«Να γίνει τροποποίηση του Ν. 2121/1993 για την Πνευματική Ιδιοκτησία»

  

Ερώτηση στον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο κατέθεσαν ο Βουλευτής Πέλλας κ. Ιορδάνης Τζαμτζής μαζί με  άλλους 6 συναδέλφους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας

κ. Λευτέρη Αυγενάκη Βουλευτή Ηρακλείου, κ. Κωνσταντίνο Κόλλια Βουλευτή Κορινθίας, κ. Καρασμάνη Γεώργιο Βουλευτή Πέλλας, κ. Λεονταρίδη Θεόφιλο Βουλευτή Σερρών, κ. Κοντογιάννη Γεώργιο Βουλευτή Ηλείας, κ. Ταλιαδούρο Σπύρο Βουλευτή Καρδίτσας ζητώντας την τροποποίηση του Νόμου 2121/1993 για την Πνευματική Ιδιοκτησία καθώς έχουν παρατηρηθεί προβλήματα σε πολλούς ιδιοκτήτες καταστημάτων λόγω ασαφειών του Νόμου. Η ΑΕΠΙ από μόνη της προχώρησε σε ορισμό κλίμακας συντελεστών για τον καθορισμό ύψους εισφοράς που θα πρέπει να πληρώνει ο κάθε καταστηματάρχης, λαμβάνοντας υπόψη ως μοναδικό κριτήριο το εμβαδόν του καταστήματος και αγνοώντας πλήρως την τοποθεσία του.

Ο κ. Τζαμτζής στην ερώτηση που κατέθεσε στον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο αναφέρει τα εξής:

«Η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΑΕΠΙ), λειτουργεί ως Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης με βάση τις διατάξεις του Νόμου 2121/1993. Σκοπός του Οργανισμού, σύμφωνα με το Νόμο και το καταστατικό του είναι η διαχείριση και προστασία δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, για όλα τα έργα που έχουν συνθέσει ή και συγγράψει κατά το παρελθόν και για όσα πρόκειται να συνθέσουν ή και να συγγράψουν στο μέλλον οι συμβαλλόμενοι με αυτόν δημιουργοί – δικαιούχοι  μουσικών έργων.

Ωστόσο, έχουν παρατηρηθεί προβλήματα σε πολλούς ιδιοκτήτες καταστημάτων διασκέδασης και ψυχαγωγίας, καθώς, λόγω των ασαφειών του Νόμου 212/ 1993 η ΑΕΠΙ, από μόνη της προχώρησε στον ορισμό κλίμακας συντελεστών για τον καθορισμό ύψους εισφοράς που θα πρέπει να πληρώνει ο κάθε καταστηματάρχης, λαμβάνοντας υπόψη ως μοναδικό κριτήριο το εμβαδόν του καταστήματος και αγνοώντας πλήρως την τοποθεσία του. Για παράδειγμα δεν μπορεί να πληρώνει τον ίδιο συντελεστή ένα κατάστημα που βρίσκεται σε τουριστική περιοχή με ένα κατάστημα επαρχιακής πόλης.

Επιπλέον ο Νόμος 2121/ 1993 δεν παρέχει την δυνατότητα άδειας για συγκεκριμένο είδος μουσικής. Ειδικότερα είναι αδικία να μην υπάρχει διαχωρισμός ως προς το είδος της μουσικής που αναπαράγουν τα καταστήματα. Για παράδειγμα ένας χρήστης μουσικής δεν μπορεί να πληρώνει την ίδια τιμή στον Δήμο για την έκδοση άδειας μουσικής, αναπαράγοντας στο μαγαζί του μόνο παραδοσιακά τραγούδια από ότι ένας ιδιοκτήτης πολυτελούς κέντρου διασκέδασης, ο οποίος αναπαραγάγει και ελληνικές και ξένες μουσικές επιτυχίες.

Ακόμα, η ιδιοκτήτες καταστημάτων πληρώνουν εισφορά στην ΑΕΠΙ και για ελληνικά και για ξένα τραγούδια, χωρίς να γνωρίζουν που διοχετεύονται τελικά οι συνδρομές τους, σε ποιες εταιρείες της ξένης μουσικής.

Επειδή, με την απροσδιόριστη πολιτική της ΑΕΠΙ και της ασάφειας του Νόμου τίθεται το ζήτημα της ισονομίας και της ισοπολιτείας των χρηστών μουσικής.

Ερωτάτε ο αρμόδιος Υπουργός

1) Εάν προτίθεσθε να προβείτε στην θέσπιση Νόμου ο οποίος θα καθορίζει τους βασικούς παράγοντες για την σύναψη σύμβασης των καταστηματαρχών με εταιρείες πνευματικών δικαιωμάτων;

2) Εάν σκοπεύετε να συνεργαστείτε από κοινού με το Υπουργείο Οικονομικών για τον καθορισμό του συντελεστή που θα επιβάλλεται ανά περιοχή και ανά κατάστημα,  λαμβάνοντας υπόψη και άλλους παράγοντες πέρα από το εμβαδό του καταστήματος;

3) Εάν στις πρωτοβουλίες του Υπουργείου είναι η έκδοση εγκυκλίου η οποία θα ορίζει στους Δημάρχους νέο τρόπο έκδοσης αδειών, όπως για παράδειγμα να παρέχει στους χρήστες μουσικής τη δυνατότητα να εκδίδουν άδεια μόνο για παραδοσιακά τραγούδια και να χρεώνονται μόνο για την αναπαραγωγή αυτού του είδους μουσικής;

4) Σε ποιες ξένες εταιρείες διοχετεύονται οι εισφορές των χρηστών μουσικής