικού δόγματος, που απαιτούσε τη δουλοπρεπή υποταγή και εξόντωση των άλλων εθνοτήτων μέσω της στρατιωτικής καταπίεσης τους.

Το ζήτημα της γενοκτονίας, πρέπει να προβληθεί στη διεθνή κοινότητα σαν εθνικό ζήτημα-αίτημα, άλλως ως ελάχιστη απόδοση τιμής στους μάρτυρες του ποντιακού ελληνισμού, που έχασαν πρόωρα τη συμμετοχή τους στο εξαίσιο θαύμα της ζωής. Απέναντι στην πλημμυρίδα της φρίκης και της ωμότητας των Νεότουρκων του Κεμάλ, τα θύματα της ποντιακής γενοκτονίας αναδείχθηκαν σε ηθικό τρόπαιο της σύγχρονης ιστορίας. Εμείς, οι νεότεροι Έλληνες ποντιακής καταγωγής, έχουμε καθήκον και ιστορικό χρέος απέναντι στους 353.000 άταφους μάρτυρες και τους αδούλωτους αγωνιστές του ποντιακού έπους, να αγωνιστούμε για την ηθική και πολιτική καταδίκη της Τουρκίας. Καθήκον, που απορρέει από την ηθική του ανθρώπινου πολιτισμού και απηχεί στη συνείδηση της εθνικής μας αγωνίας, υπακούοντας έτσι στις προσταγές των θυμάτων της γενοκτονίας. Γιατί, για μας, όσοι αρνούνται τη γενοκτονία, είτε εντός είτε εκτός της χώρας, απλώς μεταθέτουν, χρονικά, την αναπόφευκτη σύγκρουση με τη συνείδησή τους.

Σε κάθε περίπτωση, είμαστε ένας λαός της μνήμης με λαμπρό και ένδοξο παρελθόν, δημιουργικό παρόν και ελπιδοφόρο μέλλον. Αυτό το στοιχείο είναι η πηγή της απόλυτης υπερηφάνειας μας, πηγή μιας εσωτερικής δύναμης που μας βοηθά, να μη γονατίζουμε και να μένουμε όρθιοι απέναντι σε κάθε δυσκολία, όπως υπογραμμίζει η διακριτή ιστορική μας διαδρομή χιλιάδων χρόνων. Κάθε κομμάτι της ψυχής μας είναι διαποτισμένο από το μεγαλείο της μαρτυρικής και αγιασμένης γης του Ελληνικού Πόντου. Η πορεία μας, καθημερινά, δε μπορεί παρά να διακρίνεται από κοινωνική και εθνική αξιοπρέπεια, αγάπη προς την Πατρίδα, την ελευθερία, την ειρήνη και τη Δημοκρατία. Δε μπορεί, παρά να αποσκοπεί σε μια προσπάθεια, να σώσουμε μέσα μας ένα δώρημα αλήθειας, ένα χάρισμα ζωής ήτοι την ποντιακή ταυτότητα, συνείδηση και καταγωγή μας, συνώνυμα, αν μη τι άλλο, της αναλλοίωτης Ελληνικής ψυχής μας…..!!!!

Χρήστος Κ. Μακρίδης

Πολιτικός Επιστήμων

 - Τεχ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός