ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΑ 50 ΧΡΟΝΙΑ από τη ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ του 1967

                                    

  

       Στα 50 χρόνια από τη Δικτατορία του 1967, η Τομεακή Επιτροπή Πέλλας του ΚΚΕ πραγματοποίησε εκδήλωση στο Πευματικό Κέντρο Γιαννιτσών  ( Αίθουσα Η/Υ ).

      Στο χώρο λειτούργησε βιβλιοπωλείο με πολιτικά, ιστορικά και λογοτεχνικά βιβλία από τις εκδόσεις της “Σύγχρονης Εποχής” και ανάμεσά τους η επίκαιρη πρόσφατη έκδοση που επιμελήθηκε το Τμήμα Ιστορίας της Κ.Ε. του ΚΚΕ με τίτλο “Δικτατορία 1967 - 1974”.

      Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Μιχάλης Καλαϊτζής, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κ.Μακεδονίας του ΚΚΕ.

      Ξεχωριστή στιγμή στην εκδήλωση η συγκινητική αφήγηση του εξόριστου της αμερικανο-κίνητης χούντας συντοπίτη μας Αλέκου Συμεωνίδη.  Μίλησε για τη σύλληψή του αμέσως με την επιβολή της  δικτατορίας στις 21 Απρίλη και τον “γολγοθά”της εκτόπισης του σε Γιούρα και Λακκί της Λέρου για μια 4ετία. Στο ίδιο στρατόπεδο βρέθηκαν και τουλάχιστον άλλοι 17 Γιαννιτσιώτες, σύμφωνα με τη μαρτυρία του.

     Ο Μιχάλης Καλαϊτζής στην ομιλία του ανέφερε ανάμεσα σε άλλα :

      “Τα γεγονότα που προηγήθηκαν, όσα ακολούθησαν στη διάρκεια της δικτατορίας έως και τις μέρες κατάρρευσης και παράδοσης της σκυτάλης στην αστική κυβέρνηση Κ.Καραμανλή τον Ιούλη του 1974, προσφέρουν πλούσια συμπεράσματα, χρήσιμα στους σημερινούς εργατικούς & λαϊκούς αγώνες. Αποδεικνύουν ότι, προκειμένου η αστική τάξη να διασφαλίσει την απρόσκοπτη πορεία των συμφερόντων της, δεν διστάζει να καταφύγει σε κάθε αντιδραστικό μέσο, τη χρήσ οποιουδήποτε αντιλαϊκού εργαλείου ενάντια στην “απειλή” του λαϊκού κινδύνου, ενάντια στον “κομμουνιστικόν κίνδυνον δια την χώραν”.

      Οι εξελίξεις στα χρόνια της δικτατορίας και ο αντιδικτατορικός αγώνας επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά, ότι πλατιές εργατικές, λαϊκές, νεολαιίστικες δυνάμεις μπορούν τελικά να αντιστέκονται, να αντιδρούν και να κινητοποιούνται και στις πιο δύσκολες συνθήκες της ωμής βίας και ανοικτής τρομοκρατίας.

      Το ΚΚΕ παρότι ήταν εκτός νόμου από το 1947 και χωρίς Κομματικές Οργανώσεις από το 1958, αποτέλεσε την ψυχή της αντιδικτατορικής πάλης. Δίπλα του έδρασε ηρωικά και είχε τη δική της μεγάλη συμβολή η Κομμουνιστική Νεολαία Ελλάδας ( ΚΝΕ ), που ιδρύθηκε μέσα στη χούντα το 1968. Έκαναν υπόθεση της οργανωμένης πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας την ανατροπή της χούντας και δεν την ανέθεσαν στον διεθνή καπιταλιστικό παράγοντα - Ευρωπαϊκό, Αμερικάνικο και γενικά ΝΑΤΟϊκό ή στις εγχώριες αστικές δυνάμεις, που την στήριξαν και την ανέχτηκαν.

     Στην ιδεολογία της χούντας ήταν κυρίαρχος ο πιο ωμός αντικομμουνισμός, προέβαλε ιδέες & συνθήματα, που είχαν χροιά φυλετικού εθνισιμού, χαρακτηριστικά που ωστόσο δεν είναι ξένα στην ιδεολογία και στα συνθήματα και κοινοβουλευτικών αστικών πολιτικών δυνάμεων. Είναι χαρακτηριστικά το σύνθημα “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών”, η προγονοπλη-ξία και άλλα αντιεπιστημονικά, υποκριτικά, ηθικολογικά κηρύγματα, οι αντιλήψεις περί “εθνικοφροσύνης” και της “ευθύνης του Στρατού απέναντι στον κομμουνιστικό κίνδυνο”, που εμπεριέχονται στο ιδεολογικό οπλοστάσιο και αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων.

     Τα “Ιουλιανά” καλλιέργησαν το έδαφος για τη δικτατορία, δεν αποτελούσαν όμως τη γεννεσιουργό αιτία της. Σ'αυτήν οδήγησαν  οι ενδοαστικές αντιθέσεις σε ολόκληρο το πλέγμα του αστικού κράτους μετά τη θεμελίωσή του με τη Συνθήκη της Βάρκιζας και κύρια από το 1946. Εκδηλώνονταν αυτές σε συνθήκες αλληλεπίδρασης της διαπάλης ανάμεσα στο Σοσιαλιστικό και το Καπιταλιστικό σύστημα και των ενοϊΜπεριαλιστικών αντιθέσεων που οξύνονταν.

     Το 1967 οι συνταγματάρχες ενήργησαν με την ανοχή των μηχανισμών των ΗΠΑ, που τους στήριξαν σε όλη τη διάρκεια της 7ετίας. Οι σταθερά φιλοαμερικανικές, ΝΑΤΟϊκές & αντικομ-μουνιστικές τους εξυπηρετούσαν την επιθετική πολιτική τους ενάντια στην Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και διασφάλιζαν τα οικονομικά συμφέροντά τους στη Μεσό-γειο, τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Ήταν καθοριστική η αρνητική της παρέμβαση με το πραξικόπημα στην Κύπρο και τη μετέπειτα Τουρκική εισβολή.

      Η οικονομική πολιτική της χούντας ήταν συνέχιση της πολιτικής των αστικών κομμάτων που προηγήθηκαν, της ΕΡΕ & της Ένωσης Κέντρου, με τροποποίηση προς το ευνοϊκότερο του Νομοθετικού πλαισίου χρηματοδότησης και φοροαπαλλαγής του κεφαλαίου, κύρια του εφοπλιστικού και ναυπηγοεπισκευαστικού, που ήταν και ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της. Ενδεικτική της ταξικής οικονομικής πολιτικής της δικτατορίας η πορεία αύξησης των καπιταλιστικών κερδών κατά 186% την περίοδο 1961-1971, ενώ την ίδια περίοδο οι μισθοί & τα μεροκάματα των εργαζομένων, που το 1961 αποτελούσαν το 34,5% του ιδιωτικού εγχώριου εισοδήματος ανέβηκαν το 1971 μόνο κατά 6%.

    Το ΚΚΕ συνεχίζει και θα εντείνει την πάλη του ενάντια στον εθνικισμό και το σωβινισμό, κατά των ναζιστών της Χρυσής Αυγής και άλλων εθνισιστικών πολιτικών ομάδων, που έχουν τον ίδιο πολιτικό στόχο με άλλες αστικές πολιτικές δηλ. τη διαιώνιση του βάρβαρου καπιταλι-στικού συστήματος.

    Στις 24 Ιούλη1974 το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα, που έθεσε ανοικτά & καθαρά τη θέση, ότι η αλλαγή ήταν “προϊόν συμφωνίας ανάμεσα στη Χούντα, τις ΗΠΑ, τους άλλους βασικούς εταίρους του ΝΑΤΟ και τους αστούς πολιτικού με επικεφαλής τον Κ.Καραμανλή” και με την έγκριση της τότε ΕΟΚ.

    Σήμερα  - 50 χρόνια μετά - το ΚΚΕ τιμά τους αγώνες του λαού ενάντια στη Χούντα, τον ηρωισμό & την αυταπάρνηση των αγωνιστών της αντιδικτατορικής πάλης, που έβαλαν το δικό τουςλιθαράκι στη λαϊκή πάλη και τον αγώνα για κοινωνική πρόοδο και λαϊκή ευημερία, για συνδικαλιστικές και γενικότερα δημοκρατικές ελευθερίες, για το δικαίωμα να αποφασίζει ο λαός με κριτήριο το δικό του συμφέρον.