Δεκαπενταύγουστος αύριο. Και θυμήθηκα μια ιστορία που μας έλεγαν οι δάσκαλοί μας, στο Επάγγελμα, για να μας κάνουν να καταλάβουμε πως το ρεπορτάζ δεν γίνεται από το τηλέφωνο. Και πώς η … γκάφα σε περιμένει στην γωνία.
Δεκαπενταύγουστος του 1940 και στην Τήνο έχουν κληθεί από το Πολεμικό (Βασιλικό, τότε) Ναυτικό, στρατιωτικοί συντάκτες για να παρακολουθήσουν την πανηγυρική Λειτουργία και τις εκδηλώσεις. Ένας παλαιός (τότε) και έμπειρος συνάδελφος με την άνεση του γνώστη, προτίμησε μια εκδρομή με μια κυρία στην Πάρνηθα, βέβαιος πως όλα θα γίνουν όπως κάθε χρόνο. Τορπιλίζεται η Έλλη και ξαφνικά ΟΛΑ αλλάζουν.
Στην εφημερίδα περιμένουν την άφιξη του… απεσταλμένου ήσυχοι πως θα έχουν πληροφορίες και γεγονότα από πρώτο χέρι. Οι ώρες περνούν η ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη και όλος ο κόσμος (σε μια εποχή που οι πληροφορίες δεν έτρεχαν και οι επικοινωνίες ήταν δύσκολες) αγωνιά να μάθει τα «νέα».
Και φτάνει στην εφημερίδα ο... απεσταλμένος , αφού έχει γράψει ένα καταπληκτικό κομμάτι, σύμφωνα με το οποίο όλα είχαν γίνει όπως κάθε χρόνο… Η μπάντα η Λειτουργία τα θαύματα…
-Τι έγινε, ρωτούν όλοι με αγωνία..
-Τι να γίνει, τα ίδια και τα ίδια (και παραδίδει το κομμάτι).
Περιττό να σας πω ότι άλλαξε Ήπειρο και όπως έλεγαν οι παλαιοί δεν επέστρεψε ποτέ.
Σήμερα;
Άντε καλά να περνάτε…
Σωτήρης Στανωτάς (από το fb)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου