Σταύρος Κοφτερός Αριδαία 17/06/2011ΟΤΑΝ Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΝΟΣ, ΛΑΣΠΗ ΚΑΙ ΦΟΥΣΚΕΣ….

Με αφορμή αυτά που ακούστηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο την Τετάρτη 15 Ιουνίου και αναφορικά με την «ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ –ΠΟΡΙΣΜΑ» του Συμπαραστάτη του Δημότη «ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΤ 65- 108-109-110-111-54 ΤΟΥ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΔΑΙΑΣ»

Θα ήθελα να μεταφέρω απόσπασμα από ένα κείμενο του καθηγητή κ. Γεώργιου Mπαμπινιώτη,

Ημιμάθεια:  Η εξ’ ορισμού ελλειμματική μάθηση. Πρόκειται, στην ουσία, για μια χασματική γνώση, γνώση με κενά πληροφορίας, με περιορισμένη επεξεργασία της πληροφορίας, γνώση μη συστηματοποιημένη και αφομοιωμένη και, γι αυτό, γνώση ελλιπή και ποιοτικά υποβαθμισμένη, δύσκολα ανακλητή και συνήθως ατελώς και ασαφώς διατυπούμενη. Γενικά, πρόκειται για  ανοργάνωτες και ανεπεξέργαστες ατελείς πληροφορίες, που δεν δικαιούνται καν τον χαρακτηρισμό τους ως γνώσεις.
Όσο λιγότερο κι όσο ατελέστερα «γνωρίζεις» ένα θέμα, όσο πιο περιορισμένες είναι οι πληροφορίες σου και όσο λιγότερο κατασταλαγμένη είναι η γνώση σου, δηλαδή η μάθησή σου γι αυτό, τόσο περισσότερο ανυποψίαστος και «βέβαιος» και «κατηγορηματικός» και αδιάλλακτος και αλαζόνας είσαι. Η λειψή γνώση σου για το θέμα σε εφοδιάζει με το «θράσος της αμάθειας» - το μεγαλύτερο θράσος. Θαρρείς και καμώνεσαι ότι ξέρεις καλά το θέμα, ότι γνωρίζεις άριστα το αντικείμενο, ότι το κατέχεις όσο κανείς άλλος και ότι μπορείς να μιλάς αυθεντικά γι’ αυτό. Σου λείπει η ταπεινοφροσύνη, που έχει αυτός που ξέρει το βάθος και την έκταση της γνώσης^. αυτός που έχει συνείδηση ότι δεν ξέρει παρά λίγα μόνο πράγματα, ότι δεν γνωρίζει, δεν μπορεί να γνωρίζει ένα αντικείμενο μάθησης πλήρως, εξαντλητικά και ολοκληρωμένα. Σου λείπει, σ’ αυτές τις περιπτώσεις, το «γνώθι σαυτόν», η συνείδηση ότι υπάρχουν όρια στη γνώση γενικά, και στη δική σου γνώση ειδικότερα. Γιατί η μάθηση προϋποθέτει την αυτογνωσία, προϋποθέτει «την αίσθηση ορίων» που είναι η κατ’ εξοχήν γνώση και μάθηση τού ανθρώπου. Το «μέγιστον μάθημα».
Ο ημιμαθής είναι επικίνδυνος. Η άγνοιά του για τις πραγματικές διαστάσεις ενός θέματος, ενός γνωστικού αντικειμένου, μιας μάθησης, ενός γνωστικού τομέα, η περιορισμένη και ατελής γνωστική προσέγγιση που έχει, τον οπλίζει με το «θάρρος της άγνοιας» που αυξάνει τον εγωισμό και μειώνει την ανεκτικότητά του, τον οδηγεί σε εμμονές και σε συγκρούσεις. Τον κάνει αλόγιστα διεκδικητικό και, συχνά, τον γελοιοποιεί στα μάτια των άλλων. Το τραγικό είναι ότι ο ίδιος, με τη λειψή γνώση και αίσθηση των πραγμάτων που έχει, δεν το καταλαβαίνει. Η ημιμάθεια οδηγεί σε γνωστική αλαζονεία και η γνωστική αλαζονεία σε ημιμάθεια. Ένας φαύλος κύκλος.

Περί ημιμάθειας (2)....

*Η ημιμάθεια είναι η τρομερότερη μάστιγα της ανθρωπότητας . Τελείως άγνωστη μέχρι την εποχή μας είναι χειρότερη από την πανούκλα , την πείνα , και τον πόλεμο* . (Ντοστογιέφσκι , Οι Δαιμονισμένοι) .

*Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια . (Του Λαού) .

*Ο αγράμματος κι ο σοφός δεν διαταράσσουν την αρμονία του κόσμου. Τη θύελλα τη φέρνουν οι ημιμαθείς* . (Ι. Ευαγγέλου) .

*Τίποτε πιο φοβερό από τη δραστήρια αμάθεια* . (Γκαίτε) .

*Η έπαρση της γνώσης είναι χειρότερη από την άγνοια . (Αγνώστου) .

Στο θέμα….

Παρακολούθησα με υπομονή την Τετάρτη το Δημοτικό Συμβούλιο για να ακούσω το πολυδιαφημιζόμενο πόρισμα του Συμπαραστάτη του Δημότη για τους διαβόητους καταπατητές της δημόσιας περιουσίας στην Αριδαία.

Επί τρίμηνο διαρροές και «εμπιστευτικές» πληροφορίες που περιέργως δημοσιεύονταν, δημιούργησαν κλίμα και προσδοκίες.

Περίμενα όπως όλοι θέλω να πιστεύω από έναν σοβαρό και αξιοπρεπή συμπολίτη μας, έναν άνθρωπο που η κοινωνική του παρουσία μέχρι σήμερα παραπέμπει σε σοβαρότητα και επαγγελματισμό, να φανεί αντάξιος των προσδοκιών και να παρουσιάσει τεκμήρια, αποδείξεις και στοιχεία.

Δεν τολμούσα να φανταστώ επίσης ότι ένα σοβαρό και υπεύθυνο δημοτικό συμβούλιο θα έβαζε θέμα προς συζήτηση δίχως αυτό να εμπεριέχει την ελάχιστη θεωρητική υποστήριξη.

Απογοητεύθηκα!

Διαψεύστηκα παταγωδώς!

Έννοιες απλές αλλά δυσνόητες για ημιμαθείς, όπως «πράξη τακτοποίησης», «πράξη αναλογισμού», «αναγκαστική απαλλοτρίωση», «ανταλλαγή», «αποζημίωση», «καθορισμός τιμήματος», ακούστηκαν και κατάφεραν να εκθέσουν όχι τους στοχευόμενους αλλά τους στοχεύσαντες και προφανώς αυτούς που τους εμπιστεύθηκαν.

Διευκρινήσεις, πληροφορίες και απαντήσεις που δίδονται από το Πολεοδομικό Γραφείο προφανώς δεν ζητήθηκαν και αντ’ αυτού παρουσιάστηκαν εικασίες, σενάρια και συμπεράσματα του τύπου «πρέπει να διερευνηθεί», «χρειάζεται περαιτέρω έρευνα» κλπ.

Και τόσους μήνες τι έκαναν;

Δεν αντιλήφθηκαν π.χ. ότι ένα οικόπεδο του Δήμου έκτασης 851,00τ.μ.  δεν μπορεί να εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς; Αναφέρομαι στο 466 οικόπεδο του  Ο.Τ. 65. Ζητήθηκε από τους όμορους ιδιοκτήτες προσκύρωση έκτασης 113,90τ.μ.

Δεν προβληματίστηκε κανένας από τους ερευνητές γιατί οι όμοροι ζήτησαν ακριβώς 113,90τ.μ. και όχι 120,  250,   800 κλπ. και έβγαλαν πόρισμα ότι  χρήζει διερεύνησης για την τύχη των υπολοίπων 839,10τ.μ.; Δεν τους ενημέρωσε κανένας σύμβουλός τους ότι στην Αριδαία εφαρμόσθηκε η Ε.Π.Α. και υποστηρίζει ο συμπαραστάτης ότι καμιά μεταβολή δεν έγινε από το 1984 και μετά;

Δεν διανοήθηκε κανένας ότι μπορεί να έγιναν δρόμος και το εναπομείναν τμήμα έπρεπε υποχρεωτικά και το τονίζω το υποχρεωτικά να προσκυρωθεί στους όμορους ιδιοκτήτες;

Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Ο.Τ. 65.

Περίμενα από τον Συμπαραστάτη να συγχαρεί συμπολίτη μας που έκανε αυτό που δεν έκανε ως είχε υποχρέωση ο Δήμος και διαμόρφωσε εγκαταλελειμμένο χώρο πρασίνου (Το υπ΄αριθμ 109 α Ο.Τ) με δικά του έξοδα στην δυτική είσοδο της πόλης ο οποίος από εστία ακαθαρσιών και μόλυνσης έγινε χώρος πρασίνου. Μάλλον όμως προσέβαλε την αισθητική των δημοτικών μας αρχόντων και θεωρήθηκε καταπατητής.

Περίμενα από τον Συμπαραστάτη να αποδώσει ευθύνες για την αμέλεια της Δημοτικής αρχής να μην προασπίσει τα συμφέροντα της όταν κάποιος σε έκταση η οποία ανήκε στο Δήμο παρουσιάζει τίτλο με χρησικτησία και διεκδικεί.

Περίμενα από τον Συμπαραστάτη να μιλήσει για τους πραγματικούς καταπατητές που σήμερα οικειοποιούνται και καταπατούν δημοτικές και δημόσιες εκτάσεις αυθαίρετα ακόμη και στο κέντρο της πόλης.

Περίμενα από τον Συμπαραστάτη να κάνει λόγο για αυτούς που επιχείρησαν να οικειοποιηθούν δημόσιες και δημοτικές εκτάσεις ενώ κατείχαν δημοτικά αξιώματα και δεν το κατόρθωσαν μόνο και μόνο γιατί το θέμα έγινε γνωστό από εφημερίδες και σήμερα κάνουν τους τιμητές.

Ίσως για όλα τα παραπάνω δεν υπήρξαν «τηλεφωνικές καταγγελίες».

Ειλικρινά είχα μεγάλες προσδοκίες από μια πολλά υποσχόμενη ανεξάρτητη αρχή.

Σταύρος Κοφτερός

Αρχιτέκτων