ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΙΤΣΟΣ: Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΜΩΠΙΑΣ ΜΑΣ ΔΙΕΣΥΡΕΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΛΟΥΝΤΕΜΗ

Διατεθειμένος να προσφύγει ακόμα και στη Δικαιοσύνη προκειμένου να αποκατασταθεί για όσες συκοφαντίες προκλήθηκαν εναντίον του  ,εξ αιτίας δελτίου τύπου του Δήου Αλμωπίας   με το οποίο καθιστούσε υπεύθυνους για την κατεδάφιση του σπιτιού  του Μενέλαου Λουντέμη, στον Εξαπλάτανο , ο ΓρηγόρηςΤσίτσος ,ένας από τους κληρονόμους του σπιτιού.

Όπως τόνισε χθες στον Εξαπλάτανο, μιλώντας σε εκπροσώπους των τοπικών  ΜΜΕ , διασύρθηκε τόσο ο ίδιος όσο και συγγενείς του στο Πανελλήνιο , εξ΄αιτίας του Δελτίου Τύπου του Δήμου Αλμωπίας. Αναφέρθηκε ακόμα για τις συναντήσεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια , προκειμένου να βρεθεί κάποια λύση. Μετά από κάθε συνάντηση δεν προχωρούσε  τίποτα. Εμφανίστηκε πικραμένος με τον Μορφωτικό Σύλλογο Εξαπλατάνου, που φέρει και το όνομα του Μενέλαου Λουντέμη απειδή δεν του παραχώσε τρία λεπτά στις εκδηλώσεις «Λουντέμεια 2015»  για να εξηγήσει στον κόσμο ότι δεν ευθύνεται για την κατεδάφιση.

Στο εξής θα προσπαθήσει να γίνει αποχαρακτηρισμός του οικοπέδου , προκειμένου να αποφύγει μελλοντικές περιπέτειες.

Ακόμα ο Γρ. Τσίτσος υποστήριξε, ότι πριν δύο μήνες ζήτησε αντίγραφο της μελέτης της αναστήλωσης του σπιτιού, αλλά κανείς δεν του απάντησε κανείς ακόμα.

Η ενημέρωση

Είμαι ο Γρηγόρης Τσίτσος, που μαζί με τον αδελφό μου τον Νίκο ζήσαμε τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια σε αυτό το σπίτι και είμαι εδώ σήμερα για να δώσω ένα τέλος στον διασυρμό που υφιστάμεθα εμείς και μαζί μας όλοι όσοι έχουν κληρονομικά δικαιώματα σε αυτό το σπίτι.

Η ενημέρωση μου περιλαμβάνει τα εξής μέρη.

    1.ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

    2.ΑΝΑΚΥΡΗΞΗ ΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ-ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

    3. ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

                        4.ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

5.ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ-ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ας έρθουμε πρώτα να δούμε πως αυτό το σπίτι συνδέεται με τον Μενέλαο Λουντέμη, τα στοιχεία που θα σας παραθέσω στηρίζονται κατά πρώτον στα έγγραφα στοιχεία που τηρούσε η μητέρα μου, στις αφηγήσεις τόσο της μητέρας μου όσο και της γιαγιάς Δόμνας καθώς και στα βιογραφικά στοιχεία σε συνδυασμό με αυτά που προκύπτουν από το λογοτεχνικό έργο του συγγραφέα.

Ο Μενέλαος γεννήθηκε στην Αγία Κυριακή, στα Μικρασιατικά παράλια στην περιοχή της Νικομήδειας της επαρχίας της Γιάλοβας. Ο Πατέρας του ο Γρηγόρης Βαλασιάδης εξαιρετικά εύπορος από τους μεγαλύτερους κτηματίες της περιοχής. Πριν από την Μικρασιατική καταστροφή οι Τούρκοι στην Αγία Κυριακή δεν άφησαν τίποτα όρθιο Ο Γρηγόρης Βαλασιάδης μαζεύει την οικογένεια και φεύγει για την ΡΑΙΔΕΣΤΟ και αργότερα περνάει στην Ελλάδα με την Γυναίκα του Δόμνα και τα τρία ανήλικα παιδιά του, την ΧΡΥΣΗ (1907), τον ΔΗΜΗΤΡΗ (1911) και την ΕΥΓΕΝΙΑ (1917), η Τρίτη κόρη του ΖΑΦΕΙΡΩ είναι μεγαλύτερη είναι παντρεμένη και επιστρέφει με την δική της οικογένεια.

Η οικογένεια τράβηξε κατά την παλιά Ελλάδα  και αφού περιπλανήθηκε, εγκαθίσταται αρχικά στην Αίγινα. Στο νησί εκείνη την εποχή  η κύρια απασχόληση των κατοίκων είναι  να κατασκευάζουν κανάτια και ως αγρότης ο Γρηγόρης Βαλασιάδης δεν είχε πολλά περιθώρια διαβίωσης. Για να κερδίσει τον επιούσιο κουβαλούσε αγκωνάρια και φόρτωνε τα καΐκια στον μώλο. Όλη η οικογένεια βιώνει ακραίες συνθήκες φτώχειας. Αποφασίζει να μετακομίσει βόρεια όπου είναι πιο εύκολο να βρει γη και να εργασθεί σαν αγρότης. Εγκαθίσταται λοιπόν στην Έδεσσα. Και εδώ όμως τα πράγματα δεν είναι καλύτερα το σπίτι που του δίνουν είναι δίπλα στον καταρράκτη η υγρασία δημιουργεί πολλά προβλήματα στην υγεία όλων, τα κτήματα είναι στον κάμπο κάτω από την Έδεσσα  και η πρόσβαση πολύ δύσκολη. Αποφασίζει λοιπόν να μετακομίσει στον Εξαπλάτανο όπου  καταγράφεται ως πρόσφυγας το 1927 και του χορηγείται σπίτι και κλήρος.

Την χρονολογία εγκατάστασης της οικογένειας στον Εξαπλάτανο ο Μενέλαος Λουντέμης είναι έφηβος η έφεση του για μόρφωση  είναι ασίγαστη και οι δυνατότητες μόρφωσης στον Eξαπλάτανο ασήμαντες έως μηδενικές. Ξαναγυρίσει στην Έδεσσα, αρχικά στο οικοτροφείο και συνεχίζει την φοίτηση στο Γυμνάσιο της Έδεσσας. Κάτω από ποιες συνθήκες εξακολουθεί τις σπουδές του, πότε τις διακόπτει, και ποια είναι η σχέση του με τον Εξαπλάτανο το περιγράφει ο ίδιος ο ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ στον   ΦΩΤΗ ΣΙΟΥΜΠΟΥΡΑ και εκείνος μας το μεταφέρει στο εξαιρετικό βιβλίο  του  με τίτλο «Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ *O Άνθρωπος που έκλεβε μόνο κόκκινα τριαντάφυλλα*». Βιώνει ακραίες συνθήκες φτώχειας αλλά τις έχει συνηθίσει, βρίσκει τροφή και στέγη από ανθρώπους που δεν μπορούν να επιβιώσουν οι ίδιοι, αλλά μοιράζονται μαζί του μια κόρα ψωμί και μια χούφτα φασόλια. Η επιστροφή στην οικογένεια δεν έχει νόημα γιατί και για αυτούς οι συνθήκες δεν είναι καλύτερες  και η δυνατότητες να τον βοηθήσουν ανύπαρκτες. Εξάλλου την εποχή εκείνη η απόσταση των 30 χιλιομέτρων περίπου που χωρίζει Εξαπλάτανο με Έδεσσα ήταν ένα μακρινό και κουραστικό ταξίδι.

    Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο ιστορικό του σπιτιού, Σύμφωνα με το υπ αριθμ. 32055 Πρωτόκολλο Εκτιμήσεως και Παραδόσεως Οικήματος της Επιτροπής Αποκατάστασης προσφύγων (ΕΑΠ) την 19/6/1927 παραχωρείται στον παππού μου Γρηγόρη Βαλασιάδη το σπίτι αυτό με διαστάσεις 17,80Χ5,30Χ5=471,70 κυβικά μέτρα σύνολο. Η συνολική χρέωση  είναι 27.482,50 δρχ ή 73,284 λίρες Αγγλίας. Εδώ ζει ο Γρηγόρης Βαλασιάδης με την γυναίκα του Δόμνα τον γιο του Δημήτρη και την ανήλικη κόρη τους Ευγενία. Το αν ο Δημήτρης (Μ.Λουντέμης ) έμεινε σε αυτό το σπίτι ένα χρόνο ή κάποιους μήνες η επισκεπτόταν τους γονείς του όταν αυτό ήταν δυνατόν, έχει μικρή σημασία και δεν αλλάζει την ουσία ότι δηλαδή αυτό το σπίτι ήταν το πατρικό του Λουντέμη και αυτό δεν αμφισβητήθηκε ποτέ και από κανέναν.

    Τέσσερα χρόνια περίπου μετά την παραχώρηση του σπιτιού και συγκεκριμένα την 22-12-1931 πεθαίνει στον Εξαπλάτανο ο Γρηγόρης Βαλασιάδης και πλέον σε αυτό το σπίτι μένουν μόνο η Δόμνα και η κόρη της η Ευγενία η οποία από μικρή μαθαίνει την τέχνη της ραπτικής και σύντομα είναι περιζήτητη μοδίστρα του χωριού κάτι που της εξασφαλίζει την δυνατότητα να στηρίζει την μητέρα της και να ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις  που άφησε με τον θάνατο του ο πατέρας της Γρηγόρης όπως την εξόφληση των υπολοίπων της πιο πάνω χρέωσης της ΕΑΠ .

    Έτσι λοιπόν όπως προκύπτει από το υπ. Αριθμ. 405 της 22-10-1942 έγγραφο της Αγροτικής Τράπεζας η Ευγενία από τον θάνατο του πατέρα της Γρηγόρη το 1931 μέχρι   τις 29-9-1942 εξοφλεί όλες τις οφειλές που κατέλειπε μετά το θάνατο ο πατέρας της σχετικά με το σπίτι που ανέρχονται στο ποσό των 19.821 δρχ. σημαντικό για την εποχή.

    Μετά την Γερμανική κατοχή και κατά την διάρκεια του εμφυλίου το σπίτι επιτάσσεται το 1947 από τον Εθνικό στρατό. Αρχικά στεγάζει στρατιωτικό νοσοκομείο και στην συνέχεια στεγάζεται ο 203ος ΛΟΧΟΣ των ΤΑΓΜΑΤΩΝ ΕΘΝΟΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΥΝΗΣ (ΤΕΑ).

                Το 1954 η Μητέρα μας Ευγενία παντρεμένη πλέον με τον Γεώργιο Τσίτσο από το Νερόμυλο επιστρέφει στο χωριό και υποβάλλει αίτηση με την οποία  διεκδικεί να της αποδοθεί το σπίτι, που είναι κατεστραμμένο, και ο κλήρος τα οποία κινδυνεύουν με επανεποικισμό.  Όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα φαίνεται να το πετυχαίνει.

    Λόγω της εργασίας του πατέρα μου, του Γεωργίου Τσίτσου, στον σιδηρόδρομο (ΣΕΚ) η Ευγενία εγκαταλείπει προσωρινά τον Εξαπλάτανο και μαζί με την ηλικιωμένη μητέρα της  μετακομίζει στην Βέροια και στην συνέχεια στην Θεσσαλονίκη. Εκεί το 1958 ο Γιώργος Τσίτσος (Πατέρας μου) σκοτώνεται σε σιδηροδρομικό ατύχημα κατά την εκτέλεση της υπηρεσίας και έτσι η Ευγενία Τσίτσου χήρα πλέον  προκειμένου να επιβιώσει επιστρέφει στο Εξαπλάτανο μαζί με την 80χρονη μητέρα της και τα δυο ανήλικα παιδιά της, εγώ είμαι 6 ετών και ο αδελφός μου 9 και δίνει ένα σκληρό αγώνα επιβίωσης καλλιεργώντας τα κτήματα του κλήρου της ασχολούμενη κυρίως με την καπνοκαλλιέργεια και σε ένα βαθμό με την τέχνη της μοδιστρικής.

    Στις αρχές της 10ετίας του 60 η μητέρα μας Κατεδαφίζει το 50% περίπου του σπιτιού, το οποίο ήταν ακατοίκητο με σοβαρές φθορές και βλάβες που προέρχονταν κυρίως από μάχες που δόθηκαν εκεί κατά την διάρκεια του εμφυλίου και στην θέση του κτίζεται ένα καινούργιο σπίτι από μπετό και τούβλο, με τσιμεντένιες βεράντες και σκάλες, με ξύλινα πατώματα και μωσαϊκά και εσωτερική τουαλέτα. Το σπίτι αυτό ενοικιάζεται σε δασκάλους ή καθηγητές που υπηρετούν στο χωριό και με αυτόν τον τρόπο η μητέρα μου η Ευγενία συμπληρώνει το εισόδημα της.

   

Το έτος 1966 μέσα στο σπίτι αυτό πεθαίνει η Δόμνα Βαλασιάδου μητέρα του Μενέλαου Λουντέμη. Το 1970 εγώ και ο αδελφός μου Νίκος μετακομίζουμε, εγώ στην Θεσσαλονίκη για σπουδές και ο Νίκος στην Γαλλία για δουλειά και η Ευγενία μένει πλέον μόνη της σε αυτό το σπίτι  μέχρι και τον θάνατο της σε τροχαίο τον Φεβρουάριο του 1979, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του Λουντέμη.

Η ΑΝΑΚΥΡΗΞΗ ΩΣ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ - Η ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Λουντέμη (Ιαν. 1977) και μετά από εισήγηση της τότε Υπουργού πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη εκδίδεται το από 24/4/1985 ΠΔ με το οποίο το σπίτι κρίνεται διατηρητέο.

Η ανάδειξη του ως διατηρητέο δεν μας βρήκε αντίθετους, για τους εξής  σημαντικούς λόγους. Πρώτον αποτελούσε τιμή για τον Μ. Λουντέμη, την οικογένεια, τους συγγενείς και τους συγχωριανούς, δεύτερον θα μπορούσε να αποτελέσει  μοχλό ανάπτυξης για την περιοχή και τρίτο ότι ίσως είχαμε κάποιες οικονομικές διευκολύνσεις ως προς τις δαπάνες συντήρησης του. Δυστυχώς όμως διαψευστήκαμε οικτρά, τίποτε από αυτά δεν συνέβη. Όταν μάλιστα το 1988 προσπαθήσαμε να κάνουμε μια παρέμβαση για την επισκευή της κεραμοσκεπής, μας σταμάτησαν επικαλούμενοι το Π.Δ. Έτσι μια δουλειά που θα την έκανε ένας τεχνίτης με ένα μικρό χρηματικό ποσό ήμασταν υποχρεωμένοι να εκδώσουμε άδεια που απαιτούσε αρχιτεκτονική μελέτη, γνωμοδότηση του Αρχαιολογικού Συμβουλίου, έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού. Έτσι το κόστος  εκτινασσόταν στα ύψη κάτι που ήταν έξω από τις οικονομικές μας δυνατότητες. Από τότε λοιπόν το σπίτι εγκαταλείφθηκε από εμάς και εξαιτίας κυρίως της σημαντικής βλάβης της κεραμοσκεπής, το σπίτι άρχισε να υφίσταται σταδιακά σημαντικές βλάβες και σε διάστημα πολύ λίγου χρόνου έγινε μη κατοικήσιμο και οι βλάβες ανεπανόρθωτες.

Το αποτέλεσμα δεν ήταν μόνο καταστροφικό για το σπίτι, αλλά και πολύ οδυνηρό για εμάς και για όλους όσους είχαν κληρονομικά δικαιώματα, στο σπίτι αυτό. Επί τριάντα χρόνια και κάθε φορά που γίνεται λόγος,  για την κατάντια και την εγκατάλειψη, μας συκοφαντούν και μας διασύρουν, απρόσωπα όλους τους  κληρονόμους, επικαλούμενοι ότι προβάλουμε υπερβολικές και παράλογες απαιτήσεις.

Πράγματι κατά καιρούς κληθήκαμε, είτε από την Νομαρχία, ή από τον Δήμο και όποια πρόταση μας υπεβλήθη, πάντα προφορικά, την αποδεχθήκαμε, αλλά εκτός του ότι δεν έκαναν καμία κίνηση υλοποίησης της, στην συνέχεια μας κατηγορούσαν ότι οι προτάσεις τους ήταν δικές μας απαιτήσεις.

Εύλογα λοιπόν ζητάω να μου δείξουν ποια έγγραφη πρόταση υπέβαλε οποιαδήποτε αρχή ή φορέας (Υπουργείο-Περιφέρεια-Κοινότητα-Δήμος-Σύλογος) προς εμένα ή οποιονδήποτε άλλο από τους κληρονόμους όλα αυτά τα τριάντα χρόνια που μεσολάβησαν.

Απεναντίας εκ μέρους μας κατατέθηκαν αρμοδίως δυο έγγραφες προτάσεις. Η μία τον Οκτώβριο του 2008 (Σ1) εκ μέρους της δικηγόρου Κας Μαρίας Σταυρίδου, της οποίας και η μητέρα έχει κληρονομικό δικαίωμα και η άλλη τον Μάρτιο του 2015(Σ2) εκ μέρους μου. Και οι δύο προτάσεις αφορούν δωρεά υπό όρους και χωρίς κανένα οικονομικό αντάλλαγμα. Περιμένω λοιπόν να μας δείξουν ποια ήταν η απάντηση που έδωσαν σε αυτές τις προτάσεις.

Όλα αυτά τα χρόνια ακούστηκαν εκατοντάδες υποσχέσεις από τους πολιτικούς κάθε βαθμίδας, αλλά όταν ερχόταν η ώρα της υλοποίησης των υποσχέσεων τους,  με μεγάλη ευκολία μεταβίβαζαν την ευθύνη στους κληρονόμους, αποποιούμενοι την δική τους ευθύνη. Ήταν πολύ εύκολο για όλους να διοργανώνουν τακτικά γιορτές και πανηγύρια, να τοποθετούν με πλήρη επισημότητα μαρμάρινη πλάκα, «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΛΟΥΝΤΕΜΗ» αλλά όταν γύριζαν στα γραφεία τους ήταν πολύ δύσκολο να συντάξουν μια έγγραφη πρόταση προς τους ιδιοκτήτες ή κληρονόμους του ακινήτου.

Στα χρόνια λοιπόν αυτά που το σπίτι κυριολεκτικά ρήμαζε και δεν μπορούσαν να βρεθούν τα χρήματα για μια υποτυπώδη συντήρηση της στέγης, ώστε να μην καταρρεύσει,  ω του θαύματος βρέθηκαν τα κονδύλια να κτισθεί αυτό το λαμπρό κτίριο το οποίο ονόμασαν ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ. Φαίνεται όμως στον Εξαπλάτανο είναι τόσοι πολλοί οι ποιητές που δεν υπάρχει ένας χώρος διαθέσιμος στο ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ να στεγάσει τον ΛΟΥΝΤΕΜΗ, να τοποθετήσουν έστω μια προθήκη, στην οποία να εκτίθενται τα χειρόγραφα και οι φωτογραφίες που δώρισε στον σύλλογο η Κόρη του ΛΟΥΝΤΕΜΗ Μυρτώ στην μοναδική της επίσκεψη στο χωριό.

ΑΛΗΘΕΙΕΣ & ΨΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ  ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

Έτσι φτάσαμε στις τελευταίες εξελίξεις που ξεχείλισαν το ποτήρι της οργής και της αγανάκτησης μου.

Στις αρχές του έτους μας κοινοποιήθηκε το υπ αα 4/2014 πρωτόκολλο επικίνδυνης οικοδομής. Με αφορμή αυτό μαζί με τον αδελφό μου Νικόλαο επισκεφθήκαμε  την 15/3/2015 τον δήμαρχο Αλμωπίας με δική μας πρωτοβουλία προκειμένου να βρεθεί λύση. Στην συνάντηση αυτή που πραγματοποιήθηκε σε άριστο κλίμα, εκφράσαμε και πάλι την πρόθεση μας για παραχώρηση του σπιτιού στον Δήμο χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα. Στην συνάντηση αυτή κατέθεσα την από 12/3/15 επιστολή-πρόταση(Σ2) στην οποία εκφράζεται και γραπτώς η πρόταση μας για την Δωρεά. Σχολιάζοντας το γεγονός ότι δεν πήραμε απάντηση στην πρόταση δωρεάς του 2008, ακόμη ηχεί στα αυτιά μου η φράση του Κου Δημάρχου, -εμείς τουλάχιστον απαντάμε-.

Περίμενα λοιπόν την λογική απάντηση, στο πλαίσιο αυτών που προφορικά συζητήθηκαν κατά την διάρκεια της συνάντησης. Δηλαδή, να λάβω ένα έγγραφο από τον Δήμο, για την αποδοχή της δωρεάς, να κληθούμε να συναποφασίσουμε τους όρους της παραχώρησης, ή να μας παραπέμψουν στις υπηρεσίες του Δήμου ή σε κάποιο συμβολαιογράφο και δικηγόρους, που θα όριζε ο ΔΗΜΟΣ, για την ολοκλήρωση των διαδικασιών μεταβίβασης.

Έκανα λάθος όμως, αντί της αναμενόμενης απάντησης, την Παρασκευή 5-6-15 μου επιδόθηκε το υπ αριθμ 15557 /2-6-15(Σ3) έγγραφο της Δνσης τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου με την αμετάκλητη εντολή για άμεση κατεδάφιση εντός τριών ημερών με την απειλή μάλιστα ότι στην περίπτωση αμέλειας μας, την κατεδάφιση θα πραγματοποιούσε ο Δήμος και θα μου χρέωνε ένα υπέρογκο ποσό. Εδώ όμως υπάρχει ένας παραλογισμός, υπάρχει μια ανάμειξη του αστείου με το γελοίο, ένα μοναδικό ίσως παγκοσμίως υπερφυσικό γεγονός, που καταγράφεται επισήμως από τις υπηρεσίες του Δήμου, το οποίο πιστεύω ότι δεν γίνεται για να γελάσουμε αλλά μάλλον για να αυξήσουν την ένταση της απειλής. Το θαύμα λοιπόν που καταγράφουν οι υπηρεσίες του Δήμου είναι ότι το σπίτι από το 1927 μέχρι το 2015 ψήλωσε κατά ένα μέτρο, όπως λέμε έριξε μπόι το ακίνητο. Το 1927 όταν το ακίνητο παραδίδεται στην οικογένεια σύμφωνα με το πρωτόκολλο παράδοσης της ΕΑΠ έχει ύψος 5 μέτρα και υπολογίζεται στα 471,70 κυβικά Τον Ιούνιο του 2015 στην προμέτρηση εργασιών που κάνουν η υπηρεσίες του Δήμου για να  υπολογίσουν το ποσό που θα με χρεώσουν αν το κατεδαφίσουν, το βρίσκουν κατά ένα μέτρο ψηλότερο, 6 μέτρα δηλαδή και 684 κυβικά. Δεν τους ενδιαφέρει καν ότι το σπίτι έχει σχεδόν ολοκληρωτικά καταρρεύσει. Το ακίνητο όπως βλέπεται είναι ένας σωρός από μπάζα που δεν ξεπερνάει τα 2 μέτρα, για αυτούς  δεν έχει καμία σημασία, υπολογίζουν ότι θα κατεδαφίσουν και θα μου χρεώσουν και 4 μέτρα αέρα. 

Από την Δευτέρα 8/6/15 προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον Κο Δήμαρχο για να τον ενημερώσω ότι θα εκτελέσω το πρωτόκολλο, και να μου δώσει ολιγοήμερη παράταση, μιας και μεσολάβησε σαββατοκύριακο και επιπλέον να εξετασθεί η δυνατότητα συνδρομής στην κατεδάφιση, των συνεργείων και των υπηρεσιών του Δήμου, δυστυχώς δεν στάθηκε δυνατή η επικοινωνία. Σε τηλεφωνικές μου κλήσεις στο κινητό του Δημάρχου την 8-6-15 (14.11΄)  και 9-6-15(10.07΄) δεν έλαβα απάντηση. Σε τηλεφωνική κλήση στο Γραφείο την 8-6-15(14.15΄) η γραμματέας του Δημάρχου με ενημέρωσε ότι ο Δήμαρχος απουσίαζε και παρακάλεσα να τον ενημερώσουν να επικοινωνήσει μαζί μου αλλά καμία ανταπόκριση. Ευτυχώς σε επικοινωνία μου με την Κα Λουμπουνάκη της τεχνικής υπηρεσίας του Δήμου, έλαβα την διαβεβαίωση ότι ο Δήμος δεν θα προβεί άμεσα στην κατεδάφιση μετά την παρέλευση των τριών ημερών και να μην ανησυχώ. Την ευχαριστώ θερμά.  

Μετά από αυτό την Παρασκευή 12/6/15 ήρθαμε στο χωριό, για να πραγματοποιήσουμε την κατεδάφιση. Με την έναρξη της και περί ώρα 09.30 επισκέφθηκα τον Δήμαρχο για να τον ενημερώσω. Λόγω του προγράμματος του δεν ήταν δυνατόν να με δεχθεί και μετά από αναμονή πλέον της μιας ώρας τον είδα στο διάδρομο και τον ενημέρωσα ότι ξεκινήσαμε την κατεδάφιση. Δεν φάνηκε να εκπλήσσεται, δεν εξέφρασε καμία αντίρρηση και το μόνο που μου είπε ήταν «δυστυχώς δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι».

Επιστρέφοντας βράδυ στο σπίτι μου διαπίστωσα ότι η είδηση της κατεδάφισης ήταν πρώτη είδηση στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και σε σύντομο χρονικό διάστημα η είδηση είχε αναρτηθεί σχεδόν σε όλα τα ηλεκτρονικά ΜΕ. Την είδηση συνόδευε το δελτίο τύπου του Δήμου Αλμωπίας με το οποίο παρείχε την πληροφόρηση ότι η κατεδάφιση έγινε με πρωτοβουλία των κληρονόμων και ο Δήμος πληροφορήθηκε το γεγονός από τον τύπο. Εξ αυτού του ανακριβούς δελτίου τύπου γίναμε δέκτες εκατοντάδων υβριστικών και υποτιμητικών σχολίων στο διαδίκτυο. Ιδιαίτερα ενοχλήθηκα από επώνυμο σχόλιο του συντοπίτη μας εκ  Σωσάνδρας ποιητή Κου Γιώργου Σαμαρτζίδη  που μας παρομοίασε με Τζιχαντιστές που γκρεμίζουν μνημεία πολιτισμού. Αν εγώ είμαι Τζιχαντιστής που γκρέμισα το σπίτι μου πως θα χαρακτήριζε κάποιος αυτούς που μετέτρεψαν σε γραφείο κτηματολογίου το ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ.

Μετά τις δικές μου διαψεύσεις και παρεμβάσεις στα ΜΕ ο Δήμος στην προσπάθεια του να ανασκευάσει το τεράστιο ψέμα, εκδίδει νεώτερο δελτίο Τύπου στο οποίο λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν αμφισβητείται από τον Δήμο η νομιμότητα της κατεδάφισης εκ μέρους των κληρονόμων. Μα φυσικά αν ήμασταν παράνομοι θα μας είχαν σταματήσει και θα είχαν ασκήσει διώξεις εις βάρος μας. Αποφεύγει όμως να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο αρχικό Δελτίο τύπου, να το ανακαλέσει ή έστω να το ανασκευάσει και στην ουσία επιβεβαιώνει ότι η κατεδάφιση έγινε με δική μας πρωτοβουλία και ο Δήμος το πληροφορήθηκε από τον Τύπο. Επιπλέον σε αυτό το δελτίο τύπου έντεχνα γίνεται η συνήθης πλέον προσπάθεια να μεταβιβασθεί η ευθύνη στους κληρονόμους. Λέει λοιπόν.

-Το βασικότερο απ’ όλα: Ο Δήμος Αλμωπίας δεν μπορεί να προχωρήσει σε καμία παρέμβαση, από τη στιγμή που δεν έχει την κυριότητα. Επιπλέον, υπάρχουν κι άλλα γραφειοκρατικά ζητήματα, όπως η αποδοχή κληρονομιάς από τους κληρονόμους.

Εγώ απλά θα ρωτήσω. Τι έκαναν για να πάρουν την κυριότητα, γνωρίζει ο Δήμος πόσοι και ποιοι είναι οι κληρονόμοι, πόσοι και ποιοι από αυτούς έχουν κάνει αποδοχή ποιοι δεν έχουν κάνει και γιατί; Φρόντισε και με ποιο τρόπο να πάρει αυτές τις πληροφορίες; Κάλεσε τους κληρονόμους να υπογράψουν την  δωρεάν παραχώρηση και υπήρξε κάποιος που αρνήθηκε. Και όσο για τα γραφειοκρατικά ζητήματα, συμβουλεύθηκε τις νομικές του υπηρεσίες ο ΔΗΜΟΣ; είναι απολύτως απαραίτητη η αποδοχή κληρονομιάς; Μήπως αυτές οι ενέργειες  θα μπορούσαν να γίνουν με πληρεξουσιότητες;

Οφείλω όμως και έχω υποχρέωση να παραδεχθώ ότι αυτό που αναφέρεται στην τελευταία παράγραφο αυτής της ανακοίνωσης  είναι απολύτως ακριβές, ότι δηλαδή,

 -Δυστυχώς, η κατεδάφιση ήταν ένα αναπόφευκτο γεγονός και το βέβαιο είναι πως γι’ αυτό δεν ευθύνεται η σημερινή Δημοτική Αρχή, όταν πρόκειται για ένα θέμα που έχει τις ρίζες του στο μακρινό παρελθόν.

Έκτοτε κάθε προσπάθεια που έκανα για επικοινωνία με τον Δήμαρχο, αυτή δεν κατέστη  δυνατόν να επιτευχθεί, έτσι αναγκάστηκα να ζητήσω εγγράφως(Σ4) από τον κο Δήμαρχο την ανάκληση του δελτίου τύπου της 12-6-15 που αποδεδειγμένα  δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια, αλλά αρνήθηκε.

Αυτό όμως  που δεν είναι δυνατόν να αποδεχθώ και πρέπει να σταματήσει τώρα, είναι η μεταφορά της ευθύνης στις πλάτες μας. Εδώ και τριάντα χρόνια κάθε φορά που γίνεται λόγος για το σπίτι αυτό, η εύκολη λύση των αρμοδίων είναι να μεταβιβάζουν την ευθύνη στους κληρονόμους. Αυτό με τον καιρό έχει γίνει πεποίθηση όλων των συγχωριανών, ότι δηλαδή οι κληρονόμοι έχουν παράλογες απαιτήσεις. Όπως ενημερώθηκα από ρεπόρτερ κεντρικού τηλεοπτικού καναλιού  στο ρεπορτάζ που έκανε, είπαν ότι απαιτούμε όλοι οι κληρονόμοι να μας δώσουν εξοχικό στην Χαλκιδική, ότι απαιτούμε το 50% των εισιτηρίων που θα κόβει το μουσείο Λουντέμη ή ότι ζητάμε κάποια εκατομμύρια περισσότερα από αυτά που μας δίνουν. 

Η αλήθεια είναι μια και θα πρέπει να ακουστεί  για να σταματήσει αυτός ο διαρκής επί τριάντα χρόνια διασυρμός μας. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν υπήρξε καμία επίσημη πρόταση από καμία Αρχή ή φορέα, Υπουργείο, Περιφέρεια, Κοινότητα, Δήμο, ή σύλλογο. Οι μοναδικές έγγραφες προτάσεις ήταν εκ μέρους μας και δεν πήραμε καμία απάντηση σε αυτές..

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ

ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ

   

    Μετά την κατεδάφιση μπήκαμε πλέον σε μια νέα φάση που ίσως να εξελιχθεί πολύ χειρότερα για εμάς.

    Στις ανακοινώσεις και στις συνεντεύξεις τους ο κος Περιφερειάρχης ο κος Δήμαρχος και ο πρόεδρος του μορφωτικού συλλόγου επιμένουν ότι σύμφωνα με τον νόμο έχουμε υποχρέωση να ανακατασκευάσουμε το ακίνητο στην αρχική του μορφή και ότι σε περίπτωση άρνησης αμέλειας ή αδυναμίας θα το ανακατασκευάσει ο Δήμος και θα μας χρεώσει την τεράστια δαπάνη που αυτήν την στιγμή ίσως και να ξεπερνάει τις 300.000 χιλιάδες.

    Και το απλό ερώτημα που τίθεται είναι, αυτός ο νόμος δεν ίσχυε όταν έσπασε το πρώτο κεραμίδι; όταν έπεσε η καμινάδα ή το πρώτο τούβλο; Γιατί μέχρι σήμερα δεν εφαρμόσθηκε ο νόμος πριν την ολική κατάρρευση και βάσει ποιας αρχής δικαίου ή λογικής μπορούν οι νόμοι να εφαρμόζονται επιλεκτικά. 

    Λένε ότι μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να κάνουν καμία επέμβαση για τη διάσωση του ακινήτου γιατί δεν είχαν την κυριότητα. Δεν τους αρκούσε η έγκριση μας; την ζήτησαν; Πως ήταν δυνατή η σύνταξη μελέτης για ένα ακίνητο που δεν είχαν την κυριότητα,  ζήτησαν την έγκρισή μας, την γνώμη μας ή έστω μας ενημέρωσαν για την μελέτη που συνέταξαν.  Γιατί όλα αυτά τα χρόνια δεν πραγματοποίησαν την όποια επέμβαση σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, χρεώνοντας μας έστω την δαπάνη και πως μπορούν να το κάνουν τώρα που δεν υπάρχει ούτε ένα πλίθι από το σπίτι. 

    Κάτω από αυτήν την δυσμενή εξέλιξη και την επαπειλούμενη οικονομική μου εξόντωση, έχοντας και την εμπειρία της κατεδάφισης, όπου κινδύνευσα να μου χρεώσουν δαπάνη πολλαπλάσια της πραγματικής, αποφάσισα να κάνω το αυτονόητο, να εξετάσω δηλαδή τις δυνατότητες, σε εφαρμογή του νόμου, να ανακατασκευάσω ό ίδιος ή με την συνδρομή άλλων το ακίνητο. Για τον σκοπό αυτό ζήτησα εγγράφως την 18/6/2015(Σ5) από τον Δήμο να μου χορηγήσει αντίγραφο της μελέτης που πραγματοποιήθηκε το 2009, τοπογραφικό σχέδιο του οικοπέδου και κάθε άλλο στοιχείο χρήσιμο στην προσπάθεια μου. Μέχρι σήμερα και μετά την παρέλευση της δίμηνης προθεσμίας, που τίθεται από τον Ν.2690/99, δεν έλαβα καμία απάντηση γεγονός που νομικά συνεπάγεται με άρνηση να μου χορηγήσουν τα στοιχεία.

    Μετά από όλα αυτά η μόνη προοπτική που μπορεί να υπάρξει για το οικόπεδο είναι ο αποχαρακτηρισμός του από διατηρητέο ώστε να καταστεί ισάξιο και ισότιμο με τα υπόλοιπα οικόπεδα του χωριού. Τα στοιχεία και τα επιχειρήματα που μπορούν να στηρίξουν το αίτημα του αποχαρακτηρισμού είναι πολλά και ισχυρά και πιστεύω ότι το αίτημα μας θα ικανοποιηθεί. Ελεύθερο λοιπόν από το βάρος του διατηρητέου θα έχει την αξιοποίηση όπως και κάθε άλλο οικόπεδο στο χωριό.

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

    Δυσκολεύομαι πολύ να κατανοήσω όμως την στάση του Μορφωτικού συλλόγου απέναντι μας. Τους ζήτησα να μου παραχωρήσουν χρόνο πέντε λεπτών στην κεντρική εκδήλωση των ΛΟΥΝΤΕΜΕΙΩΝ και όπως με ενημέρωσαν, το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου έλαβε απόφαση να μην επιτρέψει κάτι τέτοιο, με την αιτιολογία ότι η παρουσία μου θα αμαύρωνε την τελετή τους. Φυσικά εδώ και 30 χρόνια δίνουν άπλετο χρόνο σε πολιτικούς κάθε βαθμίδας και απόχρωσης,  ανεβαίνουν στο βήμα και εισπράττουν την αμοιβή της δημοσιότητας που τους θρέφει και τους συντηρεί στην καρέκλα  και ποτέ δεν αναρωτήθηκαν αν αυτό αμαυρώνει την μνήμη του μεγάλου λογοτέχνη. Έδωσαν υποσχέσεις που τις ξέχασαν μόλις κατέβηκαν από το βήμα. Και σήμερα μετά από 30 χρόνια όταν κάποιος από εμάς ζήτησε τον λόγο χωρίς να γνωρίζουν καν τι έχω να πω, μου το απαγόρεψαν εφαρμόζοντας το μέτρο της προληπτικής λογοκρισίας, πως ήξεραν τι θα πω και με ποιόν τρόπο θα αμαύρωνα την γιορτή. Η λογοκρισία που συνήθως εφαρμοζόταν εις βάρος του ΛΟΥΝΤΕΜΗ, εφαρμόσθηκε για πρώτη φορά προς τιμήν του και για την προστασία του?

    Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι σκοπός τους δεν ήταν να προφυλάξουν την εκδήλωση αλλά σκοπός τους ήταν να μην ακουσθεί η φωνή μου και η αλήθεια. Για να μην τους αδικήσω όμως, με τα πιθανώς αυθαίρετα συμπεράσματα που μου δημιουργήθηκαν από την στάση τους, ζήτησα την βοήθεια τους στην οργάνωση αυτής της συγκέντρωσης. Συγκεκριμένα ζήτησα να τοποθετήσουν στην πλατεία 10-15 καρέκλες για τους εκπροσώπους των ΜΕ ένα τραπέζι και μια μικροφωνική, η απάντηση τους ήταν :

     - Καρέκλες έχουν τα καφενεία γύρω από την πλατεία και όσο για μικροφωνική ούτε να το συζητάς. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Επιπλέον ο σύλλογος αντί να υποστηρίξει την αλήθεια ταυτίζεται με την άποψη του Δήμου ότι το σπίτι κατεδαφίστηκε με δική μας πρωτοβουλία και μας κατηγορεί δημοσίως ότι δεν σεβασθήκαμε και πετάξαμε την πινακίδα που έλεγε ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΛΟΥΝΤΕΜΗ. Για ποιο λόγο να την σεβαστώ, ποια είναι η σύνδεση της με τον ΛΟΥΝΤΕΜΗ; Κάποιοι κάποτε την τοποθέτησαν, όχι μόνο χωρίς την έγκριση μας, αλλά ούτε καν να μας ενημέρωσαν, ήρθαν έβγαλαν τους λόγους τους φωτογραφήθηκαν και όταν έφυγαν δεν μπήκαν στον κόπο ή στην διαδικασία να προτείνουν επισήμως μια λύση για την αξιοποίηση ή την διάσωση του σπιτιού.

Τώρα όμως που το σκέφτομαι διαπιστώνω ότι ήταν λάθος, ίσως θα έπρεπε να την είχα κρατήσει για να την χρησιμοποιήσω στην ανακήρυξη του οικοπέδου ως μνημείο αδιαφορίας και εγκατάλειψης να την τοποθετήσω σε μία βάση  και από πάνω μια μεγάλη πινακίδα που να γράφει «ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΕΞΑΠΛΑΤΑΝΟΥ».

Όλοι αυτοί που κόπτονται για την καταστροφή της πινακίδας  γιατί δεν ήρθαν να την σώσουν αν είχαν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για αυτήν. Προτίμησαν να κρυφτούν τις οκτώ ώρες που διήρκεσε η κατεδάφιση, δεν εμφανίστηκε κανείς. Την επόμενη μέρα όμως που ήρθαν τα τηλεοπτικά συνεργεία εμφανίσθηκαν όλοι για να πουν πόσο πολύ πόνεσαν και στεναχωρήθηκαν για την κατεδάφιση και πόσο ανάλγητοι ήταν οι κληρονόμοι που το κατεδάφισαν. Δεν τόλμησαν όμως να αρθρώσουν ούτε μια λέξη εναντίον αυτών που εξέδωσαν την τελεσίδικη αμετάκλητη διαταγή κατεδάφισης.

    Θα κλείσω με μια φράση του Μενέλαου Λουντέμη από το Μυθιστόρημα «ΟΔΟΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΑΡΙΘΜΟΣ 0»,

-Ειπώθηκαν τόσα ψέματα που ντράπηκαν τα ίδια μια και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα είπαν-

Πιστεύω ότι σε ένα βαθμό αποκατέστησα την αλήθεια αλλά η μόνη προϋπόθεση για την πλήρη αποκατάσταση της είναι η ανάκληση εκ μέρους του Δήμου του δελτίου τύπου που εξέδωσε την 12η Ιουνίου και το οποίο είναι αποδεδειγμένα ψευδές και παρακαλώ για πολλοστή φορά τον Κο Δήμαρχο να το ανακαλέσει. 

   

ΟΙ  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

ΠΡΟΣ :                                                               ΚΟΙΝ:

ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ      1. ΥΜΑΘ ΔΝΣΗ Περ.Πολ   

2.  ΠΕΡΙΦ. Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ περιφερειακή ενότητα Πέλλας

3.  Μορφωτικό σύλλογο Εξαπλα-τάνου ΄΄Μ. ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ΄΄

               

                           

ΘΕΜΑ :  Διατηρητέο κτήριο οικίας Μενέλαου Λουντέμη στον Εξαπλάτανο του 

                Δήμου Αλμωπίας.

ΣΧΕΤ    :  α) Το με αρ. Πρωτ. 1048/2014/9-1-15 έγγραφο Δήμου Αλμωπίας

                 β) Το με αρ. Πρωτ. 181/19-1-15  έγγραφο του ΥΜΑΘ.

1. Στην συνέχεια ανωτέρω σχετικών, ως κύριοι κληρονόμοι του εν

Λόγω ακινήτου, θέλουμε να σας ενημερώσουμε επί του θέματος,.

                    α.   Από της εκδόσεως του από 24-5-85 Π.Δ (ΦΕΚ 241 Δ΄) κανένα εμπόδιο δεν τέθηκε εκ μέρους των κληρονόμων για την αξιοποίηση του εν λόγω ακινήτου.

                    β.   Δεν είχαμε καμία δυνατότητα επέμβασης επί του ακινήτου και όταν κάτι τέτοιο επιχειρήθηκε δεν μας επετράπη.

      γ.    Κατά καιρούς γίναμε δέκτες προτάσεων  τις οποίες αν και αποδεχθήκαμε δεν έγινε καμία ενέργεια για την υλοποίηση τους.

                    δ.   Από 20-8-2008 κατατέθηκε εγγράφως πρόταση δωρεάς προς τον Δήμο Εξαπλατάνου επί της οποίας δεν λάβαμε καμία απάντηση μέχρι σήμερα.

   

    2.   Πρόθεση μας και σήμερα είναι η δωρεάν παραχώρηση προς τον Δήμο

ή όποιον άλλο φορέα έχει την πρόθεση και την δυνατότητα να ανακατασκευάσει το

διατηρητέο, υπό όρους τους οποίους θα συναποφασίσουμε οι δωρητές με τον

αποδέκτη της δωρεάς.

3. Μέχρι ολοκλήρωσης των ενεργειών παραχώρησης και σε εφαρμογή

Της παραγρ. 6 του β σχετ. παρακαλούμε να λάβετε κάθε μέτρο που είναι απαραίτητο

για την άρση επικινδυνότητας του ακινήτου,

4. Η παρούσα κοινοποιείται προς τον Μορφωτικό σύλλογο

Εξαπλατάνου «ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ» τόσο για ενημέρωση του  όσο και για την υποβολή των δικών του προτάσεων.

   

ωση που γίνεται αναφορά στην

κατάσταση της οικίας Λουντέμη ως εύκολη αιτιολογία προβάλλονται οι απαιτήσεις των κληρονόμων, παρακαλούμε όπως στο μέλλον αποφεύγεται  η δικαιολογία αυτή η οποία σαφώς μας προσβάλλει

5. Με σαφή επιθυμία  εξεύρεση λύσης χωρίς οικονομικά ανταλάγματα οι

εκ των βασικών κληρονόμων και οι μοναδικοί που έζησαν και μεγάλωσαν σε αυτό το σπίτι.

.

                                                                    ΤΣΙΤΣΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ (Τηλ.6983525430)

Στρ. ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ 1Α ΘΕΡΜΗ ΤΚ 57001

                                                           

ΤΣΙΤΣΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ (Τηλ.6974108880)

Σωκράτους 23 Αμπελόκηποι Θεσνίκης

ΑΙΤΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

ΠΡΟΣ 

                                                                ΔΗΜΟ ΑΛΜΩΠΙΑΣ

                                                                ΔΝΣΗ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ

                                                                         ΠΛ. ΑΓΓΕΛΗ ΓΑΤΣΟΥ Τ.Κ. 58400

                                                                                                    ΑΡΙΔΑΙΑ

ΘΕΜΑ  :  Οικία Μενέλαου Λουντέμη στον Εξαπλάτανο.

ΣΧΕΤ    : α) Το υπ. αρ. πρωτ. 15557/2-6-15 ΔΝΣΗ. ΤΕΧΝ. ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ,                                                                                                                                                 

                      ΠΕΡΙΒ/ΝΤΟΣ & ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑΣ ΔΗΜΟΥ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

         β) Το υπ αρ. πρωτ.  1315/30-4-15 ΑΠΟΦΑΣΗ Της ΥΦ. ΕΣ. Και  

                      ΔΙΟΙΚ. ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ  (Π.ΥΜΑΘ)  

      1.   Ως εκ των κυριοτέρων κληρονόμων της εν θέματι κατοικίας την οποία κατεδαφίσαμε την 12-6-15, σε εκτέλεση του υπ α.α. 04/2014 πρωτοκόλλου επικίνδυνης  Οικοδομής που μας κοινοποιήθηκε –επιδόθηκε την 5-6-2015 με το (α) σχετικό, παρακαλώ να μου χορηγήσετε,

        (α) Αντίγραφο της μελέτης που συντάχθηκε το 2009 για το εν λόγω διατηρητέο. Την ανωτέρω μελέτη θα χρησιμοποιήσω συμβουλευτικά – ενδεικτικά για την απαιτούμενη τεκμηρίωση κατά την παράγρ. 2α της (β) σχετικής απόφασης της υφυπουργού Εσωτερικών και διοικητικής αποκατάστασης.

         (β)  Τοπογραφικό σχέδιο του υπ. Αριθμ 284 οικοπέδου που ανήκει στο 35ο ΟΤ του ΔΔ Εξαπλατάνου με τις όποιες, μετά το 1985, τροποποιήσεις .

         (γ)   Κάθε άλλο στοιχείο αποτύπωσης τεκμηρίωσης, της προ της κατεδάφισης κατάστασης του ακινήτου, που έχετε στην κατοχή σας.

 2.      Τα ανωτέρω στοιχεία είναι απαραίτητα στην προσπάθεια μου να διερευνήσω κάθε πιθανότητα ανακατασκευής και αναστήλωσης  του εν λόγω ακινήτου, όπως κατά νόμο προβλέπεται.

                                                                            Θέρμη     18/06/2015

                                                                            Τσίτσος Γρηγόριος

                                                                            Στρ. Μακρυγιαννη  1α

                                                                                        Τ.Κ. 57001

                                                                            (Τηλ: 6983525430)