Τα θύματα της τεχνολογίας

  Γράφει ο Γιώργος Κωστόπουλος           

 

Στην τελευταία κακοκαιρία που χτύπησε τη χώρα μας παρακολούθησα στην τηλεόραση ένα  στιγμιότυπο που με έβαλε σε σκέψεις. Ένα χοντρό τμήμα του δέντρου, που είχε ξεριζωθεί από την ανεμοθύελλα, τακτοποιούνταν πανεύκολα.

Μια δαγκάνα, σαν τεράστιο σιδερένιο στόμα με αραιά δόντια, άρπαξε το κούτσουρο και το φόρτωσε στην καρότσα του φορτηγού. Παρόμοια επιτεύγματα της τεχνολογίας, που υποκατέστησαν τον ανθρώπινο μόχθο, πρόσφεραν στον ιδιοκτήτη των μηχανημάτων τους το οικονομικό όφελος ενός αριθμού ανθρώπων που θα δούλευαν για το ίδιο αποτέλεσμα. Που σημαίνει ότι η τεχνολογία αντί να κάνει τη ζωή των ανθρώπων πιο ξεκούραστη τους οδηγεί στην ανεργία.

Ωστόσο, αν το παραπάνω φαινόμενο είναι συνηθισμένο εδώ και δεκαετίες και δε μας εντυπωσιάζει, η τεχνολογική εξέλιξη των ημερών μας αποτελεί ασύλληπτη έκρηξη, ώστε γίνεται πλέον λόγος για την τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στρατιές ανέργων. Στην τελευταία σύνοδο του Νταβός ειπώθηκε ότι στα επόμενα πέντε χρόνια στις 15 μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου θα χαθούν πάνω από 5.000.000 θέσεις εργασίας, από τη χρήση των ρομπότ!

Με τα δεδομένα αυτά η τεχνολογία γίνεται κατάρα για τον άνθρωπο. Θα μπορούσε όμως να είναι ευλογία, αν τα εκπληκτικά δημιουργήματά της δεν αποτελούσαν μέσο πλουτισμού ολοένα και μικρότερων ομάδων άπληστων ανθρώπων.

Διάβασα στον τύπο ότι, σύμφωνα με την έκθεση  της Oxfam, οι 62 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη διαθέτουν σήμερα τόσον πλούτο, όσον συνολικά 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, όσον πλούτο  δηλαδή διαθέτει ο μισός πληθυσμός της γης! Αυτές είναι οι συνέπειες της ελεύθερης αγοράς, σε παγκόσμια κλίμακα, σύμφωνα με την οποία τα πάντα ρυθμίζονται από τους κανόνες της προσφορά και της ζήτησης.

«Η αναζήτηση περισσότερου κέρδους οδηγεί στη σημερινή κατάσταση της αποδιοργάνωσης του κοινωνικού ιστού και της επιστροφής σε έναν εργασιακό Μεσαίωνα» σημειώνει ο Νίκος Μπογιόπουλος στο βιβλίο του με τον τίτλο «Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!».

* * *

Σημείωση

Ο τίτλος του βιβλίου του Μπογιόπουλου θυμίζει τη γνωστή φράση που χρησιμοποίησε ο Μπιλ Κλίντον στην  προεκλογική του εκστρατεία το 1992, «Είναι η οικονομία, ανόητε!» (It's  the economy, stupid!) .

Την ίδια ατάκα παραφρασμένη «Είναι η εφαρμογή των συμφωνιών, ανόητε!» ( It's the implementation, stupid!) χρησιμοποίησε προσβλητικότατα ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κατά τη συζήτηση στην οποία συμμετείχε μαζί με τον κ. Τσίπρα στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός.

Ο ισχυρισμός της αναπληρώτριας εκπροσώπου του Σόιμπλε ότι «δεν επρόκειτο για προσβολή», αλλά ότι ο γερμανός υπουργός της οικονομίας μίλησε γενικά για την ανάγκη να εφαρμόζονται οι συμφωνίες, δεν διόρθωσε  την πρόθεση του αφεντικού της να μειώσει το κύρος του  συγκεκριμένου ανεπιθύμητου έλληνα πρωθυπουργού.

Το περίεργο είναι ότι στο εσωτερικό της χώρας μας η κατάπτυστη προσβολή έγινε δεχτή με ικανοποίηση εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του πολιτικού φάσματος, όσων θέλουν, μαζί με τον κ. Σόιμπλε, να τρίψουν τη μούρη του Αλέξη Τσίπρα.