Πληθαίνουν τα εσωκομματικά πυρά στην κυβέρνηση...

23.9.20

Ολοένα και συχνότερα είναι τα «φίλια» πυρά, δημόσια και μη, για την κυβέρνηση της ΝΔ που φαίνεται να έχασε πολύ γρήγορα τη φαινομενική συσπείρωσή της, σε ένα κυκεώνα πολιτικών αποτυχιών, σκανδάλων και κυβερνητικής απραξίας σε όλους τους τομείς. 

Η... «επένδυση» δεκάδων εκατομμυρίων στην επικοινωνία και η εικόνα που καλλιεργεί το «γαλάζιο» μιντιακό σύστημα αδυνατεί πλέον να κρύψει και τα προβλήματα και τις διαμάχες στο εσωτερικό της ΝΔ, που οδεύει από φιάσκο σε φιάσκο. Υπουργοί και στελέχη κατηγορούν ο ένας τον άλλον μετά από κάθε φιάσκο, αποποιούμενοι τις ευθύνες τους. Είναι αυτό που η «γαλάζια» ΚΕΔΕ, μετά τον τραγέλαφο με τις «μάσκες αλεξίπτωτα», χαρακτήρισε ως «κρυφτούλι ανευθυνουπεύθυνων».

Οι τελευταίες διαδοχικές και χτυπητές αποτυχίες της κυβέρνησης δημιουργούν εκνευρισμό ακόμη και στους πιο πιστούς οπαδούς της ενώ απελευθερώνουν «κεντρομόλες» δυνάμεις στο εσωτερικό. Η αρχική ενόχληση για το υπερσυγκεντρωτικό και πρωθυπουργικοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης έχει μετατραπεί σε ανοιχτή δυσαρέσκεια των υπουργών. Παράλληλα δεν κρύβεται η ενόχληση στις τάξεις της κυβέρνησης για τη συνεχιζόμενη στήριξη σε συγκεκριμένους υπουργούς που πρωταγωνιστούν στις μεγαλύτερες αποτυχίες, όπως οι Θεοχάρης, Μενδώνη, Κεραμέως, Βρούτσης, Κικίλιας και ενώ η λίστα, τις τελευταίες εβδομάδες «εμπλουτίζεται». 

Η κυβέρνηση ταλανίζεται από το φιάσκο με τις μάσκες, ένα ενδεικτικό περιστατικό του χάους στο χώρο της εκπαίδευσης από τον ανύπαρκτο σχεδιασμό για το άνοιγμα των σχολείων. Την ίδια στιγμή η καταστροφική διαχείριση στο άνοιγμα του τουρισμού οδήγησε σε νέα έξαρση των κρουσμάτων και το ενδεχόμενο ενός νέου lockdown έρχεται όλο και πιο κοντά. Η υποσχόμενη ενίσχυση του ΕΣΥ δεν έγινε ποτέ και το σύστημα βρίσκεται στο «κόκκινο», ενώ ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή ενός δεύτερου κύματος. Είναι χαρακτηριστικό πως το Νοσοκομείο Νικαίας αδυνατεί να νοσηλεύει πλέον κρούσματα κορονοϊού εξαιτίας της υποστελέχωσης και των ελλείψεων σε υποδομές. 

Οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες χαρακτηρίζουν πλέον και τις επιστημονικές εισηγήσεις της ειδικής επιτροπής. Τα στοιχεία που έχει το Μαξίμου για την εξέλιξη της πανδημίας καταγράφουν τον κίνδυνο και οι εκτιμήσεις επιστημονικών ερευνών είναι δυσοίωνες. Ωστόσο υπάρχουν και τα δεδομένα για τις ανύπαρκτες αντοχές της οικονομίας. Ακόμη και στην αναμενόμενη κακοκαιρία του κυκλώνα «Ιανού», η αποτυχία διαχείρισης ήταν τέτοια που υπουργοί και πρωθυπουργός φοβήθηκαν να έρθουν σε επαφή με τους κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν, και οι αυτοψίες γίνονται κυρίως «από αέρος». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποδοκιμάστηκε στην Καρδίτσα από εξοργισμένους πολίτες που καταγγέλλουν την ολοκληρωτική απουσία του κρατικού μηχανισμού και της κυβέρνησης. 

«Εν αναμονή Πρωθυπουργός» ο Τσίπρας - Ταπεινωμένος ο Σαμαράς;

Το γεγονός ότι ήδη η κυβέρνηση έχει αποτύχει σε μια σειρά από πεδία και έχει καθηλωθεί «μεταρρυθμιστικά», προκαλεί αντιδράσεις σε πολλά επίπεδα. Ακόμη και ο φιλοκυβερνητικός Τύπος δεν μένει έξω από την κριτική. Με ένα άρθρο και απρόσμενο τίτλο ο εκδότης του Φιλελεύθερου Θανάσης Μαυρίδης μιλά για τον Τσίπρα ως «εν αναμονή Πρωθυπουργό». Παρότι ο στόχος του άρθρου είναι να υπενθυμίσει στο εσωτερικό της ΝΔ ότι βρίσκεται σε τέλμα και όχι φυσικά να τεκμηριώσει τον τίτλο του, το μήνυμα που στέλνει είναι σαφές. Eνώ η φημολογία λέει ότι το άρθρο εξόργισε το περιβάλλον του Κ. Μητσοτάκη.

Άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα έρχεται με τα μνημόνια που πρέπει να ψηφιστούν με τη Βόρεια Μακεδονία και την ονομαστική ψηφοφορία που ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρχικά, το Μέγαρο Μαξίμου «σταμάτησε» τα τρία μνημόνια στο δρόμο για τη Βουλή, όμως αυτό θα γίνει αργά ή γρήγορα. Εύκολα ή δύσκολα οι βουλευτές θα πειστούν να κάνουν μια μεγαλοπρεπή κυβίστηση, όπως άλλωστε ήδη ο πρωθυπουργός, και να ψηφίσουν τα μνημόνια. Το πρόβλημα είναι φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς: 

Αρχικά επιχειρείται να παρουσιαστεί ως «αντίδραση» η αποχή του πρώην πρωθυπουργού από την ψηφοφορία. Πλην όμως αυτό θα ήταν το «καλό σενάριο» για ο οποίο πιέζει η κυβέρνηση. Στην ουσία τόσο στο Μαξίμου όσο και στο επιτελείο του Σαμαρά γνωρίζουν καλά ότι μια αποχή, άρα μια φυγομαχία, δεν μπορεί να διασώσει από την πολιτική ταπείνωση τον άνθρωπο που εδραίωσε την πολιτική του καριέρα πάνω στο Μακεδονικό και διακηρύττει ότι είναι «της αντρικής σχολής». Και ξέρουν όλοι ότι η αξιωματική αντιπολίτευση αναμένει εκτός από την πολιτική της δικαίωση στη Βουλή και τον -δικαιολογημένο- εξευτελισμό των πρωταγωνιστών των συλλαλητηρίων και της εθνικιστικής ρητορικής. 

«Ο σαλτιμπάγκος από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ»

Ιδιαίτερη είναι η περίπτωση του Άδωνι Γεωργιάδη, οι διαδοχικές αποτυχίες του οποίου σε συνδυασμό με την απόπειρα χάραξης προσωπικής πολιτικής - κυρίως αυτή- έχουν ενοχλήσει το Μέγαρο Μαξίμου που τον αποψίλωσε από τις αρμοδιότητες, έχοντας μετατρέψει τον Αντιπρόεδρο του κόμματος σε διακοσμητικό υπουργό «ζαρζαβατικών». Όμως, η εξέλιξή του όλα αυτά τα χρόνια στους εσωτερικούς συσχετισμούς  ως πόλου εξουσίας, σε συνδυασμό με τον τοξικό του λόγο, τον καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνο, αφού με τον ένα ή άλλο τρόπο κλιμακώνει την έκφραση δυσαρέσκειας προς το Μητσοτάκη. 

Πληθαίνουν όμως και οι φωνές όσων ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με την παρουσία του στη συντηρητική παράταξη. Με μια ανάρτηση-ποταμό,  ο γνωστός πολιτευτής της ΝΔ, προερχόμενος από τις «φιλελεύθερες» τάσεις Αντύπας Καρίπογλου, περνά τον Άδωνι Γεωργιάδη «γενιές δεκατέσσερις», λέγοντας όσα για χρόνια επαναλαμβάνει η αντιπολίτευση για τον ακροδεξιό βουλευτή. 

Σημειώνει πριν από λίγες μέρες:

«Αυτός ο σαλτιμπάγκος, αφού επί χρόνια παραληρούσε ως στέλεχος του ακροδεξιού ΛΑΟΣ του άλλου σαλτιμπάγκου, του Καρατζαφέρη, κατόρθωσε να γίνει υπουργός ναυτιλίας στην κυβέρνηση Παπαδήμου (η οποία είχε 4 υπουργούς Εθνικής Άμυνας, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι, για τέτοια κριτήρια μιλάμε). Το μόνο έργο που έκανε τότε, ήταν να αλλάξει τις πινακίδες στα γραφεία του υπουργείου σε πολυτονικό. Καραγκιοζιλίκια, δηλαδή. Πήδηξε όμως στην Νέα Δημοκρατία και ανταμείφθηκε με την θέση του υπουργού Υγείας. Εκεί, αφού για αρκετό διάστημα δεν έκανε τίποτα, κατάλαβε ότι με την τρόικα απέναντι δεν έχει ψωμί, έκανε κωλοτούμπα και συντάχθηκε μαζί της, με αποτέλεσμα οι πάντοτε αφελείς του "κεντρώου" χώρου να του πιστώνουν τις μεταρρυθμίσεις που επιβάλλονταν απ΄έξω και να τον αναγορεύσουν σε "μεταρρυθμιστή".

Κατόπιν, εκπρόθεσμα και τηρώντας το στυλ μπαλαφάρας με το οποίο πολιτεύεται (τον θυμάστε να τρέχει να προλάβει την πόρτα της Συγγρού ανοιχτή), έβαλε υποψηφιότητα για αρχηγός της ΝΔ. Αυτός γνώριζε ότι δεν πρόκειται να εκλεγεί και απέβλεπε σε ανταλλάγματα, αλλά αυτό δεν εμπόδισε πλήθος "φιλελεύθερων" να τον υποστηρίξουν, επειδή δεν ξέρουν να ξεχωρίζουν αυτόν που δουλεύει απ΄αυτόν που τους δουλεύει.

Το πράγμα δούλεψε, αντάλλαξε την υποστήριξή του στον Κυριάκο Μητσοτάκη με την θέση του αντιπροέδρου. Σε όλη την διάρκεια της αντιπολίτευσης, περιφερόταν στα κανάλια τσιρίζοντας, πράγμα που έπεισε τους πάντοτε οξυδερκείς "κεντρώους" ότι εκτός από εργατικός, είναι και μαχητικός. Σοβαροί (ή "σοβαροί") άνθρωποι τον επευφημούσαν επειδή "έδινε πόνο", χωρίς να νοιάζονται για το πόσο πιο δεξιά έσερνε συνεχώς την ΝΔ. Εξυπναδίτσες, τσιρίδες, οργίλο ύφος, βλακώδεις υπεραπλουστεύσεις και θρασεία αγραμματοσύνη, ντυμένη με μιξοκαθαρεύουσα, ό,τι δηλαδή έπρεπε να απωθεί τον κεντρώο χώρο, αυτός τους το πουλούσε για "φιλελευθερισμό" κι αυτοί το αγόραζαν.

Κι έτσι, αναγκαστικά, μετά την επικράτηση του ΚΜ, πήρε και σοβαρό υπουργείο, υπό τις επευφημίες των αφελών που περίμεναν να μπουν οι μπουλντόζες παντού, από πέρσι τον Αύγουστο. Αντ΄αυτού, ο υπουργός ανάπτυξης έδινε συνεντεύξεις για τον "νόμο και την τάξη". Αυτό ήξερε, αυτό μολογούσε. Όταν έσκασε η πανδημία, ξεδιπλώθηκε όλος ο τραμπισμός του, που γοήτευσε τους γιαλαντζή φιλελεύθερους. Εναντίον του λοκντάουν, υπέρ της "οικονομίας" (για την οποία έχει μαύρα μεσάνυχτα), στο τέλος για να επιπλεύσει στην επικαιρότητα περιφερόταν με την μεζούρα και μετρούσε αποστάσεις καθισμάτων για να ανοίξει μια ώρα πιο γρήγορα η οικονομία με "ασφάλεια", την ίδια ώρα που παραβίαζε κάθε μέτρο ασφαλείας προκειμένου να φωτογραφηθεί με παπάδες, όπως κάνει κάθε φιλελεύθερος που σέβεται τον εαυτό του.

Είδε κι απόειδε ο πρωθυπουργός, τον αποψίλωσε από τις αρμοδιότητές του, αλλά έτσι που τα έκαναν όλοι τους, δεν μπορούσε να τον εκπαραθυρώσει. Αυτό είναι το κακό με τα σούργελα. Νομίζεις ότι τα χρησιμοποιείς και ξυπνάς ένα πρωί κι έχουν δύναμη που δεν μπορείς να αγνοήσεις. Τι να κάνει κι αυτός, τώρα που βλέπει ότι ανέβηκε ψηλά στο δέντρο κι άρχισε ο κόσμος να βλέπει το θέαμα, κάνει αυτό που ξέρει. Βγάζει ακροδεξιές τσιρίδες»...

Θοδωρής Καραγιαννίδης

tvxs.gr