Πόσο μας λείπεις πόλη εσύ
ψυχή ζωντανή με τα πολλά
σου ονόματα
Κωνσταντία Αρσινόη
Σαλαμίνα Αλασία
Έγκωμη Famagusta Βαρώσι
χαϊδεμένη από τα κύματα
του ανατολικού ανέμου
όταν σηκώνονταν και
πέφταμε πάνω τους
στοιχειωμένη όπως σε
αφήσαμε
να σε κατοικούν τα ερπετά
τα τρωκτικά οι κατσαρίδες
πνιγμένη μεσ’ τις
μπουρνελιές τις ακακίες
είμαστε σίγουροι μας
περιμένεις
λουφάζοντας χωσμένη στην χρυσή
σου αμμουδιά
πώς να σε ξεχάσουμε
αφού ζωντανεύεις κάθε
βράδυ στα όνειρα μας
αγκαλιά με τις ακριβές
αναμνήσεις που φυλάσσουμε
σαν να ‘μασταν όπως πρώτα
αγαπημένοι
πότε παραμιλώντας με
γλυκόλογα
και πότε βρίζοντας
ιδρωμένοι από αγωνία
άχτι και αγανάκτηση,
για την Αμμόχωστο μιλάμε
για όσους δεν κατάλαβαν.
12-2-20
Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου