Τα "τριάντα λεπτά" που εκνεύρισαν αιρετούς στην Έδεσσα

Για την καλύτερη και πιο σφαιρική ενημέρωση των αναγνωστών μας , δημοσιεύουμε το άρθρο του Άρη Παπαγιάννη,το οποίο έτυχε σκληρής απάντηση από τον Δημοτικό Σύμβουλο Έδεσσας Γιώργο Ρουμελιώτη΄Το αρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΔΕΣΣΑΙΚΗ κι έχει ως εξής:

Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ

τριάντα λεπτά

Του Άρη Παπαγιάννη

Τριάντα λεπτά της ώρας είναι αρκετά για να οδηγήσουν από την ελπίδα στην απογοήτευση, από το «σχετικό κάτι» στο «απόλυτο τίποτε». Τόση είναι η απόσταση που χωρίζει την  υπόσχεση από τη διάψευση, τη φιλία από την αντιπαλότητα και τόσο, ακριβώς, κράτησε  η τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Έδεσσας, που απέδειξε τη «γύμνια» του και οδηγεί αυτή, τη ρημαγμένη, πόλη στα πρόθυρα της διάλυσης. Τριάντα λεπτά της ώρας, τόσα, ακριβώς, χρειάσθηκαν οι 27 σύμβουλοι για να επιβεβαιώσουν, περίτρανα, αυτό που, πάντοτε υποψιάζεται (και φοβάται) αυτός ο ευκολόπιστος λαός. Ότι οι περισσότεροι από αυτούς που επιδιώκουν την εκλογή τους σε αυτά τα αξιώματα, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους, όχι, όμως, την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και του καλού της πόλης. Κομματικές επιταγές ;  Ίσως. Εξυπηρέτηση εντολέων ; Πιθανό. Προσωπικές φιλοδοξίες ; Ενδεχομένως. Ψυχολογικές αναζητήσεις; Άγνωστο. Είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου. Ωστόσο, στη τελευταία συνεδρίαση του, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης αυτής, (με μοναδικό θέμα τη ψήφιση του προϋπολογισμού του επόμενου χρόνου), έβαλε, σύσσωμο, την υπογραφή του στη συνέχιση της οπισθοπορείας, της μοναδικής –άλλωστε- κατεύθυνσης που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια. Με πρόσχημα (;) την αντίθεση της στην ανάθεση του έργου καθαριότητας της πόλης σε ιδιωτικό φορέα, (όπως γίνεται και σε άλλες πόλεις), η αντιπολίτευση του Δήμου Έδεσσας μαζί με τρεις συμβούλους της συμπολίτευσης, καταψήφισαν -συνολικά- τον προϋπολογισμό, παρόλο που,- τη τελευταία στιγμή- έγινε απόσυρση της πρότασης για ανάθεση του έργου καθαριότητας σε ιδιώτη. Ήταν, όμως, η αφορμή για να εκδηλωθεί και η από πολύ καιρό υποβόσκουσα αντιπαράθεση μέσα στη παράταξη της πλειοψηφίας. Οι …χαντζάρες βγήκαν από τα –άλλοτε- πρωτοπαλίκαρα του σημερινού δημάρχου, που ο ίδιος είχε τοποθετήσει σε θέσεις-κλειδιά, με αμοιβή, μάλιστα.  Η ρήξη δεν άργησε να έρθει και η –σταδιακή- αποστασιοποίηση των «διαφωνούντων» ήταν, πλέον, γεγονός. Με μια διαφορά: οι διαφωνίες αυτές ήλθαν αργά, όταν «χάθηκαν» οι θέσεις, και τα αξιώματα, όπως συνέβη, πρόσφατα, και με την εντυπωσιακή βουλευτίνα του κάμπου, που καταψήφισε τη κυβέρνηση και τέθηκε εκτός του κόμματος της, όπως αναμενόταν. Την ίδια συνταγή, φαίνεται, ακολούθησαν και οι δημοτικοί σύμβουλοι, και είχαν και αυτοί την  ίδια τύχη, διαγραφέντες από τον συνδυασμό, αν και ο δήμαρχος τηρώντας κανόνες…αβροφροσύνης τους ζήτησε, με επιστολή, να  παραιτηθούν. Ο πολύς κόσμος θα περίμενε, ίσως, η διαφωνία αυτή να εκφράζονταν όταν είχαν τη επίσημη καρέκλα, λέγοντας απλά «διαφωνώ και γι αυτό παραιτούμαι από τη θέση, το αξίωμα και το μισθό μου και παραδίδω την έδρα μου στον επόμενο».  Φαίνεται, οι διαφωνίες προέκυψαν αργότερα. Βέβαια, το επιχείρημα που προβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις είναι: «ναι, αλλά εμένα με ψήφισε ο λαός και μόνο ο λαός θα με στείλει στο σπίτι μου». Μια συνταγή παρωχημένη και ανίκανη να πείσει περί του αν το νόμιμο είναι και ηθικό. Προφανώς δεν λαμβάνουν υπ όψη τους, ότι ο λαός δεν τους εξέλεξε ως ανεξάρτητους ή μεμονωμένους στις εκλογές, αλλά κάτω από την σημαία ενός κόμματος ή  μιας δημοτικής παράταξης. Εάν τα ίδια πρόσωπα ήσαν με άλλο κόμμα ή άλλη παράταξη (ή και ανεξάρτητοι- μεμονωμένοι, εάν το επέτρεπε η νομοθεσία) ίσως να είχαν διαφορετική τύχη. Όμως ακολούθησαν τη σημαία, τον αρχηγό, το πρόγραμμα και το ρεύμα μιας συγκεκριμένης κίνησης στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και έτσι εξελέγησαν. Δεν ήρθαν ουρανοκατέβατοι. Εάν στη πορεία των πραγμάτων «εξαπατήθηκαν», οφείλουν μια έντιμη εξήγηση στους ψηφοφόρους τους, αποχωρούν διαφωνούντες, παραδίδουν τη καρέκλα και περιμένουν «δικαίωση» στις επόμενες εκλογές, εφόσον αποφασίσουν να εκτεθούν, πάλι, ως υποψήφιοι. Όσο για το τι περιμένει από τώρα και στο εξής τους δημότες της Έδεσσας, μάλλον θα πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Είναι προφανές ότι ο Δήμος εισέρχεται σε νέα εποχή καχυποψίας και στασιμότητας, κάποια έργα θα τελματώσουν, αφού ο προϋπολογισμός ( σε πανελλήνια πρωτοτυπία ) καταψηφίσθηκε και, ήδη, όλοι οι σύμβουλοι έχουν στραμμένη τη προσοχή τους, στις εκλογές της επόμενης Άνοιξης  

ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ 

Απάντηση του Γιώργου Ρουμελιώτη στη «γνώμη» του Άρη Παπαγιάννη

Στην κρεατομηχανή της… δημοσιογραφίας

Με έκπληξη διάβασα, μετά από υπόδειξη φίλων, το κείμενο του Άρη Παπαγιάννη στη στήλη της Εδεσσαϊκής «η γνώμη μου» με τίτλο «Τριάντα λεπτά», της 30ης/11/2013. Το κείμενο, αν και όχι ονομαστικά, αναφέρεται και σε εμένα προσωπικά, με την αναφορά του στους «…τρεις συμβούλους της συμπολίτευσης…» και με πλήθος άλλων σχολίων του κειμένου.

Είναι αλήθεια ότι εδώ, και τρία χρόνια, δεν έχω απαντήσει σε κανένα δημοσίευμα, όσο δεικτικό ή, ακόμα, και κακόβουλο κι αν ήταν. Θεωρώ ότι το έργο είναι αυτό που απαντά, η παρουσία και η διαχείριση των κοινών, η μαρτυρία των πολιτών και όχι τα όποια… «αντικειμενικά» δημοσιεύματα. Ωστόσο, το κείμενο αυτό προέρχεται από έναν συμπολίτη μου που δεν είναι κατ’ επάγγελμα δημοσιογράφος. Θεωρώ, μάλιστα, ότι όσον αφορά το πρόσωπό μου λειτουργεί ως «κρεατομηχανή», με προσβάλλει και παραποιεί τόσο τα κίνητρά μου όσο και τη μέχρι τώρα πορεία μου.

Ακούω, ήδη, τις πρώτες αντιδράσεις: «Όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται» ή «Αν στο κείμενο βλέπεις εσύ τον εαυτό σου … είναι πρόβλημά σου…». Όμως, τα πράγματα δεν έχουν έτσι, αφού τα παραπάνω είναι, μάλλον, «ευφυολογήματα» και απλή προσπάθεια … υπεκφυγής ευθυνών. Το κείμενο από μόνο του αποδεικνύει την ορθότητα των θέσεων μου. Ας δούμε τις αναφορές: «…τρεις συμβούλους της συμπολίτευσης…». Κάθε αναγνώστης αναγνωρίζει τους συμβούλους αυτούς: Πέτρος Πριβαρτιστάνης, Γιώργος Ρουμελιώτης και Δημήτρης Φαρμούζης. Η ίδια θέση τεκμηριώνεται και σε επόμενη αναφορά στο κείμενο «… η από πολύ καιρό υποβόσκουσα αντιπαράθεση μέσα στην παράταξη της πλειοψηφίας. Οι χατζάρες βγήκαν από τα άλλοτε πρωτοπαλίκαρα του σημερινού δημάρχου, που ο ίδιος είχε τοποθετήσει σε θέσεις κλειδιά …». Προφανώς αναφέρεται στους αντιδημάρχους και του προέδρους των Επιχειρήσεων. Νομίζω ότι αυτά αρκούν!

Επιλέγω μερικές από τις θέσεις - απόψεις του αρθρογράφου σχετικά με την καταψήφιση του προϋπολογισμού:

α. «Με πρόσχημα(;) την αντίθεση τους στην ανάθεση του έργου καθαριότητας της πόλης σε ιδιωτικό φορέα… παρόλο που, - τη τελευταία στιγμή- έγινε απόσυρση της πρότασης …»,

β. «οι διαφωνίες αυτές ήλθαν αργά όταν «χάθηκαν» οι θέσεις και τα αξιώματα …»,

γ. «ο πολύς κόσμος θα περίμενε, ίσως, η διαφωνία αυτή να εκφράζονταν όταν είχαν την επίσημη καρέκλα, λέγοντας απλά διαφωνώ… παραιτούμαι από τη θέση, το αξίωμα και το μισθό μου και παραδίδω την έδρα μου στον επόμενο…».

Όσον αφορά το πρόσωπό μου, έναν από τους 27 του Δημοτικού Συμβουλίου και έναν από τους 3 της συμπολίτευσης πρέπει να υπογραμμίσω τα εξής:

1ον Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου μας (ΔΗΚΕΔΕ) παραιτήθηκα από κάθε μισθό - αμοιβή υπέρ των εργαζομένων. Και δεν το έκανα από συναισθηματισμούς αλλά γιατί ήθελα να είμαι συνεπής στις αξίες μου. Εργάστηκα με ανιδιοτέλεια και έδωσα και την ψυχή μου. Τη θέση αυτή, ποτέ δεν την είδα ως αξίωμα αλλά ως θέση προσφοράς προς τους συνανθρώπους μου. Το ίδιο συνέβη και με τη τιμητική θέση του προέδρου εορτασμού των 100 χρόνων ελεύθερης Έδεσσας.

2ον Δεν καταψήφισα τον προϋπολογισμό με κάποιο «πρόσχημα», αλλά αντίθετα με ξεκάθαρες θέσεις που διατυπώθηκαν, με θάρρος και παρρησία, στο θεσμικό όργανο του Δήμου που είναι το Δημοτικό Συμβούλιο.

3ον Η θέση που είχα δεν «χάθηκε»!!! Παραιτήθηκα μόνος μου τον Ιούνιο.

4ον Οι διαφωνίες μου δεν ήρθαν, όταν χάθηκε η θέση και τα αξιώματα. Από την πρώτη στιγμή, διατύπωνα καθαρά τις όποιες διαφωνίες μου. Να σας υπενθυμίσω απλά την παραίτησή μου, ήδη, μόλις τοποθετήθηκα πρόεδρος της ΔΗΚΕΔΕ για τη σύνθεση του Διοικητικού Συμβουλίου, ήδη τον Μάρτιο του 2011. Σας καλώ, επίσης, να ψάξετε και κείμενο μου στην εφημερίδα Εδεσσαϊκή με τίτλο «Η επόμενη μέρα στον Δήμο Έδεσσας», τον Νοέμβριο του 2010, αμέσως μετά τις εκλογές.

Αυτομάτως γεννιούνται τα παρακάτω ερωτήματα σχετικά με το συντάκτη του κειμένου:

α. Δεν άκουσε την τοποθέτησή μου στο Δημοτικό Συμβούλιο, στο οποίο ήταν και παρών; Δεν κατανόησε τις θέσεις που διατύπωσα, θέσεις που κατανόησαν ακόμα και οι απλοί εργάτες καθαριότητας που ήταν παρόντες; Γιατί τις αποσιωπά;

β. Δεν γνώριζε ότι, από την αρχή της θητείας μου, αρνήθηκα κάθε αμοιβή από τη θέση του προέδρου της ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε.; Και αυτό το προσπερνά ως, μάλλον, κάτι το αυτονόητο…

γ. Δε γνώριζε για τις διαφωνίες μου και την παραίτησή μου ως προέδρου της ΔΗ.Κ.Ε.Δ.Ε;

Επομένως, ή γνώριζε και τα αποσιωπά, για τους δικούς του λόγους, ή, απλά, δεν γνώριζε … τίποτα!!! Η προσωπική άποψη είναι ότι τα γνώριζε.!!! Σε αυτήν την πόλη όλα τα γνωρίζουμε… Τους λόγους της αποσιώπησης δεν τους γνωρίζω. Μπορώ μόνο να τους «υποπτεύομαι». Αν πάλι ισχυριστεί ότι δεν … γνώριζε τίποτα σημαίνει ότι είναι απλά άσχετος με τα θέματα αυτά και ότι «κακώς» ασχολείται. Δεν είμαι, λοιπόν, καθόλου άδικος που, στην αρχή του κειμένου μου, επισημαίνω ότι το εν λόγω κείμενο λειτουργεί ως «κρεατομηχανή» με τον αρθρογράφο του να καταλύει, με τον πιο προκλητικό τρόπο, κάθε κανόνα της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Αναρωτιέμαι, μάλιστα, αν το κείμενο προσπαθεί να διεκδικήσει το χαρακτηρισμό «λίβελος»; Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς ένα τέτοιο κείμενο που λειτουργεί ως οδοστρωτήρας, που ισοπεδώνει ανθρώπους, που διαγράφει την προσφορά, που δημιουργεί περίεργες υπόνοιες, αφού κάνει λόγο για « κομματικές επιταγές…, εξυπηρέτηση εντολέων…, προσωπικές φιλοδοξίες …, ψυχολογικές αναζητήσεις…» έστω και με ερωτηματικά για… ευνόητους λόγους ... Με ποιον άλλον καλύτερο τρόπο μπορούμε να «εκτελέσουμε» κοινωνικά τους συμπολίτες μας;

Του επιστρέφω τα σχόλια και τα ερωτηματικά και θα ζητήσω και εγώ με τη σειρά μου να μας παρουσιάσει τις δικές του « κομματικές επιταγές, ίσως;, την εξυπηρέτηση εντολέων, πιθανόν;, τις προσωπικές φιλοδοξίες, ενδεχομένως;, τις ψυχολογικές αναζητήσεις, άγνωστο;» και με ερωτηματικά για… ευνόητους λόγους ... « γιατί είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου».

Του επιστρέφω, επίσης, και τον αφορισμό του: «οι περισσότεροι από αυτούς που επιδιώκουν την εκλογή τους σε αυτά τα αξιώματα, κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους, -όχι, όμως, την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και του καλού της πόλης». Ως γνώστης και ειδικός … στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος, ως πιθανός συνομιλητής και με τον ίδιο τον … Θεό θα το γνωρίζει καλά. Θα μετατρέψω τον αφορισμό του σε ερώτημα που θα απευθύνεται στον ίδιο και τους όμοιούς του : «οι πε-ρισσότεροι από εσάς που δημοσιογραφείτε … κάτι άλλο έχετε στο μυαλό σας, και όχι την εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος και το καλό της πόλης»;

Επίσης, το τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο δεν «απέδειξε τη γύμνια του» όπως γράφει, αλλά αντίθετα απέδειξε ότι τίποτα δεν είναι πλέον αυτονόητο και ότι οι συλλογικές διαδικασίες είναι μονόδρομος. Ο θεσμός των Δήμων με δημαρχοκεντρικό άξονα λειτουργίας απέτυχαν. Είναι ο καιρός των συλλογικών οργάνων.

Τελειώνω επισημαίνοντας δύο τελευταία πράγματα:

Η καταψήφιση προϋπολογισμού δεν είναι πανελλήνια πρωτοτυπία και ούτε πρόκειται να τελματώσουν κάποια έργα. Ας μην εκτίθεται στην προσπάθειά του να .. ενημερώσει και να διαμορφώσει την άποψη των συμπολιτών μας. Να κάτσει και ψάξει!

Επίσης, και στη θέση του ότι όσοι διαφωνούν πρέπει να παραιτούνται και να παραδίδουν τη θέση σου, υπογραμμίζω ότι είναι προσωπική. Γνωρίζει τι προβλέπει το σύνταγμα και ο Καλλικράτης; Θα εκλεγόταν δήμαρχος ο κ. Γιάννου αν δίπλα του δεν στρατεύονταν ο Δημήτρης Φαρμούζης, ο Πέτρος Πριβαρτιτσάνης, ο Γιώργος Ρουμελιώτης; Θα εκλεγόταν δήμαρχος αν είχε δίπλα του τη Σούλα, την Κούλα, την Τούλα και τον Μήτσο; Είμαστε πρώτα απ’ όλα δημοτικοί Σύμβουλοι του Δήμου Έδεσσας και μετά μέλη παρατάξεων … αν αυτές υπάρχουν.

Γιώργος Ρουμελιώτης

Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Έδεσσας