Ομιλία της Θ. Τζάκρη στη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Στην ομιλία της σήμερα στην Κοινοβουλευτική Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά η βουλευτής Πέλλας κ. Θεοδώρα Τζάκρη

επισήμανε καταρχήν ότι το νομοσχέδιο συνιστά στο σύνολό του μια υπολειμματική μορφή διαχείρισης της κρίσης των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ελάχιστα θα συμβάλλει στην ανακούφιση των νοικοκυριών, καθώς ο σχεδιασμός του νομοσχεδίου δεν περιλαμβάνει τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά που έχουν βρεθεί ήδη σε αδυναμία εξυπηρέτησης των υποχρεώσεών τους, αλλά περιλαμβάνει μόνο τα νοικοκυριά που έχουν ενήμερα δάνεια, δηλαδή που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν καταφέρει έως τώρα να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.

Επιπλέον, όπως ανέφερε η βουλευτής, στο νομοσχέδιο δεν περιλαμβάνονται οι ενήμερες ή μη ενήμερες υποχρεώσεις από τα επιχειρηματικά ή καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες και ως εκ τούτου αφήνουν εκτός μια μεγάλη μερίδα δανειοληπτών.

Τέλος, όπως τόνισε η κ. Τζάκρη, τα πολύ χαμηλά όρια χρέους, τα πολύ χαμηλά εισοδηματικά κριτήρια και μια σειρά από άλλες παραμέτρους που πρέπει να υφίστανται μάλιστα σωρευτικά, είναι προφανές ότι θα αφήσουν εκτός μιας ενδεχόμενης ρύθμισης το σύνολο όσων έχουν ανάγκη να υπαχθούν. Τα όρια ορίζονται στις 150 χιλιάδες ευρώ ανεξόφλητο ποσό για ακίνητα αντικειμενικής αξίας μικρότερης των 180 χιλιάδων ευρώ και συνολικής ακίνητης περιουσίας του δανειολήπτη αντικειμενικής αξίας μικρότερης των 250 χιλιάδων ευρώ. Επίσης το ετήσιο ατομικό εισόδημα δεν πρέπει να ξεπερνά τις 15 χιλιάδες ευρώ και το οικογενειακό τις 25 χιλιάδες και η μείωση εισοδήματος σε σχέση με το 2009 να είναι τουλάχιστον 20%.

Μάλιστα, ακόμα και στο ενδεχόμενο κατάσχεσης της ακίνητης περιουσίας του δανειολήπτη και της εκποίησής της προκειμένου να εισπραχθεί ένα μέρος του δανείου, ο δανειολήπτης δεν παύει να χρωστά το υπόλοιπο μέρος. Έτσι, απογυμνωμένος από την περιουσία του, παραμένει στη νέα κατάσταση και υπερχρεωμένος. Και εκτός της οικονομικής ζωής και χωρίς την περιουσία του. Αλλά, και η ίδια η ανακούφιση από το βάρος του δανείου δεν νοείται ως διαγραφή μέρους του χρέους, αλλά ως προσωρινή διευκόλυνση και μεταφορά των υποχρεώσεων του δανειολήπτη για το μέλλον.

Ως εκ τούτου, όπως ανέφερε η κ. Τζάκρη, το νομοσχέδιο, παρότι βρίσκεται προς τη σωστή κατεύθυνση, υπό την έννοια ότι όποια ευνοϊκή ρύθμιση και εάν προκύψει, όσους λίγους και εάν αφορά, είναι μια ανακούφιση έστω και για αυτά τα ελάχιστα νοικοκυριά, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρείται ότι αποτελεί μια μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση για το μεγάλο πρόβλημα της υπερχρέωσης των ελληνικών νοικοκυριών