Στο Δήμο Αλμωπίας, χρειαζόμαστε νέα νοοτροπία.

Ο Δήμος Αλμωπίας χρειάζεται νέα νοοτροπία. Όλοι αναζητούν μια πιο ανθρώπινη πόλη, ευκαιρίες να συμβεί κάτι καινούριο και υποδομές για να αναστραφεί η φυγή των νέων. Πώς θα απομονώσουμε τον κακό μας εαυτό;
Μπορούμε καλύτερα; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αλλά είναι θαμένες κάτω από την σκόνη ή ριγμένες μέσα στις τρύπες των δρόμων. Κάτω από μια πόλη όλο μπαλώματα, υπάρχουν αυτοί που έχουν φωνή και δεν συμβιβάστηκαν με το νερόβραστο τίποτα. Αξίζει να ζούμε στην Αλμωπία.
Σε περίοδο κρίσης, οι βασικές, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης είναι το υπόβαθρο για να μην δούμε την κοινωνία μας και τον τόπο που ζούμε να σπάνε σε κομμάτια. Η λογική «σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά» έρχεται περισσότερο από ποτέ στο επίκεντρο. Από αυτή τη σκοπιά, η ίδια η τοπική πολιτική και φυσικά οι πρωταγωνιστές της αποτελούν μια από τις τελευταίες ελπίδες, ώστε με τη δράση τους να ανανεώσουν την προσμονή της κοινωνίας ότι η καταστροφική πορεία είναι αναστρέψιμη.
Οι νέοι θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη για μια επιτυχημένη ανασυγκρότηση του ηγετικού δυναμικού στα πράγματα του τόπου μας. Η εγγύηση που απαιτείται δεν είναι άλλη από την ακεραιότητα. Η προοπτική δεν είναι άλλη από την κοινωνική καινοτομία: την ενδυνάμωση των ίδιων των πολιτών και των κοινοτήτων τους για να βάλουμε μαζί μπρος λύσεις τοπικού χαρακτήρα, που να μην μας ντροπιάζουν με την προχειρότητά τους και να μην μας ρεζιλεύουν με την ακαλαισθησία τους. Αυτοδιοικητικό μοντέλο χωρίς σοβαρούς ανθρώπους δεν γίνεται.
Ηχεί δυσάρεστα η φράση «δεν έχω αρμοδιότητα». Οι πολίτες αποθαρρύνονται με την ατελέσφορη μεταβίβαση της υπευθυνότητας σε άλλους. Η κακοδιοίκηση και ολιγωρία δεν σηκώνουν δικαιολογίες. Με τις δικαιολογίες δεν πηγαίνουμε μπροστά, αλλά σαπίζουμε, βράζουμε στο ζουμί μας και σαπίζουμε σιγά-σιγά. Με τις δικαιολογίες, τα προβλήματα μιας δυσλειτουργικής πόλης, όπως η Αριδαία, διογκώθηκαν. Οι δικαιολογίες μας έπνιξαν στην σκόνη και γεμίζουν τις λακούβες της καθημερινότητάς μας. Ο κόσμος δεν έχει την υπομονή να αντέξει άλλο και είναι διατεθειμένος να τιμωρήσει την αργοπορία και την αδιαφορία.

Οι πολίτες έχουν αξιοπρέπεια, είτε ζουν στην μεγαλούπολη, είτε στην περιφέρεια είτε στο χωριό. Ο καρεκλοκένταυρος είναι μια γελοία και τραγική φιγούρα: ο ίδιος, κακοδιαλεγμένος άνθρωπος, είναι το πρόβλημα χωρίς λύση. Ο κόσμος έχει πλέον κουραστεί να ακούει λόγια, να βλέπει φωτογραφίες στα social media και να παίρνει υποσχέσεις από ανθρώπους οι οποίοι ανησυχούν μόνο για την τσέπη τους και την επόμενη εκλογή τους. Ανθρώπους οι οποίοι έχουν ξεπηδήσει μέσα από «κουμπαριές» και κομματικούς «σωλήνες», που σημαίνει πως μας έκατσαν στο σβέρκο και κρατούν την πόλη και τον τόπο μας σαράντα χρόνια πίσω.

Ο κ. Γεώργιος Τσιώνης αρθρογραφεί στην εφημερίδα ΑΡΙΣΤΕΙΑ.