Σιωπή τα βράδια στην κωμόπολη και πριν την καραντίνα. Ευτυχώς οι
γειτόνοι, όλοι τροβαδούροι,
στο σαλόνι, ακολουθεί δεύτερη τρίτη φωνή από όλα τα διαμερίσματα, η
χορωδία της καραντίνας με συνοδεία τα καζανάκια της ανακούφισης .
Μετά βαθιά σιγή, λες και όλοι πέφτουμε σε περισυλλογή, σαν τους
φυλακισμένους που χτυπούν συνθηματικά στους τοίχους με νόημα.
Μόνο αυτοί που πέρασαν χειρότερα ξέρουν να υπομένουν. Ο κινητήρας
του αεροπλάνου που περνά από πάνω μας, μια νότα παρηγοριάς πως
κάτι κινείται στα τριάντα έξι χιλιάδες πόδια. Τόσο καλά περνούμε, αφού
προλάβαμε να καζανέψουμε, και το κρασί με την πρώτη μετάγγιση
είναι τέλειο, για να ξεχνιόμαστε ταξιδεύοντας στις μέρες της ελευθερίας
μας.
16/11/20 Ρηγίνος
Υ.Γ.
Η επανάσταση μας μετριέται με το πόσο ψύχραιμοι είμαστε και να μην
αρχίσουμε να μασούμε σίδερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου