Ανείπωτη καταστροφή. Με τουλάχιστον τη μισή σοδειά να έχει ξεραθεί ατρύγητη στα κλήματα, δεκάδες αμπελουργοί στην Πιερία έχουν βουλιάξει στην απελπισία, κόβουν ήδη και βγάζουν τα αμπέλια που τους ζούσαν μέχρι τώρα και οι νεότεροι σκέφτονται να φύγουν από τη χώρα γιατί πλέον δεν μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους.
Το εξωφρενικό κόστος παραγωγής σε συνάρτηση με το γεγονός ότι είναι έρμαιο στα χέρια των εμπόρων τούς έφεραν στο σημείο να κόβουν με πόνο ψυχής τα κλήματα που έφτιαξαν με κόπο τα τελευταία είκοσι χρόνια γιατί πλέον δεν μπορούν να αντέξουν και να ζήσουν τις φαμίλιες τους.
Το δράμα των σταφυλοπαραγών το είχαμε θίξει ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο («Εφ.Συν.» 26.9.2022, «Τα σταφύλια της οργής»). Σήμερα εξέχον παράδειγμα του δράματος, ο συνεταιρισμός παραγωγών ΣΠΕΚΟ, πρωτοπόρος κάποτε, υπόδειγμα δυναμισμού και εξωστρέφειας, τα μέλη του οποίου ζουν έναν εφιάλτη χωρίς διέξοδο. Το 2022 αποδείχτηκε Αρμαγεδδώνας για την καλλιέργεια των σταφυλιών Grimson.
«Πουλήσαμε 50 με 70 λεπτά το κιλό, με το κόστος παραγωγής να είναι 60 λεπτά, όταν το 2021 είχαμε πουλήσει 1 ευρώ και 20 λεπτά και τώρα μας λένε ότι θα κατεβάσουν άλλο ένα 40% την τιμή», λέει στην «Εφ.Συν.» ο αντιπρόεδρος του συνεταιρισμού, Γιάννης Καλαϊτζής, για να προσθέσει: «Εχω 27 στρέμματα αμπέλι και έχω εισπράξει μόλις 30.000 ευρώ. Πλήρωσα 10.000 τα φάρμακα, 4.000 τα εργατικά, 1.500 ο ΕΛΓΑ, 1.500 ποτίσματα και φοβάμαι να υπολογίσω το πετρέλαιο. Κάποτε παίρναμε 50.000 ευρώ και βγάζαμε τη χρονιά. Πέρυσι μας δώσανε 280 ευρώ το στρέμμα deminimis και κάπως πορευτήκαμε, φέτος έχω ήδη κόψει τρία στρέμματα αμπέλι, περιμένω να μου δώσει καμιά αποζημίωση ο ΕΛΓΑ, αυτά… Και προσθέστε ότι μου βάρεσε “ντόγκα” (φέσι) 30.000 ένας έμπορος, βαδίζουμε ολοταχώς στην καταστροφή».
Τον ρωτάμε αν έχουν κάνει κάποιες κινήσεις για να αναδείξουν το πρόβλημά τους και όλο πίκρα σημειώνει πως «τα είπαμε στους βουλευτές, λάβαμε τα συνήθη, υποσχέσεις, και τώρα ελπίζουμε ότι μήπως με τις εκλογές που έρχονται μας δώσουν τίποτα, αλλιώς στην τράπεζα για δάνεια… δεν ξέρω πια, νομίζω ότι η κυβέρνηση θέλει να μας έχει χρεωμένους στην τράπεζα, είμαστε για κλάματα…». Ο ίδιος σημειώνει ότι ακόμη και οι παραγωγοί ακτινίδιου στην περιοχή (Βροντού, Αγιος Σπυρίδωνας, Κονταριώτισα, Δίον, Καρίτσα) έχουν πληγεί φέτος καθώς «40 λεπτά το κιλό τούς ξεκίνησαν να τους τα παίρνουνε και τώρα τους λένε μείωση 40% γιατί δήθεν είχανε ζημιά, σάμπως μπορεί κανείς να βγάλει άκρη, ό,τι θέλουν κάνουν».
«Κι άντε να αποδείξω ότι δεν πληρώθηκα σε συμφωνίες με το στόμα, φίλε μου, όποιος πάρει μια βαλίτσα κάνει τον έμπορο κι εμείς κάνουμε τον σταυρό μας γιατί τώρα είμαστε στον γκρεμό και πέφτουμε, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, λέμε να πάμε νομικά, αλλά τι τα θες, θα χάσουμε και λεφτά που δεν έχουμε», προσθέτει ο σταφυλοπαραγωγός Γιάννης Νάτσιος που αυτές τις μέρες κλαδεύει, ενώ έχει κόψει τα 7 από τα 30 στρέμματα αμπέλι που καλλιεργεί. Και τι να κάνει όταν «υπολόγιζα να πάρω 75 με 80.000 ευρώ, πήρα 12.000, δεν έχω να πληρώσω ούτε τη ΔΕΗ». Και σαν να μην έφτανε αυτό, «50 τόνοι παραγωγή έμεινε πάνω στα κλήματα, δεν τα πήραν καν, μια δήθεν το Ουκρανικό, μια έβρεξε και έπεσε η ποιότητα, τα σταφύλια που κάποτε έλεγαν ότι ήταν τα καλύτερα του κόσμου, και με ενέσεις deminimis δεν πάμε παρακάτω…».
Κλαδεύει αποκαρδιωμένος «με 2 ευρώ το λίτρο πετρέλαιο ούτε στο χωράφι δεν μπορώ να έρθω, κλαδεύω μόνος πλέον, πού να πάρω εργάτες, η βάρκα μας πέρνει νερά, πολλές οι τρύπες, δεν ξέρουμε ποια να πρωτοκλείσουμε, σκέφτομαι ότι για να φτιάξω αυτά τα κλήματα πρέπει να έδωσα κοντά 100.000 –ειδικά σίδερα, κατασκευές, μπετά…– και τώρα μας καταστρέφουν, βλέπω και αυτούς που είχαν ακτινίδια στην ίδια κατάσταση. Να το πούμε, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, να καταθέτουν οι έμποροι εγγυητικές επιταγές, δεν γίνεται τίποτα, αλλά οι έμποροι φυσικά δεν το θέλουν και περνάει το δικό τους, όλα τα άλλα είναι λόγια, ο πρωτογενής τομέας αφανίζεται».
«Βρίσκομαι σε αδιέξοδο», τονίζει ο κ. Νάτσιος, «περιμένω κάτι λίγα από τον ΕΛΓΑ, αλλά και 100% ζημιά να μου υπολογίσουν είναι 1.000 ευρώ το στρέμμα όταν εγώ έκανα τζίρο το στρέμμα 3.000 ευρώ, έχασα δηλαδή 20.000 και ελπίζω να πάρω 7.000, πώς να ζήσω τα παιδιά μου (σημ.: έχει δύο παιδιά ηλικίας 2 και 8 ετών), όλα τα χωριά της περιοχής ερημώνουν, ίσως φύγω στο εξωτερικό τελικά, εργάτης έστω, να βγάζω ένα μεροκάματο, να ξέρω πώς να κουμαντάρω τη ζωή μου». Μπορεί κάποιος σήμερα να του(ς) πει κάτι, να του δείξει διαφυγή από τον λαβύρινθο για να μείνει στον τόπο του;
Πηγή: efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου