Διάλεξαν τώρα να προκαλέσουν την κοινωνία

...με 60 ώρες εργασίας την εβδομάδα...

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πολύ καλά τι θα δημιουργήσει το νομοσχέδιο για την αλλαγή του βασικού εργασιακού νόμου στην χώρα (1264/82) που ενέκρινε το χθεσινό υπουργικό μετά από εισήγηση του Γιάννη Βρούτση.

Το παραδέχθηκε ο ίδιος στην... συνέντευξή του στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης όταν πρώτη φορά ανακοίνωσε με αόριστο τρόπο τις προθέσεις του. Όπως είχε τότε προβλέψει ο πρωθυπουργός «είναι βέβαιο ότι αμέσως θα ηχήσουν τα «τύμπανα του πολέμου», γιατί τα εργασιακά έχουν και μία εικόνα ταμπού για την αντιπολίτευση, ως προς το πόσο επιδιώκει να τα σηκώνει».

Αυτή η παραδοχή δείχνει πως το Μέγαρο Μαξίμου έχει επίγνωση του ότι το εργασιακό νομοσχέδιο θα προκαλέσει αντιδράσεις. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση επιλέγει σε αυτή την συγκυρία να το προωθήσει. Στην κρίσιμη καμπή για την πορεία της πανδημίας.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Το νομοσχέδιο που εισηγείται η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης οδηγεί την εργασία δεκαετίες πίσω.

Σε ένα παρελθόν που θα έπρεπε όχι απλά να μην συζητείται η επαναφορά του, αλλά το πώς θα εφαρμοστούν μέτρα στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Δηλαδή στην μείωση των ημερησίων ωρών απασχόλησης, όπως έχει συζητηθεί σε πολλές χώρες της Ευρώπης και του κόσμου.

Ο συνδυασμός των προβλέψεων του νομοσχεδίου με την πραγματικότητα δεν αφήνει καμία αμφιβολία για το πώς θα λειτουργήσει.

Με απλά λόγια: Ο νέος νόμος θεσμοθετεί την εργασία των 10 ωρών την ημέρα με την αίρεση της παροχής ρεπό ή αδειών μέσα στο ίδιο 6μηνο. Αυτό θα συμβεί δίχως την συναίνεση του εργαζόμενου, ο οποίος θα κληθεί να εργαστεί 10ωρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σε συνδυασμό με το ότι νέοι κλάδοι θα μπορούν με μία απλή διαδικασία να ενταχθούν στην κατηγορία αυτών που δεν έχουν κυριακάτικη αργία. Πρακτικά δηλαδή μιλάμε για εργάσιμη εβδομάδα 60 ωρών! Επίσης για επισήμως απλήρωτες υπερωρίες.

Προσθέστε το ότι οι επιθεωρήσεις εργασίας δεν θα έχουν πλέον την δυνατότητα να ελέγξουν άμεσα καταγγελίες εργαζομένων και να προχωρήσουν σε διευθετήσεις. Η αρμοδιότητα ανατίθεται στον ΟΜΕΔ που ουσιαστικά αποτελεί μία «δικαστικού» τύπου χρονοβόρα διαδικασία.

Επίσης με βάση τα ειδικά μέτρα που έχουν ληφθεί για τον Covid 19 ο εργοδότης δεν οφείλει να αποδώσει άμεσα στην επιθεώρηση εργασίας τα στοιχεία για το πόσες ώρες και ημέρες εργάζεται το προσωπικό.

Ερώτημα αποτελεί τι θα συμβεί στην περίπτωση που εφαρμοστεί παράλληλα και το άλλο «ειδικό μέτρο» για την τρέχουσα περίοδο σύμφωνα με το οποίο η απουσία για λόγους Covid 19 αναπληρώνεται με 1 ώρα επιπλέον εργασία για 45 ημέρες. Στην περίπτωση αυτή φθάνουμε στις 11 ώρες ημερήσιας εργασίας και στις 66 εβδομαδιαίως.

Ας συνυπολογίσουμε τώρα σε όλα αυτά τα υψηλότατα ποσοστά ανεργίας που είναι ένας μόνιμος μοχλός πίεσης για κάθε εργαζόμενο. Έτσι έχουμε πλήρη την εικόνα μιας εργασιακής δυστοπίας.

Το νομοσχέδιο προωθεί αλλαγές όμως και στο δικαίωμα του συνδικαλισμού. Συνήθεις δραστηριότητες των συνδικάτων θεωρούνται πλέον «ποινικά κολλάσιμες». Γίνεται λόγος ακόμη και για άσκηση .... «ψυχολογικής βίας» που μπορεί να προκύψει από τις δραστηριότητες των συνδικαλιστικών σωματείων. Δίνοντας στο νομοθέτημα μια σαφέστατη χροιά και προσανατολισμό.

Μετά από αυτά προκύπτουν με σαφήνεια πολιτικά ερωτήματα. Ο τρόπος που θα απαντηθούν από τους πολίτες δύσκολα θα είναι ευνοϊκός για την κυβέρνηση.

Γιατί επιλέχθηκε η προώθηση ενός τέτοιου νόμου σε μία περίοδο που η πανδημία «καλπάζει»;

Αρκεί η κυβερνητική δικαιολογία της ανάγκης για «επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων» να εξηγήσει τον λόγο που γίνεται μια επιλογή που αναμφισβήτητα οδηγεί σε κοινωνική και πολιτική σύγκρουση;

Μπορεί όταν εισηγείται τέτοια νομοσχέδια η κυβέρνηση να μιλά ταυτόχρονα για την ανάγκη κοινωνικο-πολιτικής συναίνεσης απέναντι στον Covid 19;

Ο μέσος πολιτης καταννοεί πως η πανδημία γίνεται αφορμή για την προώθηση σχεδιασμών σε συνθήκες κοινωνικού φόβου, Με εμφανέστατη την προσδοκία να υπάρξουν λιγότερες κοινωνικές αντιστάσεις.

Ιδίως μάλιστα όταν θα συντρέχουν σωρευτικά όλες οι συνθήκες που θα μπορεί να επικαλεστεί ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ώστε να εφαρμόσει την νομοθεσία που ψηφίστηκε τον Ιούλιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων.

Και μια τελευταία απορία: θεωρείται πολιτικό επιχείρημα ή χλευασμός η δήλωση που έκανε ο Γιάννης Βρούτσης στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο; Υποστήριξε πως το νομοθέτημα «διευκολύνει τους εργαζομένους στην αναζήτηση της ισορροπίας μεταξύ προσωπικής και επαγγελματικής ζωής»….

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr

Αναρτήθηκε από nonews-NEWS