Ο κ. Τσίπρας και μια αλεξανδρινή ανάγνωση

 

  | Άρθρο της Θ. Τζάκρη

Οι κ.κ. Τσίπρας, Γιώργος Παπανδρέου και Σημίτης δεν υπήρξαν φίλοι, τουλάχιστον όχι περισσότερο από ότι οι Περδίκας, Σέλευκος και Πτολεμαίος! Υπήρξαν επίγονοι του Ανδρέα κι ο καθένας τους είχε συμβολή και ευθύνη για την εξέλιξη της "Αυτοκρατορίας".

Πιο συγκεκριμένα τα τρία κύματα του ΜΕΤΑ διάρκεσαν σχεδόν τριάντα χρόνια και υπήρξαν τα εξής:

α) Τεχνοκρατικού εκσυγχρονισμού (1996-2004): Ο κ Σημίτης στάθηκε κριτικά απέναντι στον ύστερο Ανδρέα, του οποίου τη λαϊκή αποδοχή ουδέποτε απόλαυσε. Διαθέτοντας προσωπικότητα με κύρος διέσωσε την παράταξη από την παρακμή που λεγόταν Άκης. Αν κι απώλεσε εξ αρχής το "πατριωτικό πλεονέκτημα" με τα Ίμια και την υπόθεση Οτσαλάν, ωστόσο πέτυχε την εισδοχή στην Ο.Ν.Ε. και την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. Πρόκειται για ιστορικά επιτεύγματα, όσο κι αν υπήρξαν πλευρές συναλλαγών κι υποχωρήσεων («δημιουργική» λογιστική και σχέδιο Ανάν). Τα μύρτα της γενιάς «θρυλικών managers» που ανέδειξε, βρίσκονται σήμερα στα Σούσα του Αρταξέρξη, δηλαδή στο Μαξίμου…

β) Κοσμοπολίτικου εκσυγχρονισμού (2004-2011): Πολλές από τις κατακτήσεις της πρώτης περιόδου επιχειρήθηκε να απαρτιωθούν θεσμικά και να αποτυπωθούν σε μια νέα διεθνή θέση της χώρας. Η υποθηκευμένη οικονομία και κυρίως η προϊούσα παρακμή του ΠΑΣΟΚ, με την οποία δεν υπήρξε η θρυλούμενη αναμέτρηση του 2007, οδήγησε σε ρέκβιεμ και σε εσωτερικό πραξικόπημα. Βιώθηκε ως μια τελευταία σύντομη νοσταλγική αναβίωση του ανορθωτικού χαρακτήρα του κινήματος του 1974, που, όταν απέτυχε, επήλθε το οριστικό τέλος. Ακολούθησε ο διασυρμός της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου κι οι ευθύνες πιστώθηκαν από το εκλογικό σώμα αυστηρά (4,68%).

γ) Ριζοσπαστικού εκσυγχρονισμού (2012-2023): Αν η σύγκλιση βενιζελογενούς κέντρου και Λαμπράκηδων γέννησε το ΠΑΣΟΚ, με μαιευτήρα την δικτατορία και την προδοσία της Κύπρου, κάποια ανάλογη σύγκλιση δύο ρευμάτων, αναγκαιούσε στην απειλητική κρίση των μνημονίων. Ανέλαβε να την πραγματώσει ο κ. Τσίπρας, έφτασε στον κολοφώνα του 62% κι ακολούθησε η πολυκύμαντος αλλά ανεπιτυχής διαχείριση του ιστορικού αιτήματος επί 8ετία. Η σύγκλιση δεν επιτεύχθηκε κι η σημερινή φάση κινδυνεύει να εξελιχθεί σε σύνδρομο απόρριψης μοσχεύματος, δεδομένου ότι για μερικούς οι κεντροαριστεροί θεωρούνται ξένο σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ παρότι αποτελούν την πλειοψηφία των εκλογέων του.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑΤΑ

Τώρα που τα λόγια φτήνυναν, θα ήταν υπερβολικά εύκολο να συγκρίνω τον κ. Τσίπρα με τον κ. Μητσοτάκη: Αν τελείωνε τώρα η ζωή, στον έναν θα έγραφε ότι έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια κι έκανε τη συμφωνία των Πρεσπών και στον άλλο ότι παρακολουθούσε τηλεφωνικά την αδελφή του. Ο πήχης για τον κ. Τσίπρα είναι όμως ψηλότερα…

Το δε αφήγημα περί Μακρόν της νοτιοβαλκανικής που κατέλαβε οριστικά το Κέντρο, αποτελεί μια γελοιογραφική ανάγνωση του μέλλοντος. Απέναντι θα ορθωθεί η αδιαίρετη δημοκρατική παράταξη που παρά τα πάθη της παραμένει η ελπίδα του λαού. Ο "πολυδύναμος" εκσυγχρονισμός ακούγεται βλάσφημος από μια παράταξη που έρχεται από τον 19ο αιώνα και μια οικογένεια που εκφράζει όσο κανείς άλλος την ανατολίτικη εκδοχή του πολιτεύεσθαι.

Θεοδώρα Τζάκρη

Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Πέλλας