Γράφει ο Χρήστος Μέγας
Πού εντοπίζεται το πρόβλημα για την τραγική (παραγωγική, αλλά και κοινωνική) υστέρηση των μισθών στην Ελλάδα.
Από 1 προς 2 που ήταν το ωρομίσθιο μεταξύ της Ελλάδας και της Γερμανίας πέρυσι, κινδυνεύει να πάει στο 1:3 μέσα στο 2022.
Για την απόκλιση αυτή ευθύνεται η μικρή-αναιμική αύξηση του 2% από 1/1/2022 στους βασικούς μισθούς που αποφάσισε η ελληνική κυβέρνηση εν μέσω ακρίβειας και πληθωριστικών πιέσεων. Αλλά και την βεβαιότητα που εκφράζει ο νέος Γερμανός καγκελάριος Σολτς για αύξηση των εισαγωγικών μισθών κατά 50% μέσα στο έτος.
Στη χώρα μας μέχρι τα τέλη του προηγούμενου έτους, το ωρομίσθιο ήταν 4,35 ευρώ (29,04 ευρώ το ημερομίσθιο, επί 6 μεροκάματα την εβδομάδα, διά 40 ώρες νόμιμου χρόνου εργασίας). Και από τις αρχές του 2022 «αυξήθηκε» στα 4,44 ευρώ. Δηλαδή, εν μέσω πρωτοφανούς ακρίβειας, με το ρεύμα και τα καύσιμα να έχουν ανατιμηθεί από 30% έως και 300% (φυσικό αέριο), τα είδη πρώτης ανάγκης να έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, το ωρομίσθιο αναπροσαρμόστηκε κατά… 6 ολόκληρα λεπτά! Και το ημερομίσθιο κατά 58 λεπτά, από 29,04 στα 29,62 ευρώ
Την ίδια στιγμή στην Γερμανία, που πριν λίγα χρόνια καθιέρωσε το βασικό ωρομίσθιο των 8 ευρώ (σ.σ. καθώς η πλειονότητα των εργατικών αμοιβών καθορίζεται από τις συλλογικές συμβάσεις που συνάπτουν τα ισχυρά επιχειρησιακά-εργοστασιακά σωματεία και οι κλαδικές ομοσπονδίες όπως ο IG Metall), σχεδιάζει μέσα στο 2022 να ανεβάσει την ελάχιστη εργατική αμοιβή στα 12 ευρώ την ώρα.
Κατακραυγή
Σε μια τέτοια περίπτωση η απόκλιση μεταξύ τα Ελλάδας και της Γερμανίας θα φτάσει στο 1 προς 3, μια διαφορά που αποτελεί κοινωνική και οικονομική πρόκληση αν ισχύει μεταξύ δύο διαφορετικών χωρών και συστημάτων οπουδήποτε στη γη. Πόσο μάλιστα να συμβαίνει εντός της ίδιας οικονομικής και νομισματικής (Ευρωπαϊκής) Ένωσης!
Και αυτό γιατί, αν εξαιρέσει κανείς τα ενοίκια, τα οποία πλέον συγκλίνουν επικίνδυνα και εδώ σε σχέση με το κόστος διαμονής στις μεγάλε πόλεις της Δύσης (σ.σ. αν και εκεί υπάρχει η δωρεάν παραχωρούμενη κοινωνική κατοικία…), το υπόλοιπο κόστος διαβίωσης είναι παρεμφερές.
Λόγω της κατακραυγής από την ακρίβεια η κυβέρνηση εξετάζει τώρα και
δεύτερη αύξηση μέσα στο έτος, η οποία όμως θα έρθει πολύ αργά (από τον
Μάιο) και θα είναι εξαιρετικά αναποτελεσματική (δεν αναμένεται το
ημερομίσθιο να αυξηθεί πάνω από 1,5 ευρώ!).
Παραγωγικότητα και μισθοί
Βεβαίως υπάρχει ο αντίλογος για την γερμανική παραγωγικότητα και τον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μιας βιομηχανικής χώρας που μπορεί και πληρώνει καλά… Με την διαφορά όμως ότι αυτή η υψηλή παραγωγικότητα δεν οφείλεται στους... ανειδίκευτους εργάτες (του βασικού μισθού που εδώ διαπραγματευόμαστε), αλλά βασίζεται στους αυτοματισμούς, την ερεύνα, τις επενδύσεις και τους εκσυγχρονισμούς, αλλά και στην υψηλή εξειδίκευση και τις δεξιότητες (πολλών άλλων) εργαζομένων. Οι οποίοι, φυσικά, αμείβονται με πολύ υψηλότερες αποδοχές.
Ποιοι ζητούν καθήλωση
Και εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα για την τραγική (παραγωγική, αλλά και κοινωνική) υστέρηση των ελληνικών μισθών:
-Οι επιχειρήσεις έχουν απηρχαιωμένο τεχνολογικό εξοπλισμό, δεν υπάρχουν δίκτυα για την ευχερέστερη διασύνδεση με τις πηγές πρώτων υλών και τις τελικές αγορές, δεν έχει «κερδηθεί» η οικονομική ενδοχώρα των Βαλκανίων. Κατά συνέπεια, το κόστος της εξαιρετικά χαμηλής παραγωγικότητας λόγω αποεπενδύσεων, το πληρώνουν οι μισθωτοί ώστε να αντισταθμιστούν (ανταγωνιστικά) οι υπόλοιπες παθογένειες.
-Υπάρχει υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολούμενων (επιχειρηματικότητα της ανάγκης) και πολλές μικρές επιχειρήσεις (με έως 9 εργαζόμενους), οι οποίες θα καταστραφούν αν κληθούν να καταβάλουν μια πιο δίκαιη αμοιβή.
-Τέλος, υπάρχουν εταιρείες «ζόμπι» που συνεχίζουν να υπολειτουργούν σε βάρος του ανταγωνισμού κάνοντας κοινωνικό ντάμπιγκ (μην καταβάλλοντας μισθούς, εισφορές κ.λπ.). Συντηρούνται ακόμη από τα θαλασσοδανεία του παρελθόντος, τις (μη) επιστρεπτέες προκαταβολές του 2020 και του 2021, αλλά και τις αναβολές των υποχρεώσεων τους σε τράπεζες, εφορία και ΕΦΚΑ λόγω πανδημίας. Αυτές οι εταιρείες σε 1-2 χρόνια θα κλείσουν, αλλά τώρα πιέζουν την κυβέρνηση να… βγάλουν από τον μισθωτό όσα μπορέσουν, πριν βάλουν λουκέτο «βάζοντας στο χέρι» εργαζόμενους (αμοιβές, αποζημιώσεις) και δημόσιο (ΕΦΚΑ, εφορία κ.α.).
Πηγή: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου