Γράφει ο Ρηγίνος Μέσσιος
Με το κινητό στο χέρι
η μοναξιά της απώλειας
τι είναι αυτό που χάσαμε
και ψάχνουμε εναγωνίως να
βρούμε
έξω από τον συμβατόν κόσμο
μ’ένα μειδίαμα
αυτοσαρκαστικό λύπησης,
τουλάχιστον κλάδεψα το
αμπέλι
μάζεψα τις ελιές μου
έσπειρα σιτάρι
άρτος οίνος έλαιο
ξεχνούμε το μέλι το
θαυματουργό
-μόνο μ’ αυτό δεν
ασχολήθηκα-
τι θέλει ο άνθρωπος για να
ζήσει.
Πάλιν η γειτονιά μας
αναταράσσεται
αναπαμό ποτέ δεν είχαμε,
τόσο
που παρακαλούμε να πέσει
κανένας αστεροειδής,
μικρός όχι μεγάλος
ή να εκραγεί κανένα ανενεργό
ηφαίστειο
σαν αυτό του Ντόμπρο Πόλε
ίσα ίσα να σκοτεινιάσει
λίγο η γη
μήπως και συνετιστούμε
ή που θα γίνουμε
χειρότεροι.
Εδώ στην Όρμα κάτω από τα
πλατάνια
αποφάσισα πως η ζωή
συνεχίζεται
χωρίς απαραίτητα
αυτοκίνητο και κινητό,
αν ποτέ χαθώ οικειοθελώς
να με ψάξετε στο Μαύρο
Δάσος
ή στην Κουνουπίστα
μου θυμίζουν τον
Πενταδάκτυλο.
Όρμα 5-3-20 Ρηγίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου