Μια καθαρή Αλμωπία – Μια ανθρώπινη Αλμωπία

Γράφει η Μελίτα Χισκάκη 

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος

Κοινώς αποδεκτή είναι η διαπίστωση ότι ο Δήμος μας δεν έχει κερδίσει τη μάχη στην καθαριότητα. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε όλο το γεωγραφικό χώρο της Αλμωπίας, με ένταση στα χωριά.

Η τεράστια καθυστέρηση στην υλοποίηση του δεύτερου κυττάρου του ΧΥΤΑ Αλμωπίας συνεπάγεται τόσο την αύξηση του χρονικού διαστήματος από την αποκομιδή ως την τελική εναπόθεση των απορριμμάτων στο ΧΥΤΑ Έδεσσας

με τα αντίστοιχα επακόλουθα στην ανεπάρκεια χρόνου και οχημάτων για την εξυπηρέτηση κυρίως των χωριών, όσο και την ανεξέλεγκτη αύξηση του κόστους διαχείρισης χωρίς βέβαια τα αντίστοιχα ανταποδοτικά αποτελέσματα. Επίσης η αύξηση του φορτίου στο ΧΥΤΑ Έδεσσας έχει μειώσει κατά πολύ το χρόνο ζωής του με άμεση συνέπεια τον κίνδυνο μελλοντικής αποσταθεροποίησης της λειτουργίας του ΧΥΤΑ Αλμωπίας.   

Άμεση πρέπει να είναι η κατάρτιση και φυσικά εφαρμογή  τοπικών σχεδίων διαχείρισης αποβλήτων. Τα σχέδια αυτά είναι σχέδια εντάσεως εργασίας και πέρα από το κριτήριο της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος με την αντίστοιχη μείωση της περιβαλλοντικής ευθύνης στη νομοθετημένη λογική «ο ρυπαίνων πληρώνει», το βασικό κριτήριο ελέγχου του τοπικού σχεδίου πρέπει να είναι η προστιθέμενη αξία σε εργατοώρες με αντίστοιχη αναγωγή στις θέσεις εργασίες, μόνιμες ή εποχιακές και η κλιμάκωση αυτών με πρόβλεψη αυξητικού συντελεστή χρονικά σταθερού ή μεταβαλλόμενου κατά τη χρονική διάρκεια ισχύος του σχεδίου.

Στα πλαίσια της σχεδιαζόμενης μελλοντικής οικονομικής αυτονομίας του Δήμου, η οργανωμένη εξεύρεση πόρων βραχυπρόθεσμα με μακροπρόθεσμη όμως προοπτική, με σκοπό τη διατήρηση  θέσεων εργασίας εξαρτημένων άμεσα ή έμμεσα από το Δήμο και καλύτερα η αύξηση των θέσεων αυτών, περνάει μέσα από τη σωστή προσέγγιση βασικών τοπικών διαχειριστικών σχεδίων.

Το ποσοστό συμμετοχής της ιδιωτικής πρωτοβουλίας κατά τη διάρκεια της διαχειριστικής περιόδου, θα πρέπει να οριστεί συγκεκριμένα και όχι δυνητικά, βασισμένο πάντα σε πραγματικά στοιχεία και σε απόλυτα πιθανά οικονομικά σενάρια. Βέβαια η σημερινή πολιτική πραγματικότητα είναι δυνητική και αυτό λίγο ή πολύ μεταφέρεται στη νομοθεσία. Η τοπική αυτοδιοίκηση όμως μπορεί και πρέπει να ξεπεράσει τις γενικότητες και τα εμπόδια της κεντρικής εξουσίας και με τον τρόπο αυτό να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες αστοχίας των σχεδίων.

Ως προς το τεχνικό κομμάτι , θα ήθελα να τονίσω την ιδιαιτερότητα του διευρυμένου Δήμου μας η οποία έγκειται στη μορφή της «ανοικτής πόλης» με πληθώρα οικισμών, συγκρίσιμων πληθυσμιακά, να εκτίνονται  διάσπαρτα περιμετρικά του «άστυ» το οποίο όμως δεν απέχει πολύ πληθυσμιακά με τους υπόλοιπους οικισμούς. Το εργαλείο που έχουμε στα χέρια μας για την αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων, είναι αρχικά και βασικά η ευρεία διαβούλευση των κατοίκων του κάθε οικισμού. Η λογική: τίποτα δεν εφαρμόζεται συνολικά-τοπικά εάν δεν υπάρχει ευρεία συναίνεση, πρέπει να εφαρμοστεί στην πράξη, πόσο μάλλον εάν αναλογιστούμε ότι η βαρύτητα του σχεδίου βρίσκεται στη λογική της «διαλογής στην πηγή».

Η αναγνωρισμένη πλέον αποτυχία των ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) κυρίως ως προς την οικονομική επισφάλεια των δήμων κατά την εφαρμογή των μεταξύ τους συμβάσεων όπως χαρακτηριστικά συμβαίνει στο Δήμο μας και έχει ως συνέπεια την ελλιπή, υποτυπώδης και χωρίς τελικό προορισμό ανακύκλωση, κάνει τη λύση της «διαλογής στην πηγή» να φαντάζει ως η μοναδική βιώσιμη επ’ ωφελεία του Δήμου φυσικά.

Λόγω της γεωμορφολογίας της περιοχής μας, η βέλτιστη πρακτική θα ήταν η εγκατάσταση δύο σταθμών μεταφόρτωσης που θα καλύπτουν αντίστοιχα την ανατολική και δυτική Αλμωπία.

Επίσης προτείνεται η κατασκευή ενός «πράσινου σημείου» εντός της Βιομηχανικής – Βιοτεχνικής ζώνης (ΒΙ.ΠΕ.) της Αριδαίας. Επισημαίνω εδώ ότι ο Δήμος θα πρέπει άμεσα να αδειοδοτήσει τη συγκεκριμένη ζώνη όπως αυτή έχει χωροθετηθεί από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο και να εξετάσει ενδεχόμενα επέκτασής της. 

Η παντελής έλλειψη χώρων εναπόθεσης μπαζών από το Δήμο, μας συγκαταλέγει εντός των ορίων των «τριτοκοσμικών» δήμων στους οποίους οι ανάγκες εναπόθεσης μπαζών καλύπτονται από τις όχθες των ρεμάτων τους. Άμεση είναι η ανάγκη καθορισμού των χώρων αυτών.  

Εν κατακλείδι ο πολιτισμός μας περνά μέσα από τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια μας. Ο Δήμος μας μπορεί να δημιουργήσει και να λειτουργήσει νέες πρακτικές που θα φέρουν νέες θέσεις εργασίας και θα έχει  άμεσα τα επιθυμητά αποτελέσματα. Το κόστος αυτής της εργασίας θα καλύπτεται κατά το μεγαλύτερο μέρος του από τα αποτελέσματα της ίδιας της διαχείρισης ενώ το κόστος ανά κάτοικο του Δήμου μας, θα μειωθεί σημαντικά.

Πρέπει άμεσα να υιοθετηθούν πρακτικές οι οποίες θα αυτοχρηματοδοτούν το αποτέλεσμα και το κόστος εργασίας δε θα αποτελεί έξοδο αλλά ανάπτυξη και δημιουργία. Τέλος η εργασία με τον τρόπο αυτό, θα κόψει τον ομφάλιο λώρο του «ρουσφετιού» και θα υπάγεται σε ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια αξιολόγησης της προσφερόμενης υπηρεσίας.    

 Μελίτα Χισκάκη