"Η υγεία των εθνών είναι πολύ πιο σημαντική από τον «Πλούτο των Εθνών»" Γουίλ Ντυράν, Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος

 

*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Αγνοώ την καταγωγή, την παιδεία και την ψυχοσύνθεση, την ηθική συγκρότηση και τα όρια σεξουαλικής εγκράτειας αυτού του ανθρώπου, γνωρίζω όμως "άνευ γελοίων τα σπουδαία μαθείν ου δυνατόν / Πλάτων",

ήτοι χωρίς να μάθεις τα γελοία δεν μπορείς να μάθεις τα σοβαρά. Ο εικονιζόμενος, αντιλαμβανόμενος τον εαυτό του ως άλλο λεγεωνάριο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιδιώκει με λάθος τρόπο να επικοινωνήσει το αυτονόητο στην ελληνική κοινωνία. Ότι κάθε πολίτης σε αυτή τη χώρα έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, (Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αρ. 19). Το δικαίωμα να προτάσσει-υπερασπίζεται αυτό που πιστεύει, δίχως περιορισμούς ή τον φόβο ρατσιστικών διακρίσεων/συμπεριφορών και τον κίνδυνο διώξεων. Στην περίπτωση δε του εικονιζόμενου, το δικαίωμα του, να υπερασπίζεται ελεύθερα τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Επ΄ουδενί, όμως, το δικαίωμά του, να ασελγεί, να υβρίζει και να κακοποιεί το ιερό εθνικό σύμβολο...

 

Φοβούμαι ότι ο εικονιζόμενος, προσλαμβάνει με λάθος τρόπο την ιδέα της ελευθερίας, αντιλαμβάνεται με διαφορετικό τρόπο την άσκηση αυτού του δικαιώματος. Η εικόνα του, συνιστά ιταμή πρόκληση και ευθεία προσβολή του πατριωτικού αισθήματος και της συνείδησης των πολιτών που αγαπούν την πατρίδα, σέβονται την ιστορία και τιμούν τα εθνικά σύμβολα. Η θλιβερή-αχαρακτήριστη συμπεριφορά του επικοινωνεί εσφαλμένα λάθος μήνυμα, αγγίζει, υπερβαίνει τα όρια της ανοχής των πολλών και αυτά τα όρια της δημοσίας αιδούς. Αν λοιπόν μια τέτοια προσβλητική συμπεριφορά γίνεται παραδεκτή από οποιονδήποτε δογματικό-προοδευτικό συνομιλητή, μη συνάδουσα με τα χρηστά ήθη της ελληνικής κοινωνίας κατά το σύνταγμα και τους νόμους, πολλώ μάλλον εκλαμβάνεται ως έκφραση δικαιώματος του εικονιζόμενου και των συνοδοιπόρων του, τότε τα αποτελέσματα που δημιουργεί είναι τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που επιδιώκει (ευαισθητοποίηση, κατανόηση και σεβασμό των δικαιωμάτων τους από την κοινωνία) ο ίδιος και τα μέλη της ως άνω κοινότητας των συμπολιτών μας...

Κατανοώ ότι ζούμε στο μεταίχμιο μιας εποχής που εισάγει νέα ήθη και λοιπές νεωτερικές αντιλήψεις, αντιλήψεις που γεφυρώνουν διαλεκτικά το χθες με το σήμερα όλων των δικαιωμάτων, της οποίας όμως τα αξιακά χαρακτηριστικά δεν έχουν γίνει ορατά ακόμη. Σε κάθε περίπτωση, δεν κάνω τον τιμητή της ηθικής καθαρότητας, ούτε υποδύομαι τον αδέκαστο φρουρό του αξιακού κώδικα της ελληνικής κοινωνίας. Προσεγγίζω ελεύθερα, αδογμάτιστα και θαρρετά, από την οπτική γωνία του ενεργού πολίτη, την ως άνω ποταπή εικόνα-συμπεριφορά. Πιστεύω ότι το να είναι κανείς δογματικός ή προκατειλημμένος, είναι κακό και συχνά επικίνδυνο για την ερμηνεία και την κατανόηση μιας συμπεριφοράς. Για τον λόγο αυτό, επιλέγω να μην υποκύψω στον πειρασμό μιας ακραίας προσέγγισης που γεννά ως είθισται εύκολα παρεξηγήσεις, οδηγεί συχνά σε παρανοήσεις που ενίοτε παρεισφρύουν και εμφιλοχωρούν σε τέτοια ζητήματα. Ομιλώ ως ένας βαθύτατα προσβεβλημένος Έλληνας πολίτης, με τον προσήκοντα σεβασμό, τη δέουσα πατριωτική ευαισθησία και την ισχυρή αταλάντευτη προσήλωση για το εθνικό σύμβολο της ιερής πατρίδας, που νιώθει ως ύψιστο αδιαπραγμάτευτο εθνικό καθήκον την υπεράσπιση του...

 Χρήστος Κ. Μακρίδης

 *Πολιτικός Επιστήμων 

- Τεχ.Γεωπόνος - Παιδαγωγός