"Σε όλα τα θέματα, είναι υγιές, πότε-πότε, να κρεμάς ένα ερωτηματικό στα πράγματα που θεωρείς από καιρό δεδομένα" Μπέρτραντ Ράσελ

*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης 

Μια σκιώδης απειλή πλανάται πάνω από την ιδιότυπη κοινότητα του διαδικτύου, ένας φόβος διαπερνά το μυαλό των ανθρώπων που δίνουν μαθήματα αξιοπρεπούς "επιβίωσης"
στον άναρχα δομημένο κόσμο του διαδικτύου, καθημερινά. Κρίνουμε εύκολα αυτούς που δεν συντάσσονται με τους κανόνες μας, όσους δεν ταυτίζονται με τα θέλω μας, προφανώς γιατί νομίζουμε ότι έχουμε δίκιο πολλώ δε μάλλον προνομιακή σχέση με την αλήθεια. Κατηγοροποιούμε τους ανθρώπους, λες και μιλούμε για αυτόχθονες και ετερόχθονες, ανάλογα με την άποψή τους για ένα μείζον κοινωνικόπολιτικό ζήτημα αλλά και τις ιδεολογικόπολιτικές προτιμήσεις τους, λες και η ακρίβεια, η ανέχεια και η φτώχεια, η διαφθορά, η εγκληματικότητα και η ανομία έχει κομματική ταυτότητα. Τα πάντα ωστόσο θα ανατραπούν, όταν ένα τυχαίο γεγονός μας απαλλάξει από τη βεβαιότητητά μας, το ίδιο έγινε με τους ανθρώπους της αριστεράς μετά το τέλος του αφηγήματος του υπαρκτού σοσιαλισμού (ο ορισμός της πολιτικής φενάκης), άλλως μας προσγειώσει στην πραγματικότητα... 

Το ερώτημα είναι ποια ηθική, σκοπιμότητα ή νόμος υπαγορεύει σήμερα, στην εποχή της ψηφιακής διαπαιδαγώγησης, το δικαίωμα κάποιων να κάνουν τον τιμητή των επιλογών του άλλου με κριτήριο την συνταύτιση και το ιδεολογικόπολιτικό πρόσημο του άλλου. Όχι, να κρίνουν τις πράξεις του, αυτό είναι προνόμιο του φυσικού δικαστή. Πως, αλήθεια, νόμιμοποιείται μια τέτοια αυθαίρετη κρίση, με σημαία μια κενή περιεχομένου ρητορική, όταν τα πάντα τελούν υπό αναθεώρηση, όταν οι αξίες χάνονται, όταν φθίνουν και ξεθωριάζουν τα εφήμερα ιδεολογήματα;  Πάντα, ασφαλώς, θα υπάρχουν οι ρομαντικοί και οι χρήσιμοι " αφελείς " της ιστορίας, οι άνθρωποι που ελλείψει γνώσης και λοιπών εμπειριών δε μπορούν να δουν την είδηση πίσω από το γεγονός, αρνούνται το αυτονόητο που εκτυλίσσεται μπροστά τους. Οι άνθρωποι που εμμένουν στις θέσεις τους στο όνομα μιας ιδεοληπτικής προσέγγισης, ίδιον άλλων νοσηρών δεκαετιών, που ομνύουν σε ένα κόσμο που αποτελεί παρελθόν. Σε κάθε περίπτωση, ούτε οι συμβατικές παραδοχές ούτε το κολακευτικό αφήγημα της στιγμής εξαγνίζουν φίλοι μου τη συνείδησή μας... 

*Χρόνια Πολλά. Το Αναστάσιμο φως να οδηγεί τα βήματά σας, να χαρίζει ηρεμία στο μυαλό και στην ψυχή σας. Καλό Πάσχα! 

 

Χρήστος Κ. Μακρίδης 

*Πολιτικός Επιστήμων 

- Τ. Γεωπόνος - Παιδαγωγός