Μιλάω
με φίλο ευκατάστατο (γλυκά το λέω Μάκη μου…), που επένδυσε προ
δεκαετιών σε πάλαι ποτέ κοιμήσικο νησί των Κυκλάδων, όταν ακόμη δεν είχε
βαφτιστεί νέα Μύκονος.
Και χτες τηλεφώνησα στον
υδραυλικό μου, για μια βρύση που είχε ζημιά. “Αδύνατον να έρθω”, μου
απάντησε. “Τρέχω για να ένα συγκρότημα στην άλλη πλευρά του νησιού, με
σαράντα πισίνες. Τρεις την ημέρα ξεμπερδεύω»!
Αυτά τα δύο, άμα τέλειωσες με το σπαθί σου σχολή θετικών επιστημών και καταλαβαίνεις πέντε πράγματα από δυναμική των ρευστών, τα συνδέεις και βγάζεις συμπέρασμα. Άμα σου δίνανε τα θέματα οι φοιτητικές παρατάξεις και δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτα, σκούζεις από το πρωί ως το βράδυ για την συμφορά που μας βρήκε με τη λειψυδρία. Και τρως αμάσητο το παραμύθι των “απολύτως αναγκαίων και απαραίτητων παρεμβάσεων” για να μην διψάσουμε και καταλήξουμε όπως σ’ εκείνη την ταινία, τα “Πεθερικά της συμφοράς”, με το αποτρόπαιο “if it’s brown flash it down, if it’s yellow let it mellow”…
Τέλος πάντων, όλος ο χαβάς γίνεται για να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, το τελευταίο αγαθό που βρίσκεται ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο. Και τιμολογείται χαριστικώς, όπως θα έλεγε και μια ψυχή με μεγάλα αυτιά και φουντωτή ουρίτσα. Τον μηχανισμό της τρομολαγνείας γύρω από τα ύδατα τον εξήγησα σε προηγούμενο σημείωμα, το στόρι με τα χρέη των δημοτικών υπηρεσιών ύδρευσης λόγω αυξημένου κόστους στην ενέργεια το παρέθεσα πέρυσι, τι μας έμενε λοιπόν; Μα φυσικά μας έμενε το κουίκ άξιο από πλευράς κυβερνήσεως, το οποίο και περιέγραψε λεπτομερώς την περασμένη Κυριακή στην “Kαθημερινή” η συνάδελφος Δώρα Αντωνίου. Ακολουθούν τα κύρια σημεία αυτού, με σχόλια δικά μου:
* Λεφτάκια στους φορείς ύδρευσης. Δύσκολο, γιατί από το Ταμείο Ανάκαμψης είναι διαθέσιμα 135 εκατομμύρια ευρώ που αφορούν σε έργα για την ύδρευση, ενώ τα αιτήματα που έχουν κατατεθεί απ’ όλη τη χώρα για έργα και παρεμβάσεις αγγίζουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ.
* Αφαλατώσεις. Αποφασίστηκε η διάθεση 10 εκατομμυρίων ευρώ, στο υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Good luck.
* Φράγματα. Θα δοθούν, με προτεραιότητα στη Θεσσαλία που έχει ρουφήξει αυγό, σε πρώτη φάση 35 εκατομμύρια ευρώ από τους ρύπους. Best of luck.
* Χαρτογράφηση των υφισταμένων υποδομών. Ευκαιρίες για τα δικά μας τα παιδιά που κάθονται άπραγα.
* Ανακύκλωση. Σε απλά ελληνικά επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων υδάτων από βιολογικούς καθαρισμούς για άρδευση. Αρκεί να δουλεύουν οι βιολογικοί καθαρισμοί, βέβαια.
* Τιμολόγηση. “Επιδιώκεται να αποκατασταθεί ένας ορθολογισμός”, γιατί όπως δήλωσε στέλεχος του υπουργείου Περιβάλλοντος με μεγάλα αυτιά και φουντωτή ουρίτσα “υπάρχουν πάροχοι που τιμολογούν την υπηρεσία στο 35 % του κόστους και άλλοι φτάνουν έως και 190”.
Τα οποία τα διαβάζεις και σε γενικές γραμμές τα περιμένεις. Πέντε δραχμές κιμπαριλίκι από εδώ, δέκα διορισμοί ρουσφέτι από εκεί, βάλε και λίγο χέρι στην πορτοφόλα για τον “υπεραπαραίτητο εκσυγχρονισμό”, τα γνωστά, τα ελληνικά, τα πρόστυχα. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη, που σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις:
Θα δημιουργηθεί σε κάθε νομό ένας φορέας που θα συγκεντρώσει τη διαχείριση που γίνεται τώρα από τους επιμέρους δήμους. “Στόχος είναι να γίνεται περισσότερο ορθολογική χρήση των διαθέσιμων υδάτων και των υποδομών και να μειωθούν οι τοπικιστικές τριβές και οι ανταγωνισμοί που προκαλούν προβλήματα ή τοπικές ελλείψεις”.
Και ρωτάω τώρα εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό:
Παίζει έστω και μία πιθανότητα να μην μπουκάρουν ιδιώτες σε αυτούς τους “φορείς”, ιδιώτες που “θα προσφέρουν κεφάλαια και τεχνογνωσία” για πιο εύρυθμη και πιο αποδοτική λειτουργία; Με ένα ποσοστάκι γύρω στο 30 % για αρχή και στη συνέχεια, όσο θα σφίγγουν τα γάλατα, με κάτι παραπάνω και τσίμπα και λίγο ακόμη και άντε άλλες δυο-τρεις μοναδούλες, ως την ώρα που θα επιτευχθεί η προσδοκώμενη απόλυτη πλειοψηφία και θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση:
Νερό σε τιμή σαμπάνιας για όλους και όλες!
Υ.Γ.: Υποτίθεται ότι από τις ομορφιές των νέων νομαρχιακών φορέων θα εξαιρεθούν τα νησιά και η Κρήτη. Τα πρώτα διότι, ως γνωστόν, δεν ανήκουν στην επικράτεια της Ελλάδος και η δεύτερη γιατί ανεβάζει εύκολα στροφές και εφαρμόζει “Κρητικό Δίκαιο”. Καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
Αυτά τα δύο, άμα τέλειωσες με το σπαθί σου σχολή θετικών επιστημών και καταλαβαίνεις πέντε πράγματα από δυναμική των ρευστών, τα συνδέεις και βγάζεις συμπέρασμα. Άμα σου δίνανε τα θέματα οι φοιτητικές παρατάξεις και δεν παίρνεις χαμπάρι τίποτα, σκούζεις από το πρωί ως το βράδυ για την συμφορά που μας βρήκε με τη λειψυδρία. Και τρως αμάσητο το παραμύθι των “απολύτως αναγκαίων και απαραίτητων παρεμβάσεων” για να μην διψάσουμε και καταλήξουμε όπως σ’ εκείνη την ταινία, τα “Πεθερικά της συμφοράς”, με το αποτρόπαιο “if it’s brown flash it down, if it’s yellow let it mellow”…
Τέλος πάντων, όλος ο χαβάς γίνεται για να ιδιωτικοποιηθεί το νερό, το τελευταίο αγαθό που βρίσκεται ακόμη υπό δημόσιο έλεγχο. Και τιμολογείται χαριστικώς, όπως θα έλεγε και μια ψυχή με μεγάλα αυτιά και φουντωτή ουρίτσα. Τον μηχανισμό της τρομολαγνείας γύρω από τα ύδατα τον εξήγησα σε προηγούμενο σημείωμα, το στόρι με τα χρέη των δημοτικών υπηρεσιών ύδρευσης λόγω αυξημένου κόστους στην ενέργεια το παρέθεσα πέρυσι, τι μας έμενε λοιπόν; Μα φυσικά μας έμενε το κουίκ άξιο από πλευράς κυβερνήσεως, το οποίο και περιέγραψε λεπτομερώς την περασμένη Κυριακή στην “Kαθημερινή” η συνάδελφος Δώρα Αντωνίου. Ακολουθούν τα κύρια σημεία αυτού, με σχόλια δικά μου:
* Λεφτάκια στους φορείς ύδρευσης. Δύσκολο, γιατί από το Ταμείο Ανάκαμψης είναι διαθέσιμα 135 εκατομμύρια ευρώ που αφορούν σε έργα για την ύδρευση, ενώ τα αιτήματα που έχουν κατατεθεί απ’ όλη τη χώρα για έργα και παρεμβάσεις αγγίζουν τα 6 δισεκατομμύρια ευρώ.
* Αφαλατώσεις. Αποφασίστηκε η διάθεση 10 εκατομμυρίων ευρώ, στο υπουργείο Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής. Good luck.
* Φράγματα. Θα δοθούν, με προτεραιότητα στη Θεσσαλία που έχει ρουφήξει αυγό, σε πρώτη φάση 35 εκατομμύρια ευρώ από τους ρύπους. Best of luck.
* Χαρτογράφηση των υφισταμένων υποδομών. Ευκαιρίες για τα δικά μας τα παιδιά που κάθονται άπραγα.
* Ανακύκλωση. Σε απλά ελληνικά επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων υδάτων από βιολογικούς καθαρισμούς για άρδευση. Αρκεί να δουλεύουν οι βιολογικοί καθαρισμοί, βέβαια.
* Τιμολόγηση. “Επιδιώκεται να αποκατασταθεί ένας ορθολογισμός”, γιατί όπως δήλωσε στέλεχος του υπουργείου Περιβάλλοντος με μεγάλα αυτιά και φουντωτή ουρίτσα “υπάρχουν πάροχοι που τιμολογούν την υπηρεσία στο 35 % του κόστους και άλλοι φτάνουν έως και 190”.
Τα οποία τα διαβάζεις και σε γενικές γραμμές τα περιμένεις. Πέντε δραχμές κιμπαριλίκι από εδώ, δέκα διορισμοί ρουσφέτι από εκεί, βάλε και λίγο χέρι στην πορτοφόλα για τον “υπεραπαραίτητο εκσυγχρονισμό”, τα γνωστά, τα ελληνικά, τα πρόστυχα. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμη, που σε κάνει ν’ ανατριχιάζεις:
Θα δημιουργηθεί σε κάθε νομό ένας φορέας που θα συγκεντρώσει τη διαχείριση που γίνεται τώρα από τους επιμέρους δήμους. “Στόχος είναι να γίνεται περισσότερο ορθολογική χρήση των διαθέσιμων υδάτων και των υποδομών και να μειωθούν οι τοπικιστικές τριβές και οι ανταγωνισμοί που προκαλούν προβλήματα ή τοπικές ελλείψεις”.
Και ρωτάω τώρα εγώ, με το φτωχό μου το μυαλό:
Παίζει έστω και μία πιθανότητα να μην μπουκάρουν ιδιώτες σε αυτούς τους “φορείς”, ιδιώτες που “θα προσφέρουν κεφάλαια και τεχνογνωσία” για πιο εύρυθμη και πιο αποδοτική λειτουργία; Με ένα ποσοστάκι γύρω στο 30 % για αρχή και στη συνέχεια, όσο θα σφίγγουν τα γάλατα, με κάτι παραπάνω και τσίμπα και λίγο ακόμη και άντε άλλες δυο-τρεις μοναδούλες, ως την ώρα που θα επιτευχθεί η προσδοκώμενη απόλυτη πλειοψηφία και θα πάρουν τα όνειρα εκδίκηση:
Νερό σε τιμή σαμπάνιας για όλους και όλες!
Υ.Γ.: Υποτίθεται ότι από τις ομορφιές των νέων νομαρχιακών φορέων θα εξαιρεθούν τα νησιά και η Κρήτη. Τα πρώτα διότι, ως γνωστόν, δεν ανήκουν στην επικράτεια της Ελλάδος και η δεύτερη γιατί ανεβάζει εύκολα στροφές και εφαρμόζει “Κρητικό Δίκαιο”. Καταλαβαινόμαστε υποθέτω…
Χρήστος Ξανθάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου