κομμουνιστοφάγους οπαδούς του.
Τελικά ο κ. Μητσοτάκης το ξανασκέφτηκε. Οι γιορτές μίσους στον Γράμμο και στο Βίτσι την Κυριακή δεν θα έχουν την επίσημη κάλυψη του πρωθυπουργού με την παρουσία του υφυπουργού Αμυνας Αλκιβιάδη Στεφανή. Παρά το γεγονός ότι η παρουσία αυτή διαφημίστηκε από τους οργανωτές με κάθε επισημότητα και παρά την άρνηση μέχρι χθες του κυβερνητικού εκπροσώπου να δώσει μια ικανοποιητική εξήγηση για την πρωτοφανή αρχική απόφαση, η κυβέρνηση μέτρησε τις αντιδράσεις και έκανε πίσω.
Καλοδεχούμενη βέβαια η υποχώρηση. Οταν ένας πολιτικός αναγνωρίζει το λάθος του και ανακαλεί μια λανθασμένη απόφαση, που κατακρίθηκε από τα κόμματα της Αριστεράς και του Κέντρου, οι πολίτες οφείλουν να του το αναγνωρίσουν. Πολύ περισσότερο που για να προχωρήσει σ’ αυτήν την αναδίπλωση ο κ. Μητσοτάκης ήταν υποχρεωμένος να αφήσει εκτεθειμένους όλους τους χειροκροτητές του, που επί μέρες πάσχιζαν να μας πείσουν ότι πολύ καλώς θα συμμετάσχει ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού στις εκδηλώσεις.
Η «Εφ.Συν.» είχε εγκαίρως επισημάνει το γεγονός, ότι με την πολιτική αυτή απόφαση, να παραβρεθεί δηλαδή εκπρόσωπος του πρωθυπουργού στις εκδηλώσεις αυτές, ακυρώνεται μια εθνική κόκκινη γραμμή που ισχύει εδώ και σαράντα χρόνια, από την πρώτη εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ. Με πρωτοσέλιδό της η «Εφ.Συν.» («Το unfair του Κυριάκου. Εμφυλιοπολεμικό ολίσθημα από τον πρωθυπουργό», 24.8.2020) ξεκαθάριζε:
Δεν υπάρχει καμιά κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση που να πρόβαλε ανοιχτά αυτές τις γιορτές μίσους και καμιά από το 1980 και στο εξής που να έστειλε εκπρόσωπό της (είτε τις καλοκαιρινές στον Γράμμο και στο Βίτσι είτε τις Δεκεμβριανές στου Μακρυγιάννη).
Η εκδήλωση δεν αφορούσε –όπως επιχειρήθηκε να προβληθεί– όλα τα θύματα του εμφυλίου, αλλά σαφώς τους «μαχητές του εθνικού στρατού», οι οποίοι πολέμησαν κατά του «κομμουνιστοσυμμοριτισμού».
Οι οργανωτές της εκδήλωσης, δηλαδή η ΕΑΑΣ (Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών Στρατού), ελέγχονται για μια σειρά πολιτικές πρωτοβουλίες. Ανάμεσα σε αυτές η προκλητική επίσκεψη της ηγεσίας της ΕΑΑΣ στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, μετά τη δολοφονία Φύσσα και την άσκηση διώξεων εις βάρος των στελεχών της με την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος ότι διευθύνουν μια εγκληματική οργάνωση.
Στο σχετικό ρεπορτάζ επισημαίναμε ότι η κίνηση του πρωθυπουργού είχε μοναδικό στόχο το κλείσιμο του ματιού στους ψηφοφόρους της ναζιστικής οργάνωσης που έχουν μείνει ανέστιοι μετά την πολυδιάσπασή της και τις καθημερινές πολιτικές κλοτσοπατινάδες που διεξάγονται δημόσια μεταξύ των πρώην συναγωνιστών Μιχαλολιάκου, Λαγού, Κασιδιάρη κ.λπ.
Μητσοτάκης κατά Μητσοτάκη
Αλλά το σοβαρότερο είναι άλλο. Η πολιτική κάλυψη των τελετών αυτών παραβιάζει τον νόμο και μάλιστα έναν νόμο ο οποίος φέρει τη σφραγίδα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Σύμφωνα με τον νόμο 1863/89, για την «άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου 1944-1949», η περίοδος «από την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής μέχρι 31.12.1949 αναγνωρίζεται ως “περίοδος εμφυλίου πολέμου”. Οπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο όρος “συμμοριτοπόλεμος” αντικαθίσταται με τον όρο “εμφύλιος πόλεμος” και όπου “συμμορίτες” με τον όρο “Δημοκρατικός Στρατός”».
Αυτά όλα ήταν γνωστά, αλλά η κυβέρνηση επέμενε μέχρι χθες ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει. Την Πέμπτη το μεσημέρι, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του δημοσιογράφου Ν. Ανανιάδη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος θεωρούσε το ζήτημα λήξαν: «Εχουν δοθεί απαντήσεις το προηγούμενο διάστημα σε σχέση με την εκπροσώπηση αυτή». Φυσικά καμιά απάντηση δεν είχε δοθεί, όπως αποδείχτηκε τώρα με τη σιωπηλή αλλά κραυγαλέα υπαναχώρηση.
Πρετεντέρης και σία
Εκείνοι που μένουν απολύτως εκτεθειμένοι είναι οι όψιμοι κομμουνιστοφάγοι, εκείνοι που θεώρησαν ότι με τον κ. Στεφανή στον Γράμμο πρέπει κι αυτοί να στρατευτούν από πίσω του, ως το τάγμα των «επιθυμητών» της κυβέρνησης. Στη δημοσιογραφική ναυαρχίδα του εφοπλιστή κ. Μαρινάκη ο Γιάννης Πρετεντέρης ξιφούλκησε κατά της «Εφ.Συν.»: «Αν ένας πολιτικός διαπράττει “πολιτικό ολίσθημα πρώτου μεγέθους” όταν τιμά τους νικητές (“Εφ.Συν.”, 24.8), τότε το ίδιο ολίσθημα ιδίου μεγέθους διαπράττουν όσοι χειροκροτούν τους ηττημένους. Στον Εμφύλιο άλλωστε δεν νίκησαν οι “ακροδεξιοί”. Νίκησε όλη η Ελλάδα πλην κομμουνιστών.
Στο ίδιο στρατόπεδο βρέθηκαν ο βασιλιάς κι ο Παπάγος, ο Πλαστήρας κι ο Σοφοκλής Βενιζέλος, ο Παπανδρέου κι ο Κανελλόπουλος, ο Καρτάλης κι ο Ζέρβας. Αλλά έχω και μια πρόσθετη απορία. Καταλαβαίνω γιατί οι νικητές τιμούν την επιτυχία τους. Για ποιον λόγο όμως οι ηττημένοι μαζοχίζονται να δοξάζουν μια ήττα που τους εξαφάνισε για εξήντα χρόνια από τον πολιτικό χάρτη;» («Τα Νέα», 26.8).
Αλλά αυτή είναι η λογική του μίσους που υποτίθεται ότι έχουμε αφήσει πίσω μας: «όλη η Ελλάδα πλην των κομμουνιστών». Η φιλοσοφία του μετεμφυλιακού κράτους βίας που οδήγησε στη χούντα ήταν ακριβώς αυτή που θεωρούσε μια πολιτική πτέρυγα «μιάσματα» της Ελλάδας. Η κυβέρνηση καλά έκανε και δεν επικρότησε αυτή τη γραμμή. Το τίμημα ήταν ότι έτσι γελοιοποιήθηκαν οι πιο πιστοί της οπαδοί.
Φυσικά, ο κ. Πρετεντέρης και ο κ. Μαρινάκης είναι απολύτως ελεύθεροι να πιστεύουν και να διαλαλούν τις όποιες εμφυλιοπολεμικές απόψεις τους. Μπορούν ελεύθερα να παραβρεθούν την Κυριακή και στις τελετές αυτές. Αλλωστε δεν είναι μόνοι τους. Εχουν δίπλα τους τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη, που λέει ακριβώς τα ίδια, με τη δική του διάλεκτο: «Δόξα και τιμή στους μαχητές του Εθνικού Στρατού στον Γράμμο και στο Βίτσι, που νίκησαν κι έτσι μπορεί η “Εφ.Συν.” και η “Αυγή” να γράφουν παπάτζες Αλλιώς μόνο “Ριζοσπάστης”, σύνορα στη Λάρισα και θα τους είχε κεράσει ο Γούσιας από μία σφαίρα στον σβέρκο»...
Δημήτρης Ψαρράς
Πηγή:efsyn.gr
Ξεφτιλισμένα ανθρωπάκια.
ΑπάντησηΔιαγραφή