Θεοδώρα Τζάκρη
Η «άψογη» διαδικασία Τασούλα εμπόδισε μερικές δεκάδες βουλευτών να
πάρουμε τον λόγο στην συζήτηση για την πρόταση μομφής. Καταθέτω λοιπόν
κάποια από αυτά που σκόπευα να πω στον φιλόξενο ιστότοπο σας:
«Στην κωμωδία του 1959 «Ένας βλάκας και μισός» ο κουτο-Θωμάς (Χρήστος
Ευθυμίου) γίνεται συχνά αντικείμενο χλευασμού λόγω της χαμηλής
νοημοσύνης του. Ωστόσο αυτό του βγαίνει σε καλό όταν κατά την αποκάλυψη
της απάτης στην οποία βρέθηκε μπλεγμένος,αν και παραπέμπεται σε δίκη
όπου ξεσκεπάζονται όλα τα μυστικά, ο Κουτο-Θωμάς απαλλάσσεται από κάθε
κατηγορία λόγω βλακείας.
Η υπερασπιστική γραμμή του
μειωμένου καταλογισμού επιλέγεται από τον κ. Μητσοτάκη με το μάτι
καρφωμένο στο δικαστήριο του μέλλοντος και συνίσταται στο εξής:
Υπήρξα εξόχως συγκεντρωτικός έως ανασφαλής, διόρισα διοικητή
αυτοφωράκια με επόπτη του τον συγγενή μου κ. Δημητριάδη, οικοδόμησα
καθεστώς «Μεγάλου Ανηψιού» κι όμως τελικώς εγώ έπεσαθύμα. Να φανταστείτε
δυο χρόνια παρακολουθούνταν ο κ Φλώρος, δώδεκα εισηγήσεις κι εγκρίσεις
υπήρξαν σε βάρος του κι εγώ να μην μάθω τίποτε και εν τω μεταξύ να τον
κρίνω συνεχώς θετικά και να του εμπιστεύομαι τα όπλα, τις προμήθειες και
την άμυνα της πατρίδας μου; Γιατί κανείς από τόσους φίλους και
συγγενείς δεν μου είπε ποτέ τίποτε;
«Με ρίξαν στην φωτιά, με κάψανε, οι συγγενείς κι οι φίλοι με ρημάξανε …» λέει ένα παλιό συγκινητικό άσμα του Μιχάλη Μενιδιάτη!
Μπορεί να ακούγεται αστεία η περιγραφόμενη γραμμή αλλά είναι κι η μόνη
εφικτή. Τα εγκλήματα είναι δεδομένα και κακουργηματικά. Αν διατίθεται
τρόπος όλοι οι φυσικοί αυτουργοί να δηλώσουν ότι κρατούσαν το αφεντικό
σε άγνοια,τότε μπορεί κανείς να ελπίσει ότι θαβγάλει όλο τον κόσμο τρελό
και θα πέσει στα μαλακά. Το εξέφρασε αυτό η ομιλία Βορίδη που επαιρόταν
για την μέχρι σήμερα omertaτων αυτουργών, με ύφοςσυνηγόρου σε
μαφιόζικες υποθέσεις. Βέβαια όλα αυτά έχουν ως προϋπόθεση το μπλα μπλά
δημοκρατία, μπλα μπλα μπλα με ψηφίσατε…
Είναι πάντως σαφές
ότι ο κ. Μητσοτάκης προτάσσει τις υπερασπιστικές προτεραιότητες από τις
πολιτικές. Γι’ αυτό κι επιμένει σε ένα αφήγημα καθόλου πειστικό από
πολιτική άποψη. Κι αν κρίνω από την μέχρι τώρα συζήτηση την συνηγορία
της κοινοβουλευτικής του ομάδας στο εμφανώς παράλογο την έχει
εξασφαλίσει. Ελπίζει ότι θα γίνει το ίδιο κι εκ μέρους του απλού κόσμου
της παράταξης του στις εκλογές. Ας σταθούμε όμως στο θέμα μας.
Θα ήθελα όμως να σταθούμε περισσότερο στον στρατό όπου οι συνέπειες
μπορεί να είναι καταστροφικές κι άμεσες. Ας βγούμε για λίγο από την δική
μας θέση και ας μπούμε στα παπούτσια κάποιων άλλων που παρακολουθούν
επίσης τα τεκταινόμενα:
- Ας μπούμε για αρχή στα παπούτσια ενός νεαρού πιλότου που πρέπει να εμπιστευτεί συχνά με κλειστά μάτια τις αποφάσεις άλλων και ναρισκάρει σεαυτές τα νιάτα του. «Τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» όπως λέει το επίγραμμα του Σιμωνίδη. Ποιους να εμπιστευτεί λοιπόν αυτός; Έναν υπουργό Αμύνης-σαχλαμάρα, ένα πρωθυπουργό ωτακουστή ή έναν Αρχηγόσιωπηλό κι ‘απερίσπαστο’…
- Ας μπούμε τώρα στα παπούτσια ενός αξιωματικού που περιμένει να κριθεί δίκαια από την φυσική του ηγεσία. Δηλαδή περιμένει να κριθεί από τον κ Α/ΓΕΕΘΑ της εύγλωττης σιωπής.Πως να εμπιστευτεί στα χέρια του την αξιολόγηση της επαγγελματικής του ζωής χωρίς να νιώσει διάψευση;
- Ας φανταστούμε μια σύσκεψη στο ΝΑΤΟ όπου ο Α/ΓΕΕΘΑ συμβολίζει με την παρουσία του τις ελληνικές ΕΔ, τι συνειρμούς προκαλεί ένας αρχηγός - υποχείριο; Γιατί ένας Πρωθυπουργός να χρειάζεται άραγε έναν Αρχηγό υποχείριο;
- Κι ερχόμαστε τώρα και στα παπούτσια του Τούρκου. Ας μπούμε στα παπούτσια του Ακαρ. Τι λέτε ότι αισθάνεται διαβάζοντας όλα αυτά τα καμώματα; Δέος ή οίκτο για τον αδύναμο που παρακολουθείτο από τους δικούς του για «μαύρα» χρήματα; Συμβάλει αυτό στην αποτροπή του πολέμου;
Σαφώς υπήρξε τρώση του αξιόμαχου κι αυτή είναι μια ακόμη ισχυρή πλευρά της πρότασης δυσπιστίας.
(*)Στις 2 Σεπτεμβρίου περιέγραφα εδώ αναλυτικά ότι στο βάθος του κήπου περίμενε το ειδικό δικαστήριο.
(Η Θεοδώρα Τζάκρη είναι βουλευτής Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ)
Πηγή: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου