ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

Το θέμα των επενδύσεων προφανώς και είναι πρωταρχικού ενδιαφέροντος και έτσι ακριβώς το αντιμετώπισε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είναι τουλάχιστον αστειότητες τα όσα ισχυρίζεται η ΝΔ περί αδράνειας του ΣΥΡΙΖΑ  όσον αφορά στις επενδύσεις

Είναι δυνατόν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ήταν κατά των επενδύσεων και παρ’ όλα αυτά να κατάφερε να μειώσει την ανεργία κατά 10%; Από τον ουρανό έπεσαν αυτές οι εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας; Να σοβαρευτούν επιτέλους στη ΝΔ.

Η πραγματικότητα είναι ότι επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είχαμε ρεκόρ δεκαετίας στις επενδύσεις. Αναφέρουμε δύο μόνο στοιχεία:

(α) Καταφέραμε να εκτοξεύσουμε τις Ξένες Άμεσες Επενδύσεις στο 2% του ΑΕΠ (στοιχεία ΟΟΣΑ) καταγράφοντας ρεκόρ 20ετίας, ενώ το διάστημα 1995-2015 αυτές ήταν  της τάξης του 1% του ΑΕΠ ή και λιγότερο.

(β) Καταφέραμε η Ελλάδα να έχει την πρωτιά στην αξιοποίηση του πακέτου Γιούνκερ.

Ούτε αυτά έπεσαν από τον ουρανό. Ήταν αποτέλεσμα της σκληρής, συστηματικής και πολυεπίπεδης προσπάθειας της κυβέρνησης μας να ενισχύσει παραγωγικές δραστηριότητες υψηλής προστιθέμενης αξίας και να δημιουργήσει ένα θεσμικό πλαίσιο που θα εγγυάται διαφάνεια, αντικειμενικότητα και σαφείς κανόνες για όλους. Για παράδειγμα, οι πολίτες που κάνουν αίτηση για επιδότηση από το ΕΣΠΑ γνωρίζουν πλέον εκ των προτέρων τη βαθμολογία τους.

Εξίσου σημαντικό όμως ήταν και το ότι οργανώσαμε περιφερειακά, αναπτυξιακά συνέδρια σε ολόκληρη τη χώρα, μέσα από τα οποία συγκροτήσαμε μια συνεκτική αναπτυξιακή στρατηγική με σαφείς προτεραιότητες και χρονοδιαγράμματα. Μια στρατηγική με στόχο τη δίκαιη ανάπτυξη, στο πλαίσιο της οποίας η ενίσχυση των εργαζόμενων και η προστασία του περιβάλλοντος ήταν αναπόσπαστα συνυφασμένες με την παραγωγική ανασυγκρότηση και την οικονομική μεγέθυνση.

Ενώ σήμερα τι βλέπουμε; Μιαν απίστευτη οπισθοδρόμηση στις πρακτικές που οδήγησαν στην κρίση και τη χρεοκοπία το 2009:

--συρρίκνωση των εργασιακών δικαιωμάτων και της προστασίας του περιβάλλοντος διότι αυτά υποτίθεται ότι συνιστούν εμπόδιο για τις επενδύσεις,

--αντί για κανόνες που θα γίνονται σεβαστοί απ’ όλους, φωτογραφικές διατάξεις υπέρ κομματικών φίλων και ισχυρών συμφερόντων,

--παντελή έλλειψη μακρόπνοου αναπτυξιακού σχεδιασμού.

Αυτά όμως δεν συγκροτούν αναπτυξιακή πολιτική αλλά συνταγή καταστροφής.