Η οδύνη των πληγέντων, όπως συμβαίνει σε κάθε τραγωδία, δοκιμάζει επιτακτικά και την κοινωνία, προκαλώντας ποικίλες αντιδράσεις.
Η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, αντιμετώπισε την τραγωδία με ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης. Οργανώσεις, φορείς και ιδιώτες, με ταχύτατα αντανακλαστικά και ανιδιοτέλεια βοηθούν με κάθε τρόπο και με βάση τις υποδείξεις των αρμοδίων, τους πυρόπληκτους της Αττικής. Συγκεντρώνουν τα απαραίτητα τρόφιμα, ρούχα και φάρμακα και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να στηρίξουν τους συνανθρώπους τους που χτυπήθηκαν από την πύρινη λαίλαπα.
Στον αντίποδα ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, σχεδόν ξεπέρασε τον εαυτό του, με μια ακραία, εμετική, δήλωση που αποδίδει την τραγωδία στις... θρησκευτικές πεποιθήσεις του Πρωθυπουργού. «Είναι άθεος και προκαλεί την οργή του Θεού», είπε, προσβάλλοντας πρωτίστως τους νεκρούς, τους πληγέντες αλλά και τους ίδιους τους πίστους. Μια δήλωση τόσο μικρόψυχη και ιδιοτελής που προκάλεσε ακόμη και την αντίδραση του κλήρου. Ο Αρχιεπίσκοπος διαχώρισε άμεσα τη θέση της Εκκλησίας, ενώ πιο ηχηρές ήταν οι αντιδράσεις του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως αλλά και ενός ιερέα της Καλαμάτας, του π. Νεόφυτου. «Δεν είναι ο Χριστός μας αυτός που τάχα εκφράζεις», είπε ο πρώτος, ενώ ο δεύτερος ήταν περισσότερο... σαφής: «Επιτέλους Σκάσε!».
Δυστυχώς όμως ο Αμβρόσιος δεν είναι ο μόνος. Πρόκειται για δύο όψεις της ίδιας χώρας και ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες. Ένας Μητροπολίτης που θα έπρεπε να βοηθήσει τους συνανθρώπους στην τραγωδία τους αλλά εκδήλωσε τα ταπεινά του ένστικτα, κηρύσσοντας το μίσος. Και μια κοινωνία που βοηθά με ανιδιοτέλεια και αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ώρα για διαμάχες αλλά για βοήθεια. Είναι η αντίθεση ανάμεσα στο μεγαλείο και τη μικρότητα. Πιο απλά, ανάμεσα στον φασίστα, όπως έχει περήφανα αυτοπροσδιοριστεί ο ίδιος ο Αμβρόσιος, και τον Άνθρωπο...
tvxs.gr
Τα πιο αδίστακτα ανθρωπάκια
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι εξηγείται το γιατί κανένας από αυτούς δεν έχει παραιτηθεί
Αφού πρώτα σας ζητήσω να προσπαθήσετε να μείνετε ήρεμοι θα σας ζητήσω να φανταστείτε ότι συζητάτε με κάποιον για την τραγωδία στο Μάτι. Και να φανταστείτε ότι σας λέει τα παρακάτω:
«Υπήρξε σχέδιο για την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πυρκαγιάς στο Μάτι και αυτό το σχέδιο εφαρμόστηκε με επιτυχία. Δεν έγινε κανένα λάθος από κανένα στέλεχος του κρατικού, του κυβερνητικού, του περιφερειακού ή του δημοτικού μηχανισμού. Οι επικεφαλής των σωμάτων ασφαλείας λειτούργησαν υποδειγματικά. Όλοι οι αρμόδιοι είχαν κάνει όλα όσα έπρεπε να κάνουν πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την πυρκαγιά».
Καταλαβαίνω πως αυτό που σας ζήτησα στην αρχή, να μείνετε ήρεμοι, είναι πολύ δύσκολο αλλά πρέπει να συνεχίσετε να προσπαθείτε. Και μάλιστα πιο πολύ. Γιατί όλα τα παραπάνω είτε ειπώθηκαν είτε υπονοήθηκαν, με ξεχωριστή σαφήνεια, από τα στελέχη της κυβέρνησης, της περιφέρειας και του Δήμου Μαραθώνα
Και έτσι εξηγείται το γιατί, μετά από τόσους νεκρούς και τόση καταστροφή, κανένας από όλους αυτούς τους τύπους δεν έχει ξεβεντουζάρει τον χοντρό πισινό του από την ωραία καρέκλα της εξουσίας. Έτσι εξηγείται το γιατί κανένας από αυτούς δεν έχει παραιτηθεί. Έχουν κάνει τα πάντα όσο καλύτερα γίνεται. Κανείς τους δεν έχει κάνει κανένα λάθος, κανείς τους δεν αμέλησε, κανείς τους δεν αδιαφόρησε. Όλοι τους λειτούργησαν άψογα και οι νεκροί είναι, είτε άνθρωποι που χάθηκαν εξαιτίας μιας μαζικής αυτοκτονικής παράκρουσης είτε εξαιτίας της τιμωρίας που επιφυλάσει η φύση σε όσους χτίζουν αυθαίρετα, όπως υπονόησε σαφώς ο Τόσκας και διάφοροι κυβερνητικοί παρατρεχάμενοι που κάνουν ότι ξεχνούν πως και η προστασία από την αυθαιρεσία κυβερνητική και κρατική δουλειά είναι (αν αυτός ο τρόπος σκέψης σάς θυμίζει Αμβρόσιο είναι επειδή η μόνη διαφορά του Αμβρόσιου με τους κυβερνητικούς είναι χρωματική: εκείνος προτιμά το μαύρο κι εκείνοι το κόκκινο, κατά τα άλλα δεν διαφέρουν και πολύ)
Δυστυχώς για όλα τα παραπάνω η απαραίτητη προϋπόθεση είναι να έχεις συνείδηση. Είναι να μην είσαι ένα αδίστακτο ανθρωπάκι που μπορεί άνετα να σταθεί καμαρωτό και να πανηγυρίσει την εξουσία του πάνω σε ένα βουναλάκι πτωμάτων.
Κάνω περίπου 20 χρόνια αυτή τη δουλειά. Περίπου 20 χρόνια κοροϊδεύω και κράζω κυβερνητικούς. Ξέρω πολύ καλά ότι οι κυβερνήσεις όλων αυτών των ετών δεν ήταν ό,τι καλύτερο μπορεί να σου τύχει («ό,τι καλύτερο μπορείς να διαλέξεις» μιας και μιλάμε για εκλεγμένες κυβερνήσεις). Με λίγες εξαιρέσεις, ήταν άνθρωποι ανίκανοι και ερωτευμένοι με την καρέκλα. Φαφλατάδες και ψεύτες. Φελλοί. Τόσο αδίστακτα, κακά και θρασεία όντα, όμως, δεν θυμάμαι να έχω αντιμετωπίσει ξανά. Σπάω το κεφάλι μου, αλλά τόση μοχθηρία και τόση απανθρωπιά, τόσο μίσος για οτιδήποτε δεν υποκλίνεται στην εξουσία τους, δεν μπορώ να θυμηθώ.
Όσο ανίκανοι και αδιάφοροι κι αν είχαν υπάρξει οι προηγούμενοι κυβερνήτες της χώρας, κανείς ποτέ μετά από μια καταστροφή με δεκάδες νεκρούς δεν βγήκε να κουνήσει το δάχτυλο. Κανείς ποτέ δεν έκανε επίσημη κυβερνητική γραμμή την ευθύνη των νεκρών. Εννοείται πως δεν παραιτούνταν αλλά, τουλάχιστον, δεν προσπαθούσαν να βγουν κι από πάνω προπαθώντας να μετατρέψουν τους κατηγόρούς τους σε ενόχους.
Δεν ξέρω από ποια κόπρο, από τι είδους περιττώματα, είναι φτιαγμένα τα μυαλά (και οι ψυχές, αν πιστεύετε στην ψυχή) αυτών των ανθρώπων. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι τόσο ανήθικοι και τόσο χοντρόπετσοι ώστε μετά από τόσους νεκρούς στο Μάτι (που ακολούθησαν τους 24 νεκρούς στη Μάνδρα) να εξακολουθούν όχι απλώς να στρογγυλοκάθονται στις θέσεις τους αλλά να κατηγορούν όλους όσους προσπαθούν να τους βάλουν μπροστά στον καθρέφτη. Από την άλλη κανένα τέρας, πόσο μάλλον ένα τέρας που στα χέρια του στάζει αίμα, δεν θέλει να δει τη μούρη του στον καθρέφτη. Και μπράβο του.
Μάνος Βουλαρινός
http://www.athensvoice.gr/politics/463435_ta-pio-adistakta-anthropakia