Πόσο τους μπούκωσαν πια;

Εκατό νεκροί την ημέρα. Επί τόσες ημέρες. Με τον κόσμο κλεισμένο στα σπίτια του επί τόσες ημέρες. Σε ένα lockdown που αργεί να λειτουργήσει γιατί τίποτα άλλο δεν έχει φτιαχτεί ώστε να λειτουργήσει στο β’ κύμα της πανδημίας, για το οποίο ήμασταν κατά πρωθυπουργική δήλωση «απόλυτα προετοιμασμένοι».

του Νίκου Μωραΐτη

Εκατό νεκροί την ημέρα.

Και στα κανάλια πανηγυρίζουν για το εμβόλιο και κάνουν ρεπορτάζ για το πότε θα ανοίξει η αγορά. Πουλάνε αισιοδοξία πάνω στα πτώματα. Οι ίδιοι που, αν κυβερνούσε ο Τσίπρας, θα είχαν στήσει κρεμάλες στα στούντιο των κεντρικών δελτίων ειδήσεων και θα είχαν 24ωρη σύνδεση με νοσοκομεία – νεκροτομεία – νεκροταφεία.

Οι εντεταλμένοι που πανηγυρίζουν για τις πετυχημένες αεροδιακομιδές ασθενών στην πρωτεύουσα, αποκρύπτοντας ότι αυτό σημαίνει πως οι ΜΕΘ στη βόρεια Ελλάδα γέμισαν, τέλος, το κράτος απέτυχε οριστικά.

Μία μιντιακή χούντα – που είναι η σύγχρονη, αδιόρατη και υποδόρια μορφή δικτατορίας- αναποδογυρίζει καθημερινά την πραγματικότητα για να στηρίξει την πιο κυνική και ανεύθυνη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από τη χώρα. «Μα πόσο τους μπούκωσαν πια;», έρχεται εύλογο το ερώτημα.

Όχι, όλη αυτή η λυσσασμένη στήριξη στην κυβέρνηση-των-100-νεκρών-τη-μέρα αποκλείεται να οφείλεται στα λεφτά που τους μοίρασε ο Πέτσας. Δεν πουλάς την επαγγελματική σου φήμη, δε γίνεσαι συναυτουργός πολιτικών εγκληματιών για κάποιες χιλιάδες ευρώ επιχορήγηση. Είναι βαθύτερη η σχέση.

Θα πρέπει πλέον να πάμε πιο μακριά, να δούμε την εικόνα από απόσταση για να καταλάβουμε τον σύνδεσμο.

Καναλάρχες, μεγαλοδημοσιογράφοι, ολιγάρχες δεν καλύπτουν τους κυβερνητικούς απατεώνες επειδή εξαγοράστηκαν από αυτούς, αλλά γιατί η ίδια τους η ύπαρξη, το μέλλον, η μοίρα εξαρτάται από αυτούς – ταυτίζεται με αυτούς, ίσως είναι η πιο κατάλληλη φράση.

Δεν αποφασίζει η κυβέρνηση και στηρίζουν τα ΜΜΕ. Κυβέρνηση και ΜΜΕ στην Ελλάδα είναι τα δύο πρόσωπα του ίδιου παίκτη. Συναποφασίζουν και συμπράττουν. Και είναι φανερό πια ότι οι ευθύνες για την καταστροφή δεν είναι περισσότερες για τον έναν και λιγότερες για τον άλλον. Είναι συνολικές και εξ αδιαιρέτου.

δημοσιεύτηκε στο altsantiri.gr