19 ΜΑΙΟΥ ΗΜΕΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ:
*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης
Τέτοιες μέρες η πυξίδα της ψυχής μου στρέφεται στ΄ άγια
χώματα του αιματοβαμμένου, του τρισένδοξου και μαρτυρικού πόντου. Η σκέψη μου,
με πυξίδα τη μνήμη, ταξιδεύει με τον προσήκοντα σεβασμό στις 353.000 ψυχές των
άταφων μαρτύρων του ποντιακού έπους. Τους ιερομάρτυρες του ποντιακού ελληνισμού
που έχασαν πρόωρα τη συμμετοχή στο εξαίσιο θαύμα της ζωής. Που έζησαν στα χέρια
των άγριων ορδών των Νεότουρκων, του αιμοσταγούς Κεμάλ Ατατούρκ. απέραντες
στιγμές δοκιμασίας, ανείπωτης φρίκης, άφατης ταλαιπωρίας και εξευτελισμού της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας . Τα θύματα της γενοκτονίας είναι το ηθικό τρόπαιο της
σύγχρονης ανθρωπότητας...
Στρέφεται με υπερηφάνεια στον αείμνηστο, συνονόματο και
συνεπώνυμο παππού μου, που ήρθε στην Ελλάδα, ΤΗ ΜΗΤΈΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, το 1914. Ήτοι 15
χρόνων κατά την πρώτη φάση (1914-1918) της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Που άμα τη ενηλικίωσή του εντάχθηκε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού, ενώ στη
συνέχεια, δίχως δισταγμό, βρέθηκε στο μέτωπο της Μικράς Ασίας όπου και
παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του. Πολέμησε με περίσσιο θάρρος στο Εσκί Σεχίρ,
στο Αφιόν Καραχισάρ, στην Κιουτάχεια και στον Σαγγάριο ποταμό. Έλαβε τον βαθμό
του λοχία και του απονεμήθηκε το παράσημο τιμής, ένας ασημένιος μεταλλικός
σταυρός...
Συναισθανόμενος, λοιπόν, το βάρος της ευθύνης που απορρέει
από την ποντιακή μου καταγωγή, σκέφτομαι ότι η 19η Μαΐου λειτουργεί ως πηγή
φρονηματισμού, εθνικής αφύπνισης, ιστορικής και εθνικής αυτογνωσίας. Γίνεται
κίνητρο και αφετηρία της νέας ποντιακής αναγέννησης. Σημαία και αγώνας για το μεγαλείο
της ποντιακής κοινωνίας και τη θριαμβευτική δικαίωση των προσδοκιών της, που
αφορά στη διεθνοποίηση της γενοκτονίας. Η πορεία μας πρέπει να χαρακτηρίζεται
από εθνική αξιοπρέπεια, αφοσίωση και αγάπη προς την Πατρίδα. Να αποσκοπεί σε
ένα προσωπικό στοίχημα, προκειμένου να σώσουμε μέσα μας ένα δώρο ζωής. Την
ποντιακή μας ταυτότητα, συνείδηση και καταγωγή, συνώνυμα της ελληνικής μας
ψυχής. Όπου κι αν ευρίουμαι, πάντα θα τσαίζω: Πατρίδα μ', αργοναυτών το όρωμαν
και τη Ακρίτα κάστρον, η πρώτεσα χαρά μ', το υστερνόν μ' ο πόνος! Πατρίδα μ',
καμίαν κι ανασπάλω σε!!!!!!!
Χρήστος Κ. Μακρίδης
*Πολιτικός Επιστήμων - Τεχ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου