ΑΔΕΛΦΟΙ ΟΥΡΟΥΜΗ : Ο μουσικός θρύλος της παράδοσης

ΑΝΤΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΥ

 

Ο χρόνος περνά, πολλές φορές χωρίς να το καταλαβαίνεις.

Πέρσι τέτοιο καιρό, αποχαιρετίσαμε τον Σταύρο Ουρούμη, τον τελευταίο των μεγάλων μουσικών, που τίμησαν όσο κανείς άλλος την λαϊκή μας παράδοση.

Δεν ξέρω αν κάποιος έχει σκεφτεί να γράψει κάτι για αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους, θεωρώ όμως βέβαιο ότι η μνήμη είναι ο καλύτερος σύντροφος για την αιωνιότητα.

Ποιος μπορεί για παράδειγμα να ξεχάσει εκείνα τα αυθόρμητα και ωραία γλέντια στα καφενεία του χωριού, με το κλαρίνο, την τρομπέτα, το ακορντεόν και άλλα μουσικά όργανα, που έδιναν τον τόνο της χαράς και της πιστής υπακοής στην παραδοσιακή μας ταυτότητα;

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τα λαϊκά γλέντια στα χωριά της περιοχής, τους γάμους και την ταύτιση της ορχήστρας με τα «Λουντέμεια»;

 Ο Γιώργος, ο Σταύρος, ο Χρήστος και ο Βασίλης στην μακρινή ξενιτειά, ήταν άνθρωποι μοναδικοί και ξεχωριστοί. Απλοί στον λόγο και την πράξη και παντοτινοί εραστές της παραδοσιακής μουσικής.

Δεν έγιναν μουσικοί γατί σπούδασαν, αλλά γιατί αγάπησαν την μουσική. Δεν θέλησαν μεγαλεία και πλούτοι, γατί αγάπησαν τον τόπο τους και τους συντοπίτες τους.

Δεν προτίμησαν την προβολή γιατί γι’ αυτούς αξία υπήρχε στην τοπική αναγνώριση. Άνθρωποι εργατικοί, οικογενειάρχες, φρόντιζαν να δίνουν πάντοτε αγάπη στους δικούς τους ανθρώπους.

Πριν από έναν χρόνο λοιπόν, αποχαιρετήσαμε και τον Σταύρο.

Τέτοιο καιρό του έλαχε η μοίρα, για την αιώνια συνάντηση με τ’ αδέλφια του.

Σ’ εμάς που απομείναμε φτωχότεροι, μας ταιριάζει η θλίψη αλλά και η περηφάνια, γιατί ο Εξαπλάτανος εκτός από έναν Λουντέμη, τώρα μπορεί να μιλά και για τους αδελφούς Ουρούμη.

Η τιμή αυτή τεράστια και ο σεβασμός απέναντι στα πρόσωπα και το σύντομο πέρασμά τους από τη ζωή, προβάλλει μέσα από την θύμηση.

Ηχητικά ντοκουμέντα, εικόνες αλλά και το μυαλό, που συγκρατεί τα πάντα, όλα αυτά θα υπάρχουν ζωντανά για να μας τους θυμίζουν.

Ίσως κάποια στιγμή οι φορείς του τόπου αντιληφθούν αυτό που τους ταιριάζει.

Μια εκδήλωση στη μνήμη τους, για να θυμούνται οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νέοι.

Οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες και η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι κρίση αξιών. Αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι δεν βρίσκονται κοντά μας. Η παράδοσή μας κινείται στα όρια της επιβίωσης. Φροντίστε να την διατηρήσουμε, γιατί είμαι βέβαιος ότι αυτή ήταν η επιθυμία των θρυλικών αδελφών, που μας βλέπουν τώρα από ψηλά.

Αιωνία η μνήμη τους.

Σίμος Σλατίνης