Έρημη πόλη, απάτητη και απαγορευμένη
χωρίς τους κατοίκους της, άλαλη
τα σπουργίτια και τα χελιδόνια
έφυγαν κι αυτά μαζί με τους ανθρώπους
κάποτε έσφυζες από ζωή
τώρα μόνο φίδια, τρωκτικά και κατσαρίδες
έμεινε το θρόισμα του ανέμου
με τα κυπαρίσσια να λικνίζονται λυπημένα
λίγα δένδρα ανθεκτικά της Αυστραλίας άνυδρα
ακακίες, δωδωναίες, ευκάλυπτοι επιβίωσαν
που και που καμιά μπουρνελιά ξεπροβάλει
μέσα από τα σπίτια, με τα κλαδιά τους
σαν χέρια τεταμένα που ζητούν βοήθεια
βγαίνουν από τις ορθάνοιχτες πόρτες και τα παράθυρα
αφού κι αυτά τα ξήλωσαν, λάφυρα ενός πολέμου
που δεν έγινε ποτέ
μόνο σφαγή και εκτοπισμένοι
επειδή ήμασταν ριζωμένοι σ’ αυτήν την γη
και μιλούσαμε ελληνικά,
ποτέ δεν μας συγχώρεσαν για την ιστορία μας
και τον πολιτισμό μας, γιατί εμείς και όχι αυτοί
έμποροι όπλων και συνειδήσεων
βάρβαροι σε δύση και ανατολή.
Η διεύθυνση της καρδιάς μου δεν άλλαξε
Ρηγίνος Μέσσιος Λαμαρτίνου 6
Ενορία Σταυρού Αμμόχωστος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου