Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε καρατζοβίτης
Στο ποτάμι η νύχτα εκέρδιζεν οργιά με την οργιά
σ’ έστειλαν τα νερά να πας για να τσεκάρεις
μα εσύ θυμάσαι το χωριό και το χιόνι στα βουνά
Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε Ποζαρίτες
άγιε Ιωάννη φύλαγε κι αγιά των φτωχών εσύ
μικρό αστέρι σ’ οδηγάει μετά τις ήττες
που το φυλούσαν γείτονες και άλλοι χωριανοί
Απάνω στο κρεβάτι σου όνειρο νωθρό κοιμάται
και φέρνει βόλτες ψάχνοντας στο στρώμα σου να βολευτεί
εκτός από τη μάνα σου κανείς δε σε θυμάται
σε τούτο το τρομακτικό ταξίδι στη ζωή
Κάτω από φώτα άσημα κοιμάται η Καρατζόβα
πριν κάποια χρόνια μεθυσμένη σου είπε σ’ αγαπώ
γρήγορα σαν τότε και χωρίς κουράγιο και πρόβα
μάταια τώρα ψάχνει το στενό που πάει για το απλό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου