Είκοσι πέντε χρόνια έρευνας χρειάστηκαν –όπως αναφέρεται στο εξώφυλλο του βιβλίου- προκειμένου να συγκεντρωθεί το αδημοσίευτο και σπάνιο υλικό που καθόρισε την ιστορική πορεία της χώρας και πάνω του στηρίζεται το βιβλίο του Αλέξη Παπαχελά «Ένα σκοτεινό δωμάτιο».
Το iEidiseis δημοσιεύει ένα ελάχιστο πλην σημαντικό απόσπασμα του ιδιαίτερα αποκαλυπτικού βιβλίου, στο οποίο και θα επανέλθουμε:
ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Ο Καραμανλής είχε την ευκαιρία να εκφράσει με ωμό τρόπο τις απόψεις του για την πολιτική του Κίσινγκερ στις συναντήσεις που είχε με τον απεσταλμένο του, πρέσβη Ουίλιαμ Τάιλερ. Ο Κίσινγκερ ήθελε να αναλάβει μια μεσολάβηση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Επειδή φοβόταν να έλθει στην Αθήνα, πρότεινε να συναντηθεί με τον Καραμανλή στην Κέρκυρα όπου η φύλαξή του θα ήταν σχετικά πιο εύκολη, και μετά να πάει στην Άγκυρα, ή να συναντηθεί διαδοχικά με τον Καραμανλή και τον Ετζεβίτ στη Ρώμη ή στο Λονδίνο. Ο Καραμανλής θεωρούσε τη μεσολάβηση πρόωρη χωρίς κατάλληλη προετοιμασία. Είπε στον Τάιλερ:
«Δεν κάνω κάποιον εκβιασμό». Και συνέχισε: «Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, βρήκα αντιαμερικανικά συνθήματα, δεν τα δημιούργησα εγώ. Δημιουργήθηκαν από την απογοήτευση με την αμερικανική πολιτική στην Κύπρο και την αίσθηση πως η αμερικανική κυβέρνηση υποστήριξε το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς. Είμαι φίλος των ΗΠΑ από πεποίθηση, ο πρώτος που δεν θέλει τον αντιαμερικανισμό».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός εξήγησε πόσο θυμωμένος ήταν με τη δεύτερη τουρκική εισβολή: «Ήταν μια απόπειρα να σκοτώσουν την κυβέρνησή μου και το έκαναν κάτω από το βλέμμα των Αμερικανών».
Διατύπωσε έμμεσα την απειλή ότι, αν η Ελλάδα συνέχιζε να ταπεινώνεται από την Τουρκία, θα αναγκαζόταν να πάει σε πόλεμο. «Θα αναγκαστώ να πάω σε πόλεμο ή να εγκαταλείψω τη χώρα» είπε σε δραματικό τόνο. «Με καλωσόρισαν στην Ελλάδα σαν σωτήρα. Δεν μπορώ να απογοητεύσω τον λαό μου. Ο πόλεμος θα ήταν βέβαια μια καταστροφή, αλλά δεν θα υπάρχει άλλη επιλογή».
Αφού άκουσε τον Καραμανλή για αρκετή ώρα, ο Αμερικανός πρέσβης απάντησε εξίσου ωμά:
«Ο πρωθυπουργός δεν θα πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι οι ΗΠΑ λειτουργούν υπό κάποιο πλέγμα ενοχής. Ο Πρόεδρος και ο υπουργός θεωρούν ότι έχουν κάνει ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν μια κρίση. Δεν έχουμε σκοπό να παραδεχθούμε λάθη και δεν πιστεύουμε ότι κάναμε λάθη».
Εκείνη τη στιγμή τηλεφώνησε ο Αβέρωφ και ο Καραμανλής ζήτησε από τον
Δημήτρη Μπίτσιο να βγει έξω από το γραφείο και να του μιλήσει. Μετά
στράφηκε στον Τάιλερ και του είπε:
«Έχουμε πολύ διαφορετικές
απόψεις σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα. Ειλικρινά πιστεύω ότι θα
μπορούσατε να έχετε κάνει πολύ περισσότερα».
Ο Τάιλερ επέμενε ότι, αν ο Καραμανλής πίστευε πως «είχαμε ενθαρρύνει τη Χούντα (στην ανατροπή του Μακαρίου)», τότε έχει λάθος. Η Ουάσιγκτον δεν αποδεχόταν καμία ευθύνη για τη βλακεία της Χούντας. «Δεν θα ήθελα να νομίζετε ότι ήλθα σαν ικέτης» είπε ο Αμερικανός διπλωμάτης.
Ο Καραμανλής γέλασε και του είπε:
«Δεν ζήτησα να έλθετε σαν ικέτης. Καταλαβαίνω ότι δεν αναγνωρίζετε καμία ενοχή από την πλευρά σας. Υπάρχει διαφορά απόψεων ανάμεσα στις χώρες μας. Αυτό είναι όλο». Κατόπιν συζήτησαν τις πιθανές φόρμουλες επίλυσης του Κυπριακού. Ο Καραμανλής τόνισε: «Η ελληνική κυβέρνηση ξέρει ότι πρέπει να κάνει υποχωρήσεις, αλλά δεν θα επιτρέψει στους Τούρκους να πάρουν ό,τι θέλουν. Το 1960 οι Έλληνες είχαν εγκαταλείψει την Ένωση και αποδέχθηκαν την ανεξαρτησία της Κύπρου. Το 1974 οι Έλληνες ήταν έτοιμοι να δεχθούν τροποποίηση της συμφωνίας του 1960 και τη δημιουργία ενός ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης της Κύπρου. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένει κανείς να πάει πιο πέρα από αυτό».
Στην τελευταία του συνάντηση με τον Τάσκα ο Καραμανλής τον ρώτησε ευθέως:
«Κατά πόσον η CIA είχε ενθαρρύνει τα πραξικοπήματα της 21ης Απριλίου 1967 και της 25ης Νοεμβρίου 1973;»
Ο πρέσβης απάντησε ότι αυτές οι πληροφορίες δεν ίσχυαν και σαν απόδειξη επικαλέστηκε τις μεγάλες δυσκολίες που προέκυψαν όταν ανέλαβε ο Ιωαννίδης την εξουσία στις διαπραγματεύσεις για τη Σούδα και τον ελλιμενισμό του Έκτου Στόλου.
«Δεν είμαι βέβαιος αν ο Καραμανλής πείσθηκε πλήρως από τις κατηγορηματικές μου διαψεύσεις. Περιττό να σημειώσω ότι η Αθήνα έχει κατακλυστεί από φήμες ότι οι ΗΠΑ ήταν πίσω από τα πραξικοπήματα της 21ης Απριλίου 1967, της 25ης Νοεμβρίου 1973 και της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο».
Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΠΛΗΘΥΣΜΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1974 ένας έμπειρος Έλληνας διπλωμάτης, ο γενικός διευθυντής Πολιτικών Υποθέσεων Ιωάννης Τζούνης, επισκέφθηκε την Ουάσινγκτον και συναντήθηκε με τον Τζο Σίσκο. Ήταν μια πρωτοφανής συνάντηση κατά την οποία ο Έλληνας πρέσβης εξήγησε προφορικά, χωρίς να αφήσει σχετικό έγγραφο, τις ελληνικές απόψεις για «τα ζητήματα ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία εκτός από το Κυπριακό». Ο Τζούνης περιέγραφε τη συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο. Στη συνέχεια εξήγησε το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, την οποία και παραδέχθηκε. Τόνισε όμως:
«Ο Ετζεβίτ έχει κατηγορήσει την Ελλάδα για την οχύρωση των νησιών κατά παραβίωση της Συνθήκης (της Λοζάνης). Είναι αλήθεια πως μετά τα γεγονότα στην Κύπρο τα νησιά ενισχύθηκαν στρατιωτικά. Ο Ετζεβίτ λέει πως θα έπρεπε να καλύπτονται από την προστασία του ΝΑΤΟ. Για εμάς αυτό δεν είναι διαπραγματεύσιμο, καθώς θα έπρεπε να εμπιστευτούμε ένα κομμάτι της εδαφικής μας κυριαρχίας σε μια ξένη δύναμη».
Στο ζήτημα της υφαλοκρηπίδας και των χωρικών υδάτων, ο Έλληνας διπλωμάτης τόνισε:
«Η Ελλάδα έχει 6 μίλια χωρικά ύδατα, ενώ η Τουρκία διεκδικεί 12. Η Ελλάδα ενδέχεται να σκεφτεί την επέκταση σε 12 μίλια, αλλά με την πρόβλεψη πως η περιοχή ελεύθερης ναυσιπλοΐας θα παραμείνει η ίδια όπως με το όριο των 6 μιλίων».
Η «βόμβα» όμως ήλθε στο τέλος της προφορικής παρουσίασης του Τζούνη:
«Στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών υπάρχουν σκέψεις για την ανάγκη μιας συνολικής διευθέτησης με την Τουρκία. Αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει τη μετακίνηση των Τούρκων στην Κύπρο στην τουρκοκυπριακή ζώνη και την απομάκρυνση της τουρκικής μειονότητας από τη Δυτική Θράκη, βγάζοντας έτσι από τη μέση ένα σημείο τριβών. Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να συμπεριλαμβάνει την απομάκρυνση της ελληνικής μειονότητας από την Κωνσταντινούπολη, αλλά όχι την αποχώρηση του Πατριάρχη. Αυτή η ανταλλαγή θα μπορούσε να υλοποιηθεί σε βάθος μερικών ετών και θα αφορούσε 115.000 Τούρκους στη Θράκη».
Πηγή: ieidiseis.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου