Οι αυταπάτες που είχε η δική μας Αριστερά ότι το δίκιο και ένα εκλογικό αποτέλεσμα είναι ικανά, αν όχι να ανατρέψουν μια βαριά συμφωνία, τουλάχιστον να...
βάλουν ξανά στη συζήτηση τις προϋποθέσεις εφαρμογής της, κατέρρευσαν λίγες μέρες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015.
Με τον πιο επίσημο τρόπο αυτό φάνηκε στις διαθέσεις των εταίρων από την πρώτη στιγμή. Μάλιστα ο επικεφαλής της Κομισιόν Γιούνκερ δήλωνε πως οι συμφωνίες είναι πάνω απ’ όλα και δεν γίνεται να τροποποιούνται κάθε φορά που οι κάλπες σε μια χώρα έχουν διαφορετική αντίληψη.
Το ίδιο επαναλήφθηκε και μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Η δημοκρατία, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία και τις οικονομικές ελίτ, έχει όρια. Αν η κρίση των ψηφοφόρων συμβαδίζει με την κυρίαρχη λογική έχει καλώς. Την αποθεώνουμε.
Σε διαφορετική περίπτωση την αγνοούμε. Κι αν χρειαστεί την καταγγέλλουμε ως εκτροπή εξαιτίας της δράσης των κακών λαϊκιστών και των επικίνδυνων δημαγωγών, δεξιάς και αριστερής κοπής.
Τη συγκεκριμένη άποψη υποστήριξαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν πολλοί εγχώριοι δημοσιολόγοι. Πρόκειται για τον διεθνισμό του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος εκδηλώνεται, χωρίς να κρατάει ούτε τα προσχήματα, όταν αντιμετωπίζει ατίθασους συνομιλητές.
Ο κανόνας θα εφαρμοστεί και στην περίπτωση του Ολλανδού Γερούν Ντάισελμπλουμ. Το κόμμα του υπέστη πανωλεθρία στις πρόσφατες εκλογές (έχασε τις 29 από τις 38 έδρες που κατείχε), ωστόσο αυτός θα παραμείνει, όπως έχει ανακοινώσει, στη θέση του (κουμανταδόρος του Eurogroup) γιατί το συμβόλαιο που έχει υπογράψει λήγει στο τέλος του 2018.
Δεν έχει καμία σημασία που τον αποδοκίμασαν οι πολίτες στη χώρα του, δεν έχει καμία σημασία που ο ίδιος δεν θα έχει το πολιτικό κύρος να διαχειριστεί σε τόσο υψηλό επίπεδο τις υποθέσεις των κρατών-μελών της ευρωζώνης, δεν έχει καμία σημασία αν θα είναι ή όχι υπουργός Οικονομικών στη νέα κυβέρνηση της Ολλανδίας. Πάνω απ’ όλα η συμφωνία.
Κανονικά ο Ντάισελμπλουμ όφειλε να παραιτηθεί το βράδυ των εκλογών. Δεν ανήκει όμως στην κατηγορία των ευαίσθητων. Δεν παίρνει εντολές από τους πολίτες, αλλά από τον προϊστάμενό του Β. Σόιμπλε, ο οποίος τον επέβαλε σ’ αυτό το πόστο.
Οταν θα αποφασίσει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών ότι δεν του είναι χρήσιμος, θα τον αντικαταστήσει. Πρόθυμοι υπάρχουν ένα σωρό. Μέχρι τότε ο κάτοχος πλαστού μεταπτυχιακού θα συνεχίσει να παραδίδει στις κυβερνήσεις μαθήματα για την αυστηρή τήρηση των συμφωνιών.
Αργότερα κάποια μεγάλη εταιρεία θα τον προσλάβει για να τη συμβουλεύει. Με παχυλό μισθό. Δεν θα αφήσουν τον δικό τους άνθρωπο να βουλιάξει στην απελπισία της ανεργίας. Ο Μπαρόζο είναι το... φωτεινό παράδειγμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου