*Γράφει
ο Χρήστος Κ. Μακρίδης.
Σε μια εποχή που το διακύβευμα είναι η ελευθερία και η
συνοχή της σκέψης, ο δημόσιος λόγος πρέπει να διατυπώνεται με θάρρος, δίχως
αιρέσεις, εξαρτήσεις και εκπτώσεις. Ήτοι όπως προτρέπει ο ποιητής,
"Σαν
πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος".
Διαφορετικά, το κριτήριο της πραγματικότητας εκπίπτει σε αυταπάτη, ο λόγος
ισοδυναμεί με ασυλία στην πολιτική ασχήμια και την μιζέρια των ημερών, άλλοθι
στον ιδεολογικό δογματισμό και τον επώδυνο πολιτικό συμβιβασμό. Για να συνεχίσουμε,
λοιπόν, την συντεταγμένη μας πορεία στον ιστορικό χωροχρόνο, επιβάλλεται φρονώ
ένα νέο συλλογικό όραμα με κοινωνική και πολιτική συνοχή, ενότητα και εθνική
προοπτική. Έχουμε ανάγκη από μια στιβαρή πολιτική ηγεσία με σύγχρονο ενωτικό
λόγο και το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Μια ηγεσία με πυξίδα πορείας τα
ακατάλυτα ιδεώδη του ελληνισμού, και φωτεινό φάρο, για την ιστορική και εθνική
συνέχεια του ελληνισμού, τις αιώνιες παρακαταθήκες του χθες.
Ζούμε στην κοιτίδα του δυτικού πολιτισμού και της
Δημοκρατίας, την χώρα που άφησε βαθιά το αποτύπωμά της στην ιστορία και στο
χρόνο. Στην χώρα όπου η έννοια της Δημοκρατίας, η ιερή ιδιότητα του πολίτη και
ο σεβασμός της έννοιας της κοινωνίας του δικαίου συνέπεσαν με μοναδική αρμονία
και συνέπεια. Εδώ που η έννοια της Δημοκρατίας απέκτησε πολιτική υπόσταση,
έγινε πρόταση ζωής και σημείο αναφοράς του πολίτη. Εδώ που γεννήθηκε η
ορθολογική σκέψη, ο λόγος και το μέτρο, αναδείχθηκε η γνώση και μπήκαν οι
βάσεις της επιστημονικής σκέψης. Παρ΄ όλα αυτά, όμως, η ενότητα επί της ουσίας
παραμένει ζητούμενο και "γράμμα κενό περιεχομένου". Μιλάμε όλοι για
την ανάγκη ενιαίας εθνικής γραμμής, δίχως, όμως, να βρούμε το θάρρος να τη
χαράξουμε. Στο σύγχρονο, αβέβαιο και ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε,
ήτοι την αινιγματική εποχή με τις ραγδαίες μεταβολές και τις ευρύτατες
γεωπολιτικές ανατροπές, ανακατατάξεις στο διεθνοπολιτικό σύστημα, αυτό που
προέχει είναι η συνάθροιση όλων των δυνάμεων και η οικοδόμηση του αρραγούς
εθνικού μετώπου.....
Χρήστος Κ. Μακρίδης.
Πολιτικός Επιστήμων
- Τεχ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός
ο δημόσιος λόγος πρέπει να διατυπώνεται με θάρρος, δίχως αιρέσεις, εξαρτήσεις και εκπτώσεις. Πολύ σωστά τα λες. Στην περιοχή μας,όμως, οι ντόπιοι έχουν πολλούς περιορισμούς στην έκφραση του λόγου. Είναι θύματα μεγάλων αδικιών και δεν τολμούν να μιλήσουν. Εσύ που διακηρύτεις την ελευθερία του λόγου γιατί δεν μίλησες ποτέ? Είναι εύκολο να πουλάς θεωρίες αλλά δύσκολο να τις εφαρμόζεις στην πράξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΑΠΗΤΕ ΣΧΟΛΙΑΣΤΗ.ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΦΙΜΩΜΕΝΟΣ ΚΑΝΕΙΣ ΛΑΘΟΣ ΟΤΙ "ΝΤΟΠΙΟΙ "ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΣΗΣ.ΑΠΕΝΑΝΤΙΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΦΑΝΕΡΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥΣ.ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ .ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΘΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΥΣ ΜΗ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΝΤΟΠΙΟΙ ΑΦΟΥ ΕΔΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ.ΕΚΕΙΝΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΣ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΗΘΕΣΗ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΤΟΥΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΘΑΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΤΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιοι ειναι οι'ντοπιοι'? Γιατι ντοπιος ειναι οποιος γεννηθηκε στον τοπο που αναφερομαστε. Ακομα και οι ρομα της Αριδαιας αν γεννηθηκαν στην Αριδαια ειναι ντοπιοι Αριδαιωτες. Δεν γνωριζω κανεναν ντοπιο να εχει περιορισμους στην εκφραση του. Τωρα αν κάποιοι δεν γουστάρουν να εκφράζονται στην ελληνική , μπορούν να εκφράζονται όπως αλλιώς θέλουν χωρίς να ντρέπονται για την επιλογη τους. Και για να επανελθω στο παράδειγμα των Ρομά, στους καταυλισμούς μιλούν την γλωσσα τους και εξω στην κοινωνια για να συνεννοηθούν με τον υπολοιπο κοσμο ομιλουν ελληνικα.
ΑπάντησηΔιαγραφή