Θ. Τζάκρη: στηρίζω την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για την κεφαλαιακή ενίσχυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης με 30.000.000 €,

 

Η βουλευτής Πέλλας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θ. Τζάκρη μιλώντας την Τετάρτη 29-4-2015 στη Βουλή κατά την συζήτηση στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Παραγωγής & Εμπορίου για την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου σύμφωνα με την οποία εκταμιεύονται

30.000.000 ευρώ για την κεφαλαιακή ενίσχυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης από τα μη διανεμηθέντα ακόμη διαθέσιμα της υπό εκκαθάριση Αγροτικής Τράπεζας ανέφερε ότι αναγνωρίζει την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για την κεφαλαιακή ενίσχυση της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» και την εξασφάλιση της απαραίτητης ρευστότητας προκειμένου να παρασχεθεί η στήριξη στους τευτλοπαραγωγούς κατά την έναρξη της καλλιεργητικής περιόδου, να ολοκληρωθεί η τευτλοκαλλιέργεια και τευτλοπαραγωγή και να διασφαλισθούν η συνέχεια της λειτουργίας και η βιωσιμότητα της εν λόγω επιχείρησης.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά η βουλευτής «σήμερα, τώρα ο χρόνος μετράει αντίστροφα, καθώς οι γεωργοί πρέπει να ξεκινήσουν τη νέα καλλιέργεια και δυστυχώς πάλι σε κλίμα αβεβαιότητας.

Πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν γι’ αυτούς τους ανθρώπους, έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι ο πρωτογενής τομέας μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της οικονομίας της χώρας, ιδιαίτερα τώρα στην περίοδο οξείας κρίσης.

Πρέπει να αντιδράσουμε στην ολοκληρωτική απαξίωση της κάποτε μεγαλύτερης γεωργικής βιομηχανίας της χώρας, που έχει στόχο το ξεπούλημά της, με αποτέλεσμα την συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και τη διάρρηξη του αγροτικού ιστού της Βόρειας Ελλάδας.

Η σημερινή νομοθετική ρύθμιση, σε συνδυασμό με την απόφαση για τη συνδεδεμένη ενίσχυση στην καλλιέργεια των σακχαρότευτλων την περίοδο 2015-2020, θα δώσουν το απαραίτητο κίνητρο στους γεωργούς να προχωρήσουν στην συγκεκριμένη καλλιέργεια, με στόχο να αντιστραφούν τα  στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι ακόμη μια καλλιέργεια όπως τα σακχαρότευτλα είναι ελλειμματική κινδυνεύοντας με αφανισμό.

Θα δημιουργηθεί έτσι το ευνοϊκό περιβάλλον, ώστε να ενισχυθεί η τευτλοκαλλιέργεια, η οποία αποτελεί μια από τις βασικές καλλιέργειες που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης, τον περιορισμό στις εισαγωγές, διασφαλίζοντας παράλληλα τη συνέχιση λειτουργίας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης».-

----------

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της κ. Τζάκρη έχει ως εξής:

Κύριοι Συνάδελφοι,

Συζητάμε σήμερα την κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου σύμφωνα με την οποία εκταμιεύονται 30.000.000 ευρώ για την κεφαλαιακή ενίσχυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης από τα μη διανεμηθέντα ακόμη διαθέσιμα της υπό ειδική εκκαθάριση Αγροτικής Τράπεζας.

Το σκεπτικό της συγκεκριμένης νομοθετικής πράξης αναγνωρίζει την έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για την κεφαλαιακή ενίσχυση της «Ελληνικής Βιομηχανία Ζάχαρης» και την εξασφάλιση της απαραίτητης ρευστότητας προκειμένου να παρασχεθεί η στήριξη στους τευτλοπαραγωγούς κατά την έναρξη της καλλιεργητικής περιόδου, να ολοκληρωθεί η τευτλοκαλλιέργεια και τευτλοπαραγωγή και να διασφαλισθούν η συνέχεια της λειτουργίας και η βιωσιμότητα της εν λόγω επιχείρησης.

Κάνοντας μια αναδρομή στο παρελθόν, θυμάμαι μια επιχείρηση, την Ελληνική Βιομηχανία ζάχαρης, η οποία δημιουργήθηκε το 1960 και αποτελούσε τη μεγαλύτερη εθνική γεωργική βιομηχανία μέχρι και το 2006, χρονιά που θεωρείται έτος-σταθμός στην πορεία της.

Ήταν ανάμεσα στις μεγαλύτερες βιομηχανίες ζάχαρης της Ευρώπης. Λειτουργούσε πέντε εργοστάσια σε Λάρισα, Ξάνθη, Πλατύ Ημαθίας, Σέρρες και Ορεστιάδα, με δυνατότητα παραγωγής 350.000 τόνων ζάχαρης τον χρόνο. Απασχολούσε χιλιάδες εργαζομένους, μόνιμους και εποχιακούς, δίνοντας συγχρόνως εργασία σε πολλούς έμμεσα εξαρτημένους.

Περισσότεροι από 20.000 καλλιεργητές εξασφάλιζαν το εισόδημά τους από την τευτλοκαλλιέργεια. Η μεταποίηση κάλυπτε τις ανάγκες της χώρας σε ζάχαρη, οι οποίες υπολογίζονται σε 320.000 τόνους τον χρόνο.

Στο πλαίσιο της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς Ζάχαρης που αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το Νοέμβριο του 2006, η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης εντάχθηκε σε καθεστώς αναδιάρθρωσης. Ουσιαστικός στόχος της αναδιάρθρωσης ήταν η εγκατάλειψη της παραγωγής «μη ανταγωνιστικών χωρών» όπως η Ελλάδα, προς όφελος βέβαια της αύξησης των εισαγωγών ζάχαρης.

Έτσι, η χώρα μας το 2006 αποποιείται κατά 50% την εθνική ποσόστωση των 317.000 τόνων, τα εργοστάσια Λάρισας και Ξάνθης κλείνουν, με τις γνωστές υποσχέσεις πως θα μετατραπούν σε εργοστάσια παραγωγής βιοενέργειας.

Αποτέλεσμα; Άνθρακες ο θησαυρός και άσκοπη επιβάρυνση των οικονομικών της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.

Παράλληλα, η συμπίεση της εγγυημένης ελάχιστης τιμής παραγωγού, έως και 40%, έκανε ασύμφορη την καλλιέργεια σακχαροτεύτλων, οδηγώντας τους γεωργούς σε άλλες καλλιέργειες. Υποχώρησαν έτσι σημαντικά οι καλλιεργούμενες εκτάσεις με σακχαρότευτλα στη χώρα, σήμερα καλλιεργούνται λιγότερο από 100.000 στρέμματα, με αποτέλεσμα να μην καλύπτεται ούτε η εθνική ποσόστωση των 158.000 τόνων και έτσι να αναγκάζεται να εισάγει ζάχαρη από άλλες χώρες, όπως  τη Σερβία, το Βέλγιο, τη Γερμανία κ.λπ., προϊόν για το οποίο μερικά χρόνια πριν ήταν αυτάρκης.

Οι προσπάθειες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια για τη διατήρηση της καλλιεργούμενης έκτασης σε ικανοποιητικά επίπεδα, με μέτρα όπως η ένταξη της καλλιέργειας σε καθεστώς ολοκληρωμένης διαχείρισης, η παροχή κινήτρων από την επιχείρηση προς τους παραγωγούς για τη συνέχιση της καλλιέργειας με φτηνότερα λιπάσματα, φτηνότερα φυτοφάρμακα κ.λπ., αφενός δεν βοήθησαν ουσιαστικά, αφετέρου ατόνησαν από το 2010 και μετά κι έτσι οι καλλιεργούμενες εκτάσεις συνεχώς μειώνονται.

Φτάνοντας στο σήμερα, το σκηνικό έχει αλλάξει ακόμη πιο δραματικά, αν λάβουμε υπόψη ότι η διάλυση της Αγροτικής Τράπεζας «σφίγγει περισσότερο τη θηλιά» στον λαιμό της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης. Οι τρεις, άγονοι μέχρι τώρα, διαγωνισμοί για την ιδιωτικοποίηση της επιχείρησης επιβάρυναν περαιτέρω το κλίμα και φτάσαμε πέρυσι το καλοκαίρι, που η εταιρεία Kantor πρότεινε το κλείσιμο ακόμα δύο εργοστασίων, των Σερρών και της Ορεστιάδας, πρόταση που δέχτηκαν η διοίκηση της εταιρείας και ο εκκαθαριστής, διατηρώντας σε λειτουργία μόνο το εργοστάσιο στο Πλατύ Ημαθίας, απόφαση που σηματοδότησε και την αρχή του τέλους για την ιστορική Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.

Η Τράπεζα Πειραιώς, στην οποία είναι συγκεντρωμένες και οι περισσότερες οφειλές της επιχείρησης, ύψους 137 εκατ. ευρώ, για να περιοριστεί η παραγωγή ζημιών, προκρίνει τη λύση της αδρανοποίησης εργοστασίων προκειμένου να μειωθεί το αυξημένο λειτουργικό κόστος της, που σύμφωνα με την επιχείρηση έχουν εκτινάξει το κόστος παραγωγής στα 900 ευρώ τον τόνο όταν οι τιμές πώλησης έχουν πέσει κάτω από τα 500 ευρώ.

Βέβαια σήμερα, τώρα, ο χρόνος μετράει αντίστροφα, καθώς οι γεωργοί πρέπει να ξεκινήσουν τη νέα καλλιέργεια και δυστυχώς πάλι σε κλίμα αβεβαιότητας.

Πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν γι’ αυτούς τους ανθρώπους, έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι ο πρωτογενής τομέας μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση της οικονομίας της χώρας, ιδιαίτερα τώρα στην περίοδο οξείας κρίσης.

Πρέπει να αντιδράσουμε στην ολοκληρωτική απαξίωση της κάποτε μεγαλύτερης γεωργικής βιομηχανίας της χώρας, που έχει στόχο το ξεπούλημά της, με αποτέλεσμα την συρρίκνωση της τευτλοκαλλιέργειας και τη διάρρηξη του αγροτικού ιστού της Βόρειας Ελλάδας.

Η σημερινή νομοθετική ρύθμιση, σε συνδυασμό με την απόφαση για τη συνδεδεμένη ενίσχυση στην καλλιέργεια των σακχαρότευτλων την περίοδο 2015-2020, θα δώσουν το απαραίτητο κίνητρο στους γεωργούς να προχωρήσουν στην συγκεκριμένη καλλιέργεια, με στόχο να αντιστραφούν τα  στοιχεία τα οποία αποδεικνύουν ότι ακόμη μια καλλιέργεια όπως τα σακχαρότευτλα είναι ελλειμματική κινδυνεύοντας με αφανισμό.

Θα δημιουργηθεί έτσι το ευνοϊκό περιβάλλον, ώστε να ενισχυθεί η τευτλοκαλλιέργεια, η οποία αποτελεί μια από τις βασικές καλλιέργειες που μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του πρωτογενή τομέα, την κάλυψη της εγχώριας ζήτησης, τον περιορισμό  στις εισαγωγές, διασφαλίζοντας παράλληλα τη συνέχιση λειτουργίας της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.

Η λύση που προωθείται μπορεί όπως ακούγεται να μην είναι η συνήθης με βάση την επιχειρηματική πρακτική, όμως και οι συνθήκες πρέπει να αναγνωρίσετε ότι επίσης δεν είναι συνήθεις, γι’ αυτό και η απόφαση αυτή  υπακούει στις επείγουσες ανάγκες.

Αναρωτιέμαι πραγματικά: Γιατί να μην μπορούμε να επιστρέψουμε στα 500.000 στρέμματα που καλλιεργούσαμε κάποτε; Γιατί να μην μπορούμε να εξασφαλίσουμε τουλάχιστον την εγχώρια ζήτηση;

Είναι αδύνατο να αντιληφθώ γιατί το κόστος παραγωγής στην Ελλάδα διαμορφώνεται υψηλότερο από αυτό στη Γαλλία ή στη Γερμανία.

Για όλα τα παραπάνω, θα στηρίξω την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου σύμφωνα με την οποία θα εκταμιευτούν 30.000.000 ευρώ για την κεφαλαιακή ενίσχυση της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, προκειμένου να παρασχεθεί στήριξη στους γεωργούς κατά την έναρξη της καλλιεργητικής περιόδου, να ολοκληρωθεί η τευτλοκαλλιέργεια και τευτλοπαραγωγή και να διασφαλισθούν η συνέχεια της λειτουργίας και η βιωσιμότητα της επιχείρησης.

Κύριοι Συνάδελφοι,

Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι, το έχω ξαναπεί άλλωστε, είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρέπει να σταματήσουμε εδώ.

Η νέα ηγεσία του Υπουργείου, με νέα πολιτική, πρέπει να συνεχίζει να μελετά προσεκτικά τα επόμενα βήματα για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας της επιχείρησης,  να εξετάσει και να αναλύσει όλα τα δεδομένα για να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο στρατηγικό σχέδιο στήριξης της καλλιέργειας των τεύτλων.

Η αλλαγή πολιτικής θα μπορέσει να αναπτύξει την καλλιέργεια, να υπάρξει αυτάρκεια στη ζάχαρη και να καταστεί βιώσιμη η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.

Είναι επιτακτική η ανάγκη αυτή η ρύθμιση να είναι η απαρχή μιας συνολικής ρύθμισης.-